In de aanloop naar het verschijnen van Springtime In New York werd deze release veelvuldig aangeduid als het Bootleg Series-deel rond outtakes van Infidels, aangevuld met nog wat songs. Het is waar dat de sessies voor Infidels meer ruimte innemen op de 5 cd's van deze Bootleg Series dan de sessies voor Shot Of Love of Empire Burlesque, of de oefensessies voor A Musical Retrospective Tour waarmee de boxset begint, maar Springtime In New York afdoen als een Infidels-outtakes boxset met wat andere songs, zou de muziek op dit zestiende deel van The Bootleg Series te kort doen. De opnamen van de sessies voor Infidels zijn te vinden op de derde en vierde cd van Springtime, dat is twee van de 5 cd's - 40% dus van alle muziek op deze boxset.Achteraf is het makkelijk concluderen - zoals ik eerder deed - dat het verdwijnen van religie uit Bob Dylans muziek een proces is geweest dat begon met A Musical Retrospective Tour van eind 1980. Begin jaren '80 leek er geen eind te komen aan Bob Dylans drang om te zingen over de God die hem had gevonden, tot daar in oktober 1983 Infidels was. Opeens was de "Oude Vos van God Los" zoals Bert van de Kamp boven zijn recensie in OOR schreef. Van de Kamp - een van de weinige muziekjournalisten die zinnig over Dylans muziek kon schrijven - krijgt een klein eerbetoon in Springtime In New York, zijn recensie van Infidels is in het boekwerk bij de luxe editie afgedrukt. Ik stel me zo voor dat Dylan-liefhebbers in Spanje, Australië, Finland, Kenia of waar dan ook ter wereld dat boekwerk openslaan, voor zich uit mompelen "Oude Vos van God Los?" om vervolgens met google translate te proberen te achterhalen wat Bert van de Kamp schreef.
Wanneer staat er een uitgever op die de ballen heeft om de Dylan-stukken van Van de Kamp te bundelen? Het wordt tijd dat dat gebeurt.
Ik dwaal af. Springtime In New York, de Infidels-sessies. Een blik op de tracklist van cd's 3 en 4 onthult dat van de acht songs op Infidels er van maar liefst zes een alternatieve take te vinden is op Springtime In New York. Van alle (5) Infidels-outtakes die in 1991 op The Bootleg Series vol. 1 - 3 terecht kwamen, is op deel 16 een alternatieve take te vinden. Het aantal niet eerder uitgebrachte composities opgenomen tijdens de Infidels-sessies op Springtime - als je dat vergelijkt met de Shot Of Love-outtakes - is beperkt, maar ze zijn er wel degelijk. Naast enkele verrassende covers gaat het dan om "Too Late", de voorloper van "Foot Of Pride" die hier in twee versies te vinden is.
01. "Jokerman" (14/04/1983)
Net als op Infidels is de opener op dit outtakes-deel "Jokerman". Deze versie wijkt niet sterk af van de bekende versie, hier en daar een iets andere tekst. Na een wat bedeesd begin komt Dylan-de-zanger na zo'n anderhalve minuut los. Als mijn geheugen mij niet bedriegt (en het is goed mogelijk dat het dat wel doet) is dit de eerste song op Springtime waarop Dylan harmonica speelt.
02. "Blind Willie McTell" (11/04/1983)
Dylans beste song uit de jaren '80, überhaupt zijn beste song ooit, het zijn kwalificaties van "Blind Willie McTell" die zo nu en dan in Dylan-conversaties voorbij komen. Dit is de band-take die al jaren circuleert. Er is door de mensen achter Springtime helaas gesleuteld aan de opname: Dylans lach in de tweede regel is vervangen door een lachloze regel, helaas. Is dit beter of slechter dan, of toch even goed als de The Bootleg Series vol. 1 - 3-versie? Ook zo'n punt van discussie binnen de Dylanwereld. Ik heb geen antwoord op die vraag vooral omdat ik het antwoord niet zoek. Dit is verdomd sterk gezongen, hoor Dylan dwarsliggen, tegen de lijn van de muziek inzingen. Heerlijk.
In de aanloop naar
Springtime In New York verscheen nog een alternatieve take van "Blind Willie McTell" op
single.
03. "Don't Fall Apart On Me Tonight" (versie 1) (11/04/1983)
Een rustige, bijna bedeesde versie. Wat Dylan doet is tegen zing-praten aan, met hier en daar een uithaal. En dan de bridge, wauw! Paar afwijkingen in de tekst. Voor mij is dit een van de aangename verrassingen van de Infidels-sessies op Springtime In New York.
04. "Don't Fall Apart On Me Tonight" (versie 2) (12/04/1983)
Een tweede, compleet andere versie waarvan sinds grofweg een week een video te zien is op
YouTube. Meer uptempo, dichter bij de
Infidels-versie. Heerlijk gezongen, enigszins tegendraads in de refreinen. Het is een goede keuze van de samenstellers geweest om beide versies op
Springtime te zetten, zeker direct achter elkaar.
05. "Neighborhood Bully" (19/04/1983)
Een stevige versie. Aardig om te horen, maar zeker niet groots, daarvoor ligt het te dicht bij de Infidels-take.
06. "Someone's Got A Hold Of My Heart" (26/04/1983)
"Someone's Got A Hold Of My Heart" werd later door Dylan herschreven tot "Tight Connection To My Heart" voor Empire Burlesque. In 1991 verscheen een versie van "Someone's Got A Hold On My Heart" op The Bootleg Series vol. 1 - 3. Deze versie wijkt niet sterk af van die eerder verschenen versie. Lekker gezongen.
07. "This Was My Love" (20/04/1983)
"This Was My Love" werd geschreven door Jim Harbert. Waarom nam Dylan deze cover op? Mogelijk als b-kantje voor een single, zoals hij ook Willie Nelsons "Angel Flying Too Close To The Ground" opnam tijdens deze sessies. Aardige versie.
08. "Too Late" (acoustic version) (23/04/1983)
Deze opname
dook enkele maanden geleden voor het eerst op op een cd bij het tijdschrift
Uncut. "Too Late" is een voorloper van "Foot Of Pride", een van de sterkere songs die Dylan schreef voor
Infidels, maar zoals bekend bleef de song op de plank liggen tot 1991, tot
The Bootleg Series vol. 1 - 3. Schrijver Terry Gans is geobsedeerd door "Foot Of Pride". Hij schrijft uitvoerig over "Foot Of Pride" en voorloper "Too Late" in zijn boek
Surviving In A Ruthless World.
09. "Too Late" (band version) (23/04/1983)
Tot mijn grote verbazing dook in de aanloop naar
Springtime In New York ook nog een band versie van "Too Late" op op
YouTube. Hoe sterk de akoestische versie van "Too Late" ook is, deze band-versie is de meest interessante van de twee takes op
Bootleg Series vol. 16. Een tekst om in te verdwalen, een stem om op weg te drijven. Een absoluut hoogtepunt op
Springtime.
10. "Foot Of Pride" (25/04/1983)
Na twee versies van voorloper "Too Late" eindigt de derde cd van Springtime met de song waar het toe leidde: "Foot Of Pride". Een andere take van "Foot Of Pride" werd eerder uitgebracht op The Bootleg Series vol. 1 - 3. Deze nieuwe take is aardig, met hier en daar afwijkende tekst in vergelijking met de eerder uitgebrachte take. Deze wijkt muzikaal sterk af van de eerder uitgebrachte take. Dylan zingt dit sterk, heel sterk zelfs, maar de muziek heeft het voor mij net niet waardoor deze take niet kan tippen aan de versie op The Bootleg Series vol. 1 - 3.
11. "Clean Cut Kid" (15/04/1983)
"Clean Cut Kid" werd voor Infidels opgenomen, maar kwam daar niet op terecht. Later nam Dylan het opnieuw op voor Empire Burlesque. Deze Infidels-outtake is sterker dan de Empire Burlesque-versie. oorwurm, simpele recht-toe-recht-aan-rocker.
12. "Sweetheart Like You" (18/04/1983)
Deze take circuleerde al onder verzamelaars, als ik me niet vergis. Een erg mooie, wat ingetogen versie die niet heel sterk afwijkt van de Infidels-take. Hier en daar wijkt de tekst iets af. Sterk gitaarspel.
13. "Baby What You Want Me To Do" (02/05/1983)
Geschreven door Jimmy Reed, je weet wel, van "Goodbye Jimmy Reed" (Rough And Rowdy Ways). Heerlijke blues. Dit is nieuw, dit circuleerde niet. Luister vooral naar de piano. De eerste Infidels-outtake op Springtime waarop Dylan niet alleen zingt: duet met Clydie King.
14. "Tell Me" (21/04/1983)
Net als bij "Blind Willie McTell", "Foot Of Pride" en "Someone's Got A Hold Of My Heart", verscheen er eerder een andere take van "Tell Me" op The Bootleg Series vol. 1 - 3. De take op Springtime heeft iets eigenzinnigs, een beetje een latin-vibe. Dit is geen sterke versie. Hoewel de tweede helft van de opname beter is dan de eerste helft, is deze take in z'n geheel een stuk minder dan de versie op The Bootleg Series vol. 1 - 3.
15. "Angel Flying Too Close To The Ground" (02/05/1983)
CBS Nederland bracht van Infidels onder andere "I And I" op single uit. Op de flipside van single staat het door Willie Nelson geschreven "Angel Flying Too Close To The Ground", een duet van Bob Dylan en Clydie King. Op Springtime staat nu een alternatieve - en veel mooiere - versie van "Angel Flying Too Close To The Ground", alleen door Dylan