Dylan kort #3762

Setlist 29 juni, Lyon: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) // [band introductions] // Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / West L.A. Fadeaway / Mother Of Muses / Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand 

De grote verrassing is dat de setlist geen verrassing bevat. Tsja. 

Uncut heeft weer een Dylan-special uitgebracht, zie hier. Iemand deze al in de Nederlandse kiosk gespot?

Kootje: In de rubriek 'And Venus Was Her Name' in de Volkskrant schrijven John Schoorl en Paul Onkenhout over songs waarvan de titel bestaat uit een voornaam. In de krant van 28 juni gaat het over 'Kootje' van ex-voetballer Björn van der Doelen. In de song 'Kootje' noemt Van der Doelen enkele van zijn favoriete songs, waaronder 'Into The Mystic' van Van Morrison en 'Don't Think Twice, It's All Right' van Bob Dylan. Online versie van het artikel - achter een betaalmuur - staat hier. 'Kootje' kun je hier beluisteren. [met dank aan Hans]

On The Road: Dat uitgeverij Penguin in de laatste twee decennia verschillende edities van Jack Kerouacs On The Road op de achterzijde van het boek hebben voorzien van een citaat van Bob Dylan, is niks nieuws. Dat dat citaat van Bob Dylan zoals Penguin dat gebruikt nooit letterlijk zo door Bob Dylan is gezegd, dat, wanneer je het hele citaat leest, blijkt dat Dylan wel positief, maar niet zo positief over On The Road was als Penguin je wil doen geloven, heb ik beschreven in mijn boek Dylan & de Beats. Dat Penguin recent een editie van On The Road heeft uitgebracht waarbij het Dylan-citaat niet meer op de achterkant, maar op de voorkant van het boek staat, is nieuw. (Zie afbeelding)

Wie helpt mij? Gevalletje het ligt op het puntje van mijn tong... Luisterend naar '20 Years' van Andy White ontkom ik er niet aan dat White de melodie heeft 'geleend', maar op welke song lijkt dit? Luister hier.

Andy White is in de Dylan-wereld een bekende naam met dank aan de hoes van zijn album Rave On Andy White (1986):

Daarnaast - als ik Discogs mag geloven - bedient Andy White zich soms van het pseudoniem The Ghost Of Electricity. 

Setlists

 Setlist 24 juni, Barcelona: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody // [band introductions] // I've Made Up My Mind To Give Myself To You / Not Fade Away / Mother Of Muses / Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

'Not Fade Away' is terug op de setlist. Deze Buddy Holly-song wordt door Dylan & band gespeeld op de manier zoals Grateful Dead dat jarenlang deed. 

Setlist 26 juni, Carcassonne: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / Old Black Magic / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

Setlist 27 juni, Aix-en-Provence: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody // [band introductions] // I've Made Up My Mind To Give Myself To You / West L.A. Fadeaway / Mother Of Muses / Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

En wederom werd er een Grateful Dead-song aan de setlist toegevoegd: 'West L.A. Fadeaway' (Garcia / Hunter) van het album In The Dark (1987). Het is niet de eerste keer dat Bob Dylan 'West L.A. Fadeaway' speelt, hij speelde het ook tijdens concerten in 1992, 1995, 1999 en 2003. In 1999 was dit tijdens het concert op 10 november tijdens de gezamenlijke tournee met Grateful Dead-bassist Phil Lesh. Tijdens dit concert speelde Lesh tijdens de laatste twee songs - 'Not Fade Away' (daar is 'ie weer) en 'West L.A. Fadeaway' mee.

In de zomer van 2003 waren er een aantal gezamenlijke concerten van Bob Dylan en The Dead - de reïncarnatie van Grateful Dead na het overlijden van Jerry Garcia in 1995. Tijdens deze concerten speelde Bob Dylan - naast een eigen set - een aantal songs samen met The Dead. Tijdens drie van deze 'gastoptredens' speelden ze 'West L.A. Fadeaway'.

Naast 'West L.A. Fadeaway' speelde Bob Dylan in de loop der jaren van het zeven songs tellende album In The Dark: 'Touch Of Grey' tijdens drie concerten van de Dylan & The Grateful Dead-tournee in 1987 en 'Black Muddy River' tijdens drie concerten in 1992.

De vraag lijkt zo langzamerhand niet te zijn of Bob Dylan nogmaals een Grateful Dead-song op de setlist zal zetten, maar welke song dat dan gaat worden.

Dylan kort #3761

Setlist 23 juni, Barcelona: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody // [band introductions] // I've Made Up My Mind To Give Myself To You / Tweedle Dee And Tweedle Dum / Stella Blue / Mother Of Muses / Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

De grote verrassing op de setlist van gisteravond is 'Stella Blue',  een song geschreven door Jerry Garcia en Robert Hunter en te vinden op het album Wake In The Flood (1973) van Grateful Dead. De reden om 'Stella Blue' te spelen? Het blijft gissen, maar het lijkt te maken te hebben met het feit dat Robert Hunters verjaardag op 23 juni was. Was hij niet overleden in september 2019, was hij gisteren 82 jaar geworden. 'Stella Blue' door Grateful Dead hoor je hier.

Het is gek, maar net als ik - zoals ik gisteren schreef - al tientallen malen bij het concert op 23 juni 1978 in de Rotterdamse Kuip ben geweest, was ik gisteravond in Barcelona en hoorde ik Dylan & band 'Stella Blue' brengen. En nee, ik heb nog geen opname gehoord en nee, ik was niet fysiek aanwezig in Barcelona, maar nadat ik gisteravond kort na het einde van het concert hoorde dat 'Stella Blue' op de setlist had gestaan, kon ik me voorstellen hoe dat klonk. En die voorstelling bleef maar spelen ergens tegen de achterwand van mijn schedel. Is dat vreemd? Waarschijnlijk wel, maar het maakt me niet uit. Ik heb 'Stella Blue' gehoord.

