Volgens een artikel op de website van Variety heeft Bob Dylan een aantal van zijn oude songs opnieuw opgenomen. Producer van deze opnamesessie(s), T-Bone Burnett zal de opnamen gebruiken voor het aan de man brengen van zijn nieuwe audioformaat dat volgens Burnett beter klinkt dan alle bestaande audioformaten, waaronder de elpee, de cd en streaming diensten. Wat deze nieuwe Dylan-opnamen precies zullen bevatten en of deze opnamen alleen beschikbaar zullen komen op het nieuwe audioformaat is nog niet bekend. Voor het volledige artikel op de website van Variety zie hier.
aantekening #8152
Kort na die platenbeurs kocht ik in de ramsj een groot formaat boek waarin journalisten en muziekkenners mochten uitleggen welke 100 albums het allerbeste zijn. In dat boek las ik over het bestaan van de verschillende persingen van Blonde On Blonde met allen een eigen mix. Mijn interesse was gewekt. Ik wilde die verschillende mixen horen. Ik nam bewust het besluit te gaan verzamelen. Om het voor mezelf overzichtelijk en betaalbaar te houden - zo dacht ik - zou ik me beperken tot Dylans drie mid-sixties meesterwerken.
Al snel ontdekte ik dat halverwege de jaren negentig beginnen met Dylan verzamelen te laat is. Onherroepelijk zijn er platen die dan altijd buiten je bereik zullen blijven, tenzij je zakken dieper zijn dan de lengte van je arm. Dat accepterende ben ik een gelukkig verzamelaar die kan genieten van wat hij heeft en geen last heeft van de gaten in zijn collectie.
Dylans drie mid-sixties meesterwerken werden in Amerika aanvankelijk met hypestickers op de markt gebracht. De sticker op de hoes van Bringing It All Back Home liet weten dat "Subterranean Homesick Blues" op het album te vinden is - een sticker die belangrijk is geweest voor de hoes van de Nederlandse versie van dit album (zie hiervoor mijn boek Bob Dylan in Nederland 1965 - 1984) - de sticker voor Highway 61 Revisited meldde dat het album "Like A Rolling Stone" bevat en bij Blonde On Blonde meldde de sticker niet alleen dat de singles "Rainy Day Women #12 & 35" en "I Want You" op het album staan, maar ook worden de overige 12 titels genoemd en het feit dat het gaat om Bob Dylans nieuwe album. Dat laatste heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat Dylans naam op de hoes van Blonde On Blonde ontbreekt.
Deze stickers zijn te vinden op de eerste Amerikaanse persingen, daarna of elders zijn die stickers nooit meer op de hoezen van Bringing It All Back Home, Highway 61 Revisited en Blonde On Blonde geplakt. De tientallen, honderden platenbeurzen en winkels die ik sinds begin jaren negentig heb bezocht, heb ik allemaal afgezocht naar die albums met sticker. Ik heb er nog nooit eentje gevonden.
Het gaat om recente, Europese stereo-persingen. Volgens de data op de hoezen zijn het persingen van vorig jaar. De baas van de platenzaak waar ik ze kocht zet echter op de prijssticker ook een code die verwijst naar het moment waarop hij de platen binnen heeft gekregen en hoewel ik die code niet helemaal begrijp, maak ik uit die code op dat hij de platen dit jaar heeft binnengekregen.
De platen zitten in replica's van Amerikaanse hoezen en ook de labels van de platen lijken op de labels van die eerste Amerikaanse persingen. Bij Highway 61 Revisited is helaas een replica van het door Lambert getekende portret van Dylan dat wel bij de eerste Amerikaanse persing zat, niet toegevoegd. Deze nieuwe persing Bringing It All Back Home klinkt in mijn oren erg goed. Highway 61 Revisited is wat minder - gebrek aan bas - en Blonde On Blonde draait nu. De eerste indruk is goed.
Bij nadere bestudering moet ik wat ik aanvankelijk dacht toch bijstellen: slechts twee van de drie albums hebben op het plastic om de hoes een replica van de sticker die op oude Amerikaanse persingen ook te vinden is. Op de hoes van de nieuwe Blonde On Blonde zit een sticker die slechts een deel van de originele sticker bevat. Die originele sticker heeft bovenaan nog de tekst "Bob Dylan's New Album" en onderaan de titels van de overige twaalf songs op dit dubbelalbum.
De platenhandelaar keek me bij het afrekenen toch even vreemd aan toen ik opbiechtte dat de voornaamste reden om de platen aan te schaffen is dat ze stickers bevatten. Die blik had ik niet verwacht, maar blijkbaar is de man zelf geen hamster.
Naschrift: een goede manier om een persing van Blonde On Blonde te beoordelen, is luisteren naar "One Of Us Must Know (sooner or later)". Op sommige persingen van Dylans eerste dubbelalbum klinkt deze song maar matig. Deze nieuwe persing weet te verrassen met een uitstekend klinkende "One Of Us Must Know", dus, hoewel ik nog niet de helft van het album gehoord heb, durf ik deze nieuwe persing van Blonde On Blonde van harte aan te bevelen.
Dylan kort #3677
Nieuwe concertdata, Bob Dylan en band geven in mei en juni concerten aan de westkust van Amerika, zie hier. Een bezoek aan Europa voor concerten lijkt er voorlopig nog niet in te zitten.
In Boeken FM, de podcastaflevering van 6 april, gaat het over de vraag op popteksten poëzie zijn. Charlotte Remarque vindt dat Bob Dylan 'een hele nichterige stem' heeft (vanaf grofweg 40 minuten, luister hier). Afgezien van wat Remarque vindt van Dylans stem, komen de presentatoren niet veel verder dan wat lacherig pubergeneuzel waarbij geen antwoord wordt gegeven op de vraag of popteksten poëzie zijn. Een week later, direct aan het begin van de uitzending van 13 april, maakt Charlotte Remarque excuses voor het gebruik van het woord 'nichterig'. Luister hier. De ongehoorde onzin die in deze twee fragmenten van Boeken FM wordt uitgekraamd, doet mij afvragen of ik wel naar een boekenpodcast luister en niet naar een of ander satirisch programma dat maar niet uit de verf wil komen. Dit is beschamend. [met dank aan Hans]
Covers: In het verleden schreef ik zo nu en dan een stukje over covers van Dylan-songs, in de serie 'Luister, ik doe je na', in aantekeningen of in 'Dylan kort'. Bijna altijd ontving ik binnen 24 uur na publicatie van zo'n stukkie een mail van een lezer met een tip, een cover die ik ab-so-luut moet horen omdat het beter is dan... Vul zelf maar in. Ik luisterde altijd braaf en bijna altijd kon ik vervolgens mijn hersens kraken over de vraag hoe ik in mijn antwoordmail in vriendelijke bewoordingen kon aangeven dat ik het niks vind. Ik houd over het algemeen niet van covers van Dylan-songs, geef mij maar het origineel. Zo simpel is het. Die exercitie van ontvangen tips, luisteren en vervolgens de tipgever moeten teleurstellen was voor mij reden om wat voorzichtiger om te gaan met melding maken van covers, want iedere keer als ik ook maar iets schrijf over een cover, komen er een of meerdere tips binnen. Dat is een heel lang verhaal om te zeggen dat tips over covers welkom zijn, maar verwacht van mij geen (enthousiaste) mail terug. Ik doe dit niet omdat ik vanochtend opstond, in de spiegel keek en dacht: tijd om je eens als een hufter te gedragen. Ik doe dit uit zelfbescherming. Sommige (niet alle) tips over covers zal ik gewoon blijven plaatsen op de blog, maar verwacht geen mail terug of een positief verhaal over die cover op de blog.
Larkin Poe speelt 'New Pony' (luister hier). [met dank aan Rob]
Wintertijd: In de afsluitende aflevering van Wintertijd is Harry Winter zelf de gast. In deze - naar ik begrepen heb indrukwekkende uitzending - komt ook Bob Dylan voorbij, zie hier. [met dank aan alle mensen die mij tipten over deze uitzending]
Hot Press publiceerde een aantal niet eerder gepubliceerde gedichten van de jonge Bob Dylan, zie hier. [met dank aan Peter]
Where Are The Beatles? is een boek in de Waar is Wally-serie. Naast de Fab Four is in menig tekening in dit boek Bob Dylan te vinden. De afbeelding rechtsboven is afkomstig uit de zoeklijst achterin Where Are The Beatles?
The Rutles: Het komische album The Rutles (1978) van Beatles-parodieband The Rutles bevat een boekwerkje. In dit boek staat een foto van Bob Dylan, Newport 1963:
Setlist 8, 9, 11, 13 en 14 april: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / I'll Be Your Baby Tonight / My Own Version Of You / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philospher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / Melancholy Mood / Mother Of Muses / Goodbye Jimmy Reed // [encore] // Every Grain Of Sand
Dylan kort #3676
Moon Knight: net als in de eerste aflevering is in aflevering twee van Moon Knight (Disney+, online sinds 6 april) Dylans 'Every Grain Of Sand' te horen, al is het wat meer weggestopt dan in de eerste aflevering. (zie ook Dylan kort #3675)
Niek Twaalfhoven exposeert vanaf morgen (9 april) werken in GO Gallery, Amsterdam. Het gaat om 'Iconische portretten van o.a. David Bowie, Prince, Grace Jones, Elton John, George Michael, Bob Dylan en Jim Morrison'. Het artikel over die tentoonstelling heeft geen afbeelding van zo'n 'iconisch portret' van Bob Dylan, maar Twaalfhoven heeft een website en daar komt de bezoeker een aantal malen Dylan tegen tussen de werken, zie hier.
Ad Vanderveen (Heaven mei / juni, bericht #1): De Nederlandse singer/songwriter Ad Vanderveen is sterk beïnvloed door Neil Young en Bob Dylan. 'De invloed van Young en Dylan op mij valt niet te ontkennen. Ik leen hun muzikale stijl, maar ik heb wel mijn eigen verhaal te vertellen,' aldus Vanderveen in Heaven. De muzikant heeft onlangs de plaat Candle To You opgenomen. Vanderveen, wederom in Heaven: 'Dan moet je een businessplan schrijven. Daarin kwamen de namen van Neil Young en Bob Dylan voor, want je moet ze een houvast geven, en dan ligt het voor de hand wat namen te noemen die ze kennen. Vandaar ook dat op de hoes van Candle To You afbeeldingen staan van Youngs Comes A Time en Dylans Blood On The Tracks.' Zie afbeelding, het is even goed kijken, maar de hoezen van beide albums zijn inderdaad op de foto die de voorzijde van de hoes siert te vinden.
The Hawks - Obviously 5 Believers (Heaven mei / juni, bericht #2): In de nieuwe Heaven staat een recensie van het album Obviously 5 Believers van The Hawks. Bij deze albumtitel denk ik gelijk aan de gelijknamige Dylan-song en bij de bandnaam denk ik aan The Band die ooit optrad onder de naam The Hawks. Bij het lezen van de recensie blijkt het te gaan om een band van Duran Duran-oprichter Stephen Duffy. Voor Duran Duran bekend werd, stapte Duffy uit die band. Van 1979 tot en met 1981 maakte Duffy samen met Dave Kusworth deel uit van de band Obviously 5 Believers. Later veranderde de bandnaam in The Hawks. Wat onlangs uitgebracht is, zijn opnamen van een veertig jaar oude cassette. 'postpunk meets garagepop', aldus Heaven. Wonderlijk dat recensent Eric van Domburg Scipio in zijn recensie helemaal niks schrijft over de overduidelijke Dylan-connectie.
Alex Roeka (Heaven mei / juni, bericht #3): Roeka nam onlangs 'In Dit Sterrendal' op, een ruim vijftig minuten durend nummer. John Schoorl over deze song: 'Je zou het kunnen zien als een definitief antwoord op Dylans "Murder Most Foul", een nummer van zestien minuten en 55 seconden.' Nou vraag ik me af of dit 'definitieve antwoord'-stempel dat 'In Dit Sterrendal' van Schoorl krijgt alleen gebaseerd is op de lengte van de song, of ook op de inhoud.
Twee inmiddels wat oudere covers waar ik toevallig tegenaan liep en over struikelde: Rond Dylans tachtigste verjaardag zat bij tijdschrift Uncut een cd met covers van Dylan-songs en één Dylan-original: 'Too Late'. Er werd her en der zeer positief geschreven over 'I've Made Up My Mind To Give Myself To You' in de versie van Cowboy Junkies zoals die op deze cd staat. 2 weken geleden verscheen Songs Of The Recollection, het album van Cowboy Junkies met 'I've Made Up My Mind To Give Myself To You'. Dit is niet de eerste keer dat Cowboy Junkies een song van Dylan coveren, op Rarities, B-Sides and Slow, Sad Waltzes (1999) staat een ingetogen versie van 'If You Gotta Go, Go Now'.
Een dag voor Dylans 80ste verjaardag gaven Stef Kamil Carlens & The Gates Of Eden online een Dylan-concert met uitsluitend Dylan-songs, zie hier. Carlens bracht eerder met zijn band Zita Swoon een cover van 'Series Of Dreams' op het album Big City (2007).
setlists 4, 5 en 7 april: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / I'll Be Your Baby Tonight / My Own Version Of You / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philospher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / Melancholy Mood / Mother Of Muses / Goodbye Jimmy Reed // [encore] // Every Grain Of Sand
Dylan kort #3675
Terug naar Moon Knight. In de openingsscène is niet Oscar Isaac te zien, maar Ethan Hawke die glassplinters in zijn schoenen stopt voor hij ze aantrekt. Het idee voor deze scène - inclusief het gebruik van 'Every Grain Of Sand' - komt van Hawke, die een en ander hierover vertelt in een kort videointerview.
Coda, een film uit 2021, bevat de volgende dialoog tussen een volwassen man, gezeten op een pianokruk, en een jongedame:
man: 'Do you know what Bowie said about Bob Dylan? [....] "a voice like sand and glue". There are plenty of pretty voices with nothing to say. Do you have something to say?'
jongedame: 'I think so.'
man: 'Good... Then I'll see you in class.... Bob.'
[met dank aan Hilda]
strip: de afbeelding is afkomstig uit het stripboek Hamster Joviaal en zijn welpen van Gotlib.
Setlist 29 en 30 maart, en 1en 2 april: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / I'll Be Your Baby Tonight / My Own Version Of You / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philospher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / Melancholy Mood / Mother Of Muses / Goodbye Jimmy Reed // [encore] // Every Grain Of Sand
En dan ben ik weer terug bij waar ik begon, bij 'Every Grain Of Sand'. Maar even draaien vandaag? Maar even draaien vandaag.
Abonneren op:
Posts (Atom)