All the years combine
They melt into a dream
A broken angel sings
From a guitar
In the end there's just a song
Comes crying like the wind
Through all the broken dreams
And vanished years

Stella Blue

Handsome and Gretyl spelen 'Forever Young' en omdat haar stem karakter heeft, dat randje bezit, en omdat de regen meespeelt, werkt het. Luister hier.

Dylans versie van 'Corrina, Corrina' op de radio, zie hier.

Bob Dylan in Nederland: 23 juni 1978

23 juni is een dag van terugkijken voor de Nederlandse Dylanliefhebber. Een dag van 'weet je nog' en 'tsja'. Of je er nou bij was of niet. het staat in het geheugen gegrift als was het gisteren: dat allereerste concert van de maestro op Nederlandse bodem. De Kuip, Rotterdam, 23 juni 1978. Net als vandaag was het een vrijdag. En hoewel ik slechts vijf jaar was op die junidag in 1978, was ik er toch bij. Als ik mijn ogen dichtdoe, zie ik het voor mij. De foto's, de beelden van het Polygoon journaal. Steeds weer, achteraf. En met de jaren steeds meer. En ondanks dat ik er steeds meer bij ben, bij dat concert, ben ik er nooit echt geweest. Vreemd hoe het werkt.

Toen ik 15 jaar geleden begon met bloggen op Bob Dylan in (het) Nederland(s) bevatte het eerste bericht een gedicht van Pieter Jan Mellegers over dat eerste Nederlandse Dylanconcert. Het tweede blogbericht, op dezelfde dag als het eerste bericht geplaatst, gaat ook over die 23ste juni 1978. Ik ben geobsedeerd, denk ik. Die obsessie leidde in 2011 tot de publicatie van het boek Bob Dylan in Nederland 1965 - 1978 met daarin - inderdaad - veel aandacht voor dat concert in De Kuip. 

Vijf jaar geleden, op de veertigste verjaardag van Dylans Kuipconcert, schreef ik uitvoerig over dit concert, inclusief een flink citaat uit mijn boek Bob Dylan in Nederland 1965 - 1978. Wie enigszins de kunst verstaat van het tussen de regels lezen proeft in dat blogbericht van vijf jaar geleden al dat ik het laatste woord over dat eerste concert op Nederlandse bodem nog niet geschreven had. Op dat moment werkte ik al aan een nieuw boek, een boek met een veel gedetailleerder, een definitief verslag van die 23ste juni 1978. Dat boek is er gekomen, het heet Bob Dylan in Nederland 1965 - 1984 en het is voor wie geïnteresseerd is nog overal te krijgen.

Sinds de voltooiing van dat boek verlang ik niet meer terug naar die 23ste juni 1978. Ik hoef niet meer te verlangen, ik ben er geweest en het verslag is voor iedereen na te lezen in Bob Dylan in Nederland 1965 - 1984.

aantekening #8574

Pianist Jim Dickinson - hij is onder andere te horen op Time Out Of Mind - over die keer dat Bob Dylan op bezoek kwam, het is 2009: 'We talked about Larry Brown. Dylan said, "You know Larry Brown?" I kind of made light of it, and I said "Yeah, he’s this drunk guy that hangs out at this bar where my kids play." And Dylan looked at me real sternly like I said the wrong thing and he said "I read every word he ever wrote." Oh well, allow me to re-assess my evaluation (laughs) of my good friend Larry Brown...'

De ervaring leert dat Bob Dylan best een goede smaak heeft als het om boeken gaat. Als Dylan zegt dat een schrijver goed is, lees 'm dan. Vaak - niet altijd - blijkt hij gelijk te hebben. 

Met dat in het achterhoofd schafte ik in 2009 - zo rond het verschijnen van Together Through Life - een boek van Larry Brown aan. Ik koos voor zijn derde boek, de verhalenbundel Big Bad Love uit 1990. Dat ik voor dit boek koos, is geen toeval, kijk maar naar de foto op de voorzijde van dat boek. 

Big Bad Love werd bezorgd, kwam op de stapel nog te lezen boek en werd vergeten. Er verstreken veertien jaren en in die veertien jaren dacht ik soms wel eens aan dat boek dat nog gelezen moest worden, maar vergat het dan ook weer net zo snel. Tot eergisteren. Eergisteren pakte ik het op, begon te lezen en was verkocht. Wil nu alles van Larry Brown lezen.

Bij het verschijnen van Together Through Life werd hier en daar gesuggereerd dat Bob Dylan de foto van Bruce Davidson uit de serie 'Brooklyn Gang' koos voor de hoes van dat album als hommage aan Larry Brown. Het lijkt zelfs - zoals David Kelly oppert - misschien wel geen toeval dat Bob Dylan in een periode waarin in de media meer aandacht was (is) voor zijn bronnen voor zijn schrijven dan voor wat hij met deze bronnen deed (doet) - het vermeende plagiaat - lijkt te verwijzen naar uitgerekend dit boek van Larry Brown, het boek met het verhaal 'Discipline' over een gevangenis 'where writers are punished for plagiarism and other sins against literary tradition,' aldus recensent Bruce Allen.

Tot slot Big Bad Love, bladzijde 166: 'I hated that I had a scratchy, raspy voice, the kind of voice that made me sick when I taped it along with "Top Forty Hits" and listened to it at night, singing songs like "Puff the Magic Dragon" and "Blowin' in the Wind."'

Dylan kort #3760

 Setlist 19 juni, San Sebastian: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) // [band introductions] // Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / That Old Black Magic / Mother Of Muses / Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

 Setlist 20 juni, San Sebastian: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon // [band introductions] // To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / That Old Black Magic / Mother Of Muses / Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

 Setlist 21 juni, Logroño: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) // [band introductions] // Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / Tweedle Dee And Tweedle Dum / Mother Of Muses / Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

Spanje Vandaag over het afgelaste concert in Huesca, zie hier.

45 jaar concert in De Kuip, zie hier. [met dank aan Frans]

Ron Jans is momenteel helemaal het heertje. Nadat bekend is geworden dat de man van goede muziek houdt, duikt zijn naam - samen met die van onder andere Neil Young en Bob Dylan - overal op, zo ook in de column van Paul Onkenhout in de Volkskrant van 17 juni. Of Onkenhout nog wat heeft toe te voegen aan wat we eerder lazen over Jans' muziekvoorkeuren? Nauwelijks, zie hier. [met dank aan Hans] Vervolgens schrijft de Website van voetbalclub Twente over het schrijven van Onkenhout over Roel Jans (bent u er nog?), zie hier.

Ton Kalle: Enkele aanvullingen op 'Dylan vinden waar hij niet of nauwelijks is #218'. Ton Kalle heeft ook een tweede beeld met de titel 'Watching The River Flow' gemaakt. Het staat sinds 2004 in Korea, zie hier. Een tweede foto van dit beeld is te vinden op deze website. Verder maakte Kalle nog een beeld met de titel 'All Along The Watchtower', zie hier. Op de website van Kalle is nog een tweede beeld te vinden met de titel 'All Along The Watchtower', zie hier. [een rechtstreekse link naar het beeld op die website lukt niet aangezien de beelden gepresenteerd worden als een diavoorstelling. De afbeeldingen hier plaatsen is in verband met copyrights ook niet mogelijk, even zoeken dus.] Ondertussen ben ik nog steeds op zoek naar een goede foto van het beeld van Kalle naast de kerk in Schijf. Is er iemand die toevallig in de buurt woont? [met dank aan Hans]

De catalogus van het Amsterdamse modebedrijf Summum (spring 2023) bevat Dylan [met dank aan Hans]:

Radio 2: Zeven decennia Bob Dylan: zijn belangrijkste platen op een rij, zie hier.

Een taxirit van een paar maanden: Bob Dylans bewondering voor de komiek Lenny Bruce - wanneer nemen we het serieus?

In 1975 bracht platenlabel Fantasy de dubbelelpee The Real Lenny Bruce op de markt, een soort van Greatest Hits van de geplaagde en te vroeg overleden stand-up komiek Lenny Bruce (1925 - 1966). Een outlaw, zoals Bob Dylan in zijn ode aan de man (op het album Shot Of Love (1981)) zingt. Bruce nam geen blad voor de mond. Zijn stukken waarin hij te keer kon gaan tegen iedere vorm van religie en openlijk sprak over seks, stootten menig gezagdrager tegen het hoofd. Bruce werd dan ook tijdens zijn carrière meerdere malen gearresteerd, soms vanwege in het bezit hebben van drugs, maar meestal wegens obsceen taalgebruik.

De uitvoerige liner notes van The Real Lenny Bruce, geschreven door Ralph J. Gleason, zijn bijzonder interessant. Gleason: 'Lenny [Bruce], as he deepened the scope of his attack on the system, appealed to the alienated, the cultural dropouts represented by the Beats and the new generation of pop music artists. Bob Dylan dug Lenny and even wrote me thanking me for defending Lenny at a time when I did not dig Dylan myself.'

Wanneer moet dat geweest zijn, het moment waarop Ralph J. Gleason het opnam voor Bruce en Dylan Gleason schreef? Volgens wikipedia nam Gleason het voor Bruce op in de rechtbank in San Francisco in 1962. Na wat verder zoeken moet dat in maart 1962 geweest zijn. In november 1961 verschijnt Bruce voor de rechter in San Francisco. Lenny Bruce maakt met succes tijdens de zitting bezwaar over het feit dat hij er niet door de rechter op gewezen is dat hij recht heeft op bijstand. Op 5 maart 1962 begint de rechtszaak opnieuw voor een nieuwe rechter. Drie dagen later wordt Lenny Bruce vrijgesproken. Het moet deze zitting geweest zijn waarbij Gleason als getuige voor Bruce optrad, de reden voor Bob Dylans brief aan Gleason.

Bob Dylans debuutalbum verschijnt pas anderhalve week nadat Lenny Bruce is vrijgesproken. Wanneer schreef Bob Dylan Gleason? Was dat vlak na de vrijspraak of veel later? Het was 'at a time when I [Ralph J. Gleason] did not dig Dylan myself', wat veronderstelt dat Gleason al wel iets van Dylans muziek had gehoord. Immers, hij kan alleen maar Dylans muziek nog niks vinden, als hij het gehoord heeft. 

Op 10 mei 1963 gaf Bob Dylan een concert in de Brandeis University. In 2010 bracht Dylans platenmaatschappij een opname van dit concert uit. De bron voor die uitgave: een tape gevonden in het archief van Ralph J. Gleason. Was Gleason bij dat concert? Voelde hij toen, mei 1963 - net voor het verschijnen van The Freewheelin' Bob Dylan, Dylans tweede album - al wel iets voor de muziek van de jonge singer-songwriter? En als die tape van het Brandeis-concert door Gleason zo zorgvuldig is bewaard, is in zijn archief dan ook die dankbrief van een jonge Bob Dylan te vinden?

Aan het eind van dat jaar, in het decembernummer, publiceert Bob Dylan zijn prozagedicht 'Blowin' In The Wind' in Hootenanny. In dit prozagedicht is Lenny Bruce te vinden:

Junkies and flunkies line the wind along side ban-the-bomb demonstrators

Girls're hustlin down for dollars on one side a the street an

Girls're sittin down for their rights on the other side a the street -

The new Premise's playin

an Moondog's beatin his drum an sayin his lines -

Lenny Bruce's talkin

an Lord Buckley's memory's still movin

Terug naar de liner notes van The Real Lenny Bruce, Gleason: 'And Lenny bits entered into the common language just as Bob Dylan lines have entered. It is not only that you hear them on comedy shows on TV out of the mouths of people who did not stand up for him when he was in trouble, but they crop up everywhere. I was startled, right in the middle of the documentary on Bob Dylan, Dont Look Back, where Dylan is listening to his road manager, Bob Neuwirth, describe some lady, to hear Neuwirth say she was wearing a dress, "the kind you can see through, but don't wanna." That's a direct quote from Lenny's Lima, Ohio skit.'

Zag Bob Neuwirth Lenny Bruce optreden en pikte hij bij die gelegenheid die quote op? En in het verlengde van die vraag: zag Bob Dylan Lenny Bruce ooit optreden? De liner-notes van The Real Lenny Bruce geven geen antwoord op die vraag.

De 'skit' - zoals Gleason het noemt - 'Lima, Ohio' is te vinden op het Lenny Bruce-album American uit 1961. Zeer goed mogelijk natuurlijk dat Neuwirth dat ene zinnetje van deze plaat oppikte. 

Herkende Dylan het als een Bruce-quote daar op die hotelkamer, ergens in Engeland, voorjaar 1965? Dont Look Back maakt dat niet helemaal duidelijk, zegt mijn herinnering aan die film. Toch maar eens opnieuw kijken naar die documentaire van Dylans Engelse tournee van 1965.

Het bewuste citaat over de doorkijkjurk is ook te vinden in het door John Cohen samengestelde boek The Essential Lenny Bruce (1973): 'Wife's a real schtolzer, short sleeve dress, vaccination as big as a basketball, mole with a hair in it, real Philomena at the wedding. Kind of dress you can see through and you don't want to.'

In de jaren 1963 en 1964 wordt Lenny Bruce meerdere malen gearresteerd, voornamelijk - maar niet uitsluitend - wegens obsceen taalgebruik. In juni 1964 tekenen een groot aantal schrijvers, muzikanten en acteurs een petitie waarin ze laten weten dat ze zich storen aan de vele arrestaties van Lenny Bruce wegens obsceen taalgebruik. 'Whether we regard Bruce as a moral spokesman or simply as an entertainer, we believe he should be allowed to perform free from censorship or harassment,' aldus de petitie. Een van de ondertekenaars is Bob Dylan.

Zouden Ralph Gleason en Bob Dylan met elkaar gesproken hebben over Lenny Bruce tijdens Dylans persconferentie in december 1965 in San Francisco waar Gleason bij aanwezig was? 

Ralph J. Gleason overleed in juni 1975, nog geen zestig jaar. Gleason hoorde nooit, net als Lenny Bruce zelf, het eerbetoon dat Bob Dylan schreef voor de man die hij in maart 1962 voor de rechter had verdedigd: de song 'Lenny Bruce' van het album Shot Of Love.

Een intrigerende song, 'Lenny Bruce', vooral wanneer je je verdiept in waar Lenny Bruce voor stond en bedenkt dat deze song op het album staat dat vaak wordt aangemerkt als het derde en laatste in Dylans serie religieuze albums. Er zijn vele redenen om Shot Of Love niet als religieus album te bestempelen, maar eerder als het album-van-de-twijfelaar, zoals ik al vaker heb geschreven. De song 'Lenny Bruce' is een duidelijke aanwijzing dat Shot Of Love geen deel uit maakt van Dylans religieuze periode.

Dit even terzijde, veel interessanter vind ik op dit moment de vraag of Bob Dylan Lenny Bruce ooit ontmoet heeft. Volgens het muzikale eerbetoon dat Dylan voor de man schreef wel, hij zingt immers:

I rode with him in a taxi once

Only for a mile and a half, seemed like it took a couple of months

maar of die taxirit ook daadwerkelijk heeft plaatsgevonden, is maar de vraag. Een songtekst is zelden een opsomming van feiten. De bezongen taxirit is mogelijk dichterlijke vrijheid. 'We zullen het nooit weten' lijkt dan de meest logische afsluiting, maar dat blijkt voorbarig. Met dank aan het Bob Dylan Center in Tulsa, camera's in mobiele telefoons en Facebook, zijn we mogelijk een klein stapje dichter bij het antwoord op de vraag of Bob Dylan ooit Lenny Bruce heeft ontmoet. Een definitief antwoord op die vraag heb ik niet gevonden, wel een interessant puzzelstukje. In het Bob Dylan Center in Tulsa staat achter glas een opengeslagen notitieboekje van Dylan. Een bezoeker van dat museum maakte afgelopen mei een foto van dat opengeslagen boekje en plaatste die foto op Facebook waar ik het tegenkwam. Op de linker pagina staat de volgende notitie is Dylans handschrift:

LENNY 

Bruce - OL74384

8825 Hollywood

         Boulevard

Lenny Bruce woonde op 8825 West Hollywood Boulevard in Los Angeles. Volgens een artikel op de website van Variety van mei 2022 was OL-74384 het telefoonnummer van Lenny Bruce.

Misschien belde Dylan wel met Bruce om een afspraak te maken voor een taxirit, niet te lang, ongeveer anderhalve mijl al leek het wel enkele maanden te duren.

Iets in mij zegt dat er nog veel meer te ontdekken is over Dylans bewondering voor en de mogelijke invloed van Lenny Bruce op Dylans schrijven. Is ooit door een Dylanliefhebber het verzamelde werk van Lenny Bruce beluisterd om te kijken of teksten, frasen, zinsneden van de komiek doorgesijpeld zijn in Dylans songteksten? Voor zover ik weet niet. 

Er is mogelijk wat te vinden. Naast dat zinnetje over de doorkijkjurk kwam ik in het boek The Essential Lenny Bruce onder andere 'Birdman Of Alcatraz', The Lone Ranger & Tonto en Willy Mays tegen, figuren die ook in Dylans songs te vinden zijn (respectievelijk 'Murder Most Foul', 'Bob Dylan's Blues' en 'I Shall Be Free'). Wie weet hoeveel meer al dan niet toevallige overeenkomsten er te vinden zijn tussen de 'skits' van Lenny Bruce en de songteksten van Bob Dylan.

Het wordt tijd dat Bob Dylans bewondering voor Lenny Bruce serieus genomen wordt binnen de Dylanologie.

Dylan vinden waar hij niet of nauwelijks is #218 (3 in 1)

Rob liet mij weten dat in het Brabantse dorp Schijf pal naast de kerk een beeld van Ton Kalle staat met de titel 'Watching The River Flow' uit 1995. Helaas heb ik geen afbeelding van dit beeld kunnen vinden, wel van een ander beeld van Kalle uit 2004 met dezelfde titel, zie hier. [met dank aan Rob]

~ * ~ * ~

Onderstaande bladzijde is te vinden in het boek God Explained In A Taxi Ride (2007) van Paul Arden.

~ * ~ * ~

Onderstaande foto van Funda ontving ik van Hennie. Even goed zoeken ;-) [met dank aan Hennie]

~ * ~ * ~

Dylan kort #3759

Bob Dylans concert in Husca, Spanje van gisteravond (17 juni) is geannuleerd. De weersomstandigheden zorgden voor dusdanig veel overlast dat het concert niet door kon gaan. Of het concert op een later moment wordt ingehaald is mij nog niet duidelijk.

Het jasje van David Bowie, het boek met de verzamelde muziekstukken van Elly de Waard uit 2015 ligt nu in de Ramsj en kost nog slechts €12,50. Het boek bevat vier stukken over Bob Dylan: een recensie van Nashville Skyline, een artikel over witte platen met muziek van Dylan, een stuk over Dylans optreden in Earls Court in 1978 en een recensie van Street-Legal. Een blik op het register in het boek leert dat Dylan ook in veel andere in Het jasje van David Bowie opgenomen artikelen te vinden is. [met dank aan Johan voor de tip]

Together Through Life volgens M.G. Sulman, zie hier.

Dylan kort #3758

Setlist 15 juni, Alicante: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / Into The Mystic / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

Tijdens het concert in Alicante liet Bob Dylan zijn mondharmonica links liggen. De grote verrassing tijdens dit concert is Van Morrisons 'Into The Mystic'.

Life Itself: Deze werkelijk schitterende film uit 2018 waarin Bob Dylans muziek een belangrijke rol heeft, is vanavond (vrijdag 16 juni) te zien op VRT1 om 22:50 uur. De televisiegids, zie hier. Een kort stukje dat ik over deze film schreef staat hier. [met dank aan Hans voor de tip!]

Record Collector #546 (juli 2023) heeft een artikel van 2 pagina's over schilderende muzikanten. Het artikel besteedt kort aandacht aan Bob Dylan. Interessanter is de recensie van Shadow Kingdom in dit nummer van Record Collector. Vier van maximaal vijf sterren krijgt de plaat van Jamie Atkins. Volgens Atkins ligt Shadow Kingdom - met dank aan de aanwezige accordeon - muzikaal het meest dicht bij Toghether Through Life. De quote waarmee Atkins Shadow Kingdom volgens perfect samenvat is deze: 'Dylan's voice is as expressive as ever, finding new things for these most familiar words to say'. 

Dylan kort #3757

Setlist 10 juni, Sevilla: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / That Old Black Magic / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

Setlist 11 juni, Sevilla: Watching The River Flow [instrumentaal] / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / That Old Black Magic // [band introductions] // Mother Of Muses / Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

Setlist 13 juni, Granada: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / That Old Black Magic / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

Waarom een instrumentale versie van 'Watching The River Flow' op de tiende? Problemen met de microfoon? Geen idee. De 'Tweedle Dee & Tweedle Dum' van de achtste (Madrid) lijkt een eenmalig iets te zijn.

Nogmaals voetbaltrainer Ron Jans over zijn muziek, dit keer - hoe guitig - een elftal, zie hier.

De Muziekplank over Shadow Kingdom, zie hier.

boeken:

'A guy I knew in college dumped his ladies by taping Bob Dylan's "Don't Think Twice, It's All Right" for them.' (Rob Sheffield - Love Is A Mix Tape; A Memoir. Dylan komt nog een aantal keer voorbij in dit boek.)

'Nu pas merk ik dat verderop in de straat iemand staat te zingen en gitaarspelen. Een beetje Bob Dylan-achtig. Het zal dus een singer-songwriter zijn.' (Gerbrand Bakker - Jasper en zijn knecht)

Dylan kort #3756

Setlist 8 juni, Madrid: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / Tweedle Dee & Tweedle Dum / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

'Not Fade Away' is op de setlist vervangen door 'Tweedle Dee & Tweedle Dum'. Hoewel dit de eerste 'Tweedle Dee' in bijna acht jaar is (de laatste keer dat Dylan het speelde was op 16 juli 2015), is de toevoeging van deze song aan de setlist geen grote verrassing. Eerder deze week dook er op Facebook een foto van een setlist van een van de concerten in Portugal op. Op die setlist stond 'Tweedle Dee & Tweedle Dum' als mogelijkheid genoemd.

Uncut nr. 315 (aug. 2023) heeft een korte, door Richard Williams geschreven recensie van Shadow Kingdom. Het album krijgt een 8 (van maximaal 10) van Williams. Hoogtepunt op het album volgens deze recensent: 'What Was It You Wanted': 'Adding new depth to the words of a man reaching back into his life and groping for meaning in a series of questions seemingly addressed to his god'. Zo heb ik de song nog niet gehoord, moet ik bekennen. Toch maar eens opnieuw luisteren.

Mania 398 heeft een korte, door Henri Drost geschreven recensie van Shadow Kingdom. Het mooie van de recensies in Mania is dat ze over het algemeen meer beschrijvend dan oordelend zijn. De papieren editie van Mania 398 zal binnenkort op de bekende plekken te verkrijgen zijn, nu is het blad al online in te zien, zie hier.

Diana Monshouwer portretteerde Bob Dylan, zie hier.

boeken

Val Warner - Before Lunch (1986)

'All the green dreams blowing in the wind' (blz. 40)

'Through the open window, thoughts cycle past, blowing in the wind' (blz. 43)

'So many short-fuse clocks are blowing in the wind.' (blz. 45)

'fresh blood and green dreams, blowing in the wind' (blz. 52)

'Only home traffic's blowing in the wind.' (blz. 53)

'with the green dreams blowing in the wind' (blz. 71)

'Japanese saloons, chrome fig-leafed by leaves blowing in the wind' (blz. 98)

'They say, in India, no scrap of paper's blowing in the wind but is scooped by some dab hand.' (blz. 107)

'Like net curtains, the snow was blowing in the wind' (blz. 117)

'And the fewer among us who could communicate directly, the more international it was, blowing in the wind by every campfire.' (blz. 131)

'Smoke gets in all our eyes, blowing in the wind, yet starry-eyed beneath a star-crossed sky' (blz. 132)

Elf is het antwoord op de vraag: hoe vaak kan een dichter de woorden 'blowing in the wind' in een dichtbundel stoppen?

Dat een dichter de zinsnede 'blowing in the wind' gebruikt in een gedicht kan natuurlijk (en dat ik als lezer dan misschien wel geheel ten onrechte aan de gelijknamige Dylansong denk, is onoverkomelijk), maar zo vaak als Val Warner deze zinsnede in Before Lunch gebruikt is natuurlijk geen toeval meer. Met uitzondering van die ene, op bladzijde 131, lijkt Warner met de woorden 'blowing in the wind' niet een keer te verwijzen naar de gelijknamige Dylansong. Wonderlijk, vooral omdat Warner wel degelijk bekend is met Dylans werk, zelfde bundel:

blz. 22: 'impressions of desolation row'

blz. 47: 'you only wasted mt precious time as the Dylan song goes.'

blz. 54: 'Stood up by her high pane, Saturday dawned light on the window-box, the page The Times - they are a-changing, still... she lacks the nerve for life.' 

blz. 73: 'After these monster marches, they call for tomorrow's stage, bringing it all back home, with more community work.'

Mark Oliver Everett - Things The Grandchildren Should Know (2008)

blz. 201: 'On September 11, 2001, I was in London, in the midst of the Souljacker tour. I appeared on a morning radio talk show where I debated the host over his negative assessment of the Bob Dylan album that had been released that day by demanding, "Do you really think you know better that Bob Dylan!?"

Bovenstaande is niet de enige keer dat Dylan in Things The Grandchildren Should Know voorbij komt. Niks in dit boek voorspelt de liner notes die Bob Dylan al dan niet voor Eels - Everetts band - schreef, zie hier.

Dylan kort #3755

Setlist 5 juni, Lissabon: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / Not Fade Away / Mother Of Muses / Goodbye Jimmy Reed // [band introductions] // Every Grain Of Sand

Setlist 7 juni, Madrid: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / Not Fade Away / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

Hallelujah: Leonard Cohen, a Journey, a Song: Deze documentaire uit 2021 over de song 'Hallelujah' van Leonard Cohen staat sinds kort op Netflix. In de film wordt gememoreerd dat Bob Dylan de eerste was die de song coverde. Dat deed hij twee maal in 1988. In deze documentaire zijn wat archiefbeelden van Bob Dylan te zien en is een fragment te horen van Dylans versie van 'Hallelujah'. Aanrader.

Marc Didden (Humo) over Shadow Kingdom, zie hier. [met dank aan Hans van Bep Dylan, de leukste platenzaak van Nederland. Goede naam ook voor een platenzaak.]

Voetbaltrainer Ron Jans luister naar Dylan, zoals al eerder bleek. In de documentaire Het lot van Gibril Sankoh (ESPN, 5 juni) kwam Ron Jans voorbij, staand voor enkele albumhoezen. [met dank aan Hans]

Bart Chabot sprak met Nick Muller (HP De Tijd). In dit interview komt Bob Dylan kort voorbij, zie hier. [met dank aan Frans]

Lessen, de nieuwe roman van Ian McEwan bevat wat Dylan, onder andere over de Europese tournee van 1978. [met dank aan Alja]

Het boek Song & Dance Man van Michael Gray, zo lees ik op Expecting Rain, krijgt een 50th Anniversary edition. Het boek wordt maar liefst in drie delen uitgegeven. Wat ik begrepen heb uit een bericht van Gray op Facebook, gaat het helaas niet om een herschreven of aangevulde editie, maar simpelweg om een herdruk van de laatste editie verdeeld over drie banden. Gemiste kans, lijkt mij.

aantekening #8559

Vorige week was ik bezig met het opbergen in de platenkast van de aankopen van de laatste tijd. Een plaat gaat pas de kast in als die gedraaid is en van een nieuwe plastic beschermhoes voorzien is. Bij dat opruimen kwam - tot mijn schaamte - een plaat te voorschijn die ik een jaar of misschien wel twee jaar geleden kocht, waarvan ik überhaupt vergeten was dat ik 'm had gekocht. Down In The Groove, nog in het plastic. Ik heb net het plastic van de hoes gehaald en de plaat op de draaitafel gelegd. 

Down In The Groove draait in huize Willems. Het is een zin die ik niet vaak kan opschrijven zonder te liegen.

Het ligt voor de hand om nu te schrijven dat wat ik hoor niet heel best is. Dat Down In The Groove in de ranglijst van alle Dylanalbums ergens in de onderste regionen thuishoort. Dat Down In The Groove een dieptepunt is in Dylans carrière en niet de moeite loont om te beluisteren. Maar ik verdom het om te schrijven wat voor de hand ligt omdat het in de eerste plaats het album te kort doet en in de tweede plaats de oren doof maakt. Als we alleen nog luisteren naar de top 3 van de universele-Bob-Dylan-album-ranglijst onthouden we onszelf veel goede muziek.

Als het om Down In The Groove gaat wordt er vaak gewezen op de laatste twee songs op dit album, 'Shenandoah' en 'Rank Strangers To Me' zouden het enige positieve zijn dat het album te bieden heeft. Ik kan me daar niet in vinden. Down In The Groove bevat sporen van Dylans poging om de muziek uit de jaren vijftig nieuw leven in te blazen. In 'Sally Sue Brown', 'Had A Dream About You, Baby', 'Ugliest Girl Of The World' en 'Silvio' is de Rock 'n Roll uit de jaren vijftig terug te vinden. Vier heerlijk swingende songs die Down In The Groove meer dan de moeite waard maken.

~ * ~ * ~

Links en rechts om mij heen hoor ik mensen praten over hun vakantieplannen: twee weken Mallorca in een vijf sterren hotel, tien dagen Mexico en zwemmen met dolfijnen aldaar, kunst kijken in Barcelona, de kinderen in een zwembad in Marokko, bakken in de Turkse zon. Voor mij hoeft het niet. Op een dag dat de temperatuur goed is stap ik in mijn auto, rij naar het dorp-aan-zee waar ik ter wereld kwam, loop met opgerolde broekspijpen door de branding, eet vis aan de kraam en rij aan het eind van de dag weer naar huis terwijl uit de autoradio 'Mr. Tambourine Man' schalt. Meer vakantie heb ik niet nodig.

~ * ~ * ~

Ik zal niet beweren dat Down In The Groove zonder problemen is. Het voornaamste probleem is misschien nog wel dat het geen album is, maar een verzameling songs. Er is geen eenheid in de tien songs met als grootste vreemde eend het Infidels-overblijvertje 'Death Is Not The End'. 

Het is een goede oefening: pak Down In The Groove uit de kast, draai het album, maar sla 'Death Is Not The End' over. Ik wacht wel even.

En? Is het jou ook opgevallen dat de Down In The Groove zonder 'Death Is Not The End' veel meer een album is dan met?

Dylans catalogus zit vol verrassingen. Na 35 jaar luisteren voel ik me soms nog steeds een groentje die een beetje loopt te grasduinen in dat immense oeuvre. Goddank, ik ben graag het groentje.

~ * ~ * ~

Wat ik draai na Down In The Groove? The Jerry Garcia Band die Dylans 'Simple Twist Of Fate' spelen, concertopname van 1 maart 1980. Duurt maar een kwartiertje. Nu ik ouder word begin ik soft te worden voor covers. Een beetje. En alleen voor sommige covers, uiteraard. Ik heb wel een reputatie als covermopperaar hoog te houden.

~ * ~ * ~

Dylan kort #3754

Setlist 4 juni, Lisabon: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / Not Fade Away / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

'That Old Black Magic' heeft plaats gemaakt voor 'Not Fade Away'. Vanavond weer 'Truckin'' op de setlist?

45 jaar concerten in De Kuip, wat op 23 juni 1978 begon met Bob Dylans eerste concert in Nederland, Omroep Rijnmond, zie hier. [met dank aan Hans]

'Sierra's Theme' zou 'Hurricane' kunnen zijn, zie hier. [met dank aan Bert]

Nederlands Dagblad over Shadow Kingdom (achter betaalmuur) zie hier.

Geen Stijl kort over Shadow Kingdom, zie hier. (Grappig dat Geen Stijl schrijft dat Shadow Kingdom "klassiekers (bevat) die u in de liveshows nooit meer hoort" terwijl Shadow Kingdom juist ook songs bevat die Dylan tijdens zijn Rough And Rowdy Ways Tour speelt.)

Mixed Grill kort over Shadow Kingdom, zie hier.

boeken

Biography Of A Phantom (2023) is een werkelijk schitterend boek over Robert Johnson van Robert "Mack" McCormick. Het boek verschijnt voor het eerst decennia nadat McCormick het schreef. Er hangt een interessante en tegelijkertijd trieste geschiedenis vast aan het verschijnen van dit boek. Het voert te ver om daar hier op in te gaan. McCormick schrijft niets dat voor de Dylanliefhebber interessant is, John W. Troutman in zijn inleiding wel. Allereerst schrijft hij kort over John Hammond en het uitbrengen van King Of The Delta Blues Singers (en ook hij geeft de titel als King Of The Delta Blues, zie hier.) Verder schrijft hij over het Newport Folk Festival 1965 dat "Mack" McCormick daar was en "later claimed to have pulled the plug when Bob Dylan's 'gone electric' soundcheck cut into his group's rehearsal time." Dus naast de mythe dat Pete Seeger tijdens Dylans concert de stroomkabel te lijf wilde gaan met een bijl is er nu de mythe dat "Mack" McCormick tijdens Dylans oefensessie de stekker eruit trok. Dylan werd zijn stroom niet gegund tijdens het Newport Folk Festival van 1965 ;-)

Willie Nelson schreef met ghost writer David Ritz My Life; It's A Long Story (2015). In dit boek schrijft Nelson kort over het idee achter Farm Aid, het jaarlijkse concert om geld op te halen voor Amerikaanse boeren. Ik heb al vaak gelezen dat Willie Nelson het idee voor Farm Aid kreeg nadat hij Bob Dylan tijdens zijn set op Live Aid hoorde zeggen: "You know while I'm here, I just hope that some of the money that's raised for the people in Africa, maybe they could just take just a little bit of it, 1 or 2 million maybe, and use it to, maybe use it to pay the mortgages on some of the farms, that the farmers here owe to the banks." Volgens Nelson in My Life ging het anders. Tijdens Live Aid sprak Nelson met Bob Dylan backstage over de financiële problemen van Amerikaanse boeren waarop Bob Dylan volgens Nelson zei: "This [Live Aid] is a great thing, Willie, but wouldn't it be great if we could do something like this to help our small farmers in America?" en was het die uitspraak die Willie Nelson aan het denken zette, wat uiteindelijk leidde tot Farm Aid.

In hetzelfde boek schrijft Nelson over het met Bob Dylan schrijven van de song 'Heartland': "He sent me a track and I sent him back a verse of lyrics. He added on some lyrics, and from then on we completed the song through mail. We had similar views about what was happening in America, so the theme emerged from both of our hearts."

setlist 2 juni 2023 @ Porto, Portugal

Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You // [band introductions] // That Old Black Magic / Mother Of Muses / Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

Geen verrassingen in de setlist tijdens dit eerste concert van de Europese zomertournee van Rough And Rowdy Ways Tour. Ook de band is nog hetzelfde als tijdens de tournee door Japan, afgelopen april.

Forever Young

 

Shadow Kingdom (eerste indrukken)

'Soundtrack to the concert film', zo staat het in vette letter op de hypesticker van Shadow Kingdom, de vandaag verschenen toevoeging aan Bob Dylans indrukwekkende catalogus. Op 18 juli 2021 keken Dylanliefhebbers van over de hele wereld op het streamingplatform Veeps naar Shadow Kingdom, een tijdens de coronapandemie opgenomen film van Bob Dylan. Tijdens het bekijken van die film werd al snel duidelijk dat de in beeld gebrachte muzikanten niet op hun instrumenten speelden, maar acteerden, dat de muziek vooraf in een studio was opgenomen, dat Shadow Kingdom zich beter laat omschrijven als een langgerekte videoclip dan als concertfilm. Het nu uitgebrachte album is dan ook 'gewoon' een volgend studioalbum van Bob Dylan - nummer zoveel, ik ben zo langzamerhand de tel kwijt - en zeker geen livealbum. Hoewel het niet de eerste keer is dat Bob Dylan de studio induikt om een eigen compositie opnieuw op te nemen - denk bijvoorbeeld aan 'Girl From The North Country', het duet met Johnny Cash op Nashville Skyline - is dit de eerste keer dat hij een heel album met nieuwe studio-opnamen van oude songs uitbrengt. Waarom nu wel? Waarschijnlijk omdat het nooit de bedoeling is geweest deze opnamen als album uit te brengen. En dat is ook wel begrijpelijk, want al snel duikt de vraag op: heeft de gemiddelde Dylanliefhebber wel deze officiële release van de songs van Shadow Kingdom nodig? Immers: er is geen Dylanliefhebber op deze aardkloot te vinden die niet binnen een week na die uitzending van de film Shadow Kingdom zowel de audio als de video ergens op de harde schijf van zijn / haar computer had staan. Het antwoord op die vraag is: Ja. Hoe goed de geluidskwaliteit van de Veeps-uitzending (en de download van die uitzending) ook is, de vandaag verschenen officiële release klinkt toch echt een stuk beter. Luister bijvoorbeeld naar 'What Was It You Wanted?', het is net of Dylan en band bij je in de huiskamer zitten.

De dubbelelpee (3 kanten muziek, 1 kant een schitterende afbeelding) zit in een klaphoes met op de voor-, binnen- en achterzijde stills uit de film Shadow Kingdom. Op het eerste oog ziet het er allemaal schitterend uit, al bevat de verpakking zeker een aantal storende onvolkomenheden. In de eerste plaats mis ik op de hoes de namen van de muzikanten die op Shadow Kingdom spelen, een grove misser als je het mij vraagt, en in de tweede plaats bevat de titel van de openingstrack zoals geschreven op de hoes een fout, er staat: 'When I Paint My Masterpiecce'. Knullig, natuurlijk.

Ondanks de wat knullige hoes, is Shadow Kingdom een aanwinst voor de Dylan-catalogus. We horen een Dylan-op-leeftijd (wat is hij weer goed bij stem!) zijn oude songs nieuw leven inblazen. De nieuwe arrangementen voor songs als 'Tombstone Blues', 'Pledging My Time' en 'Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine)' zijn dusdanig verrassend dat er haast sprake is van nieuwe songs. Het geheel sluit af het instrumentale Sierra's Theme', een nieuwe compositie. 

Net als met Rough And Rowdy Ways (2020) en de bijbehorende tournee laat Bob Dylan met Shadow Kingdom horen dat hij - ondanks zijn gevorderde leeftijd - nog steeds genoeg te bieden heeft als zanger en muzikant. Ook in het zesde decennium van zijn carrière zingt hij nog steeds beter dan Caruso. Vanavond begint Bob Dylan aan een nieuwe leg van zijn Rough And Rowdy Ways Tour. Misschien dat het een idee is om een van de concerten van deze tournee als live-album uit te brengen. Daarna is het tijd voor een album met nieuwe songs, een volgend deel in The Bootleg Series èn Shadow Kingdom deel 2, want als iets wel blijkt uit het vandaag verschenen Shadow Kingdom is dat Bob Dylan nog genoeg te bieden heeft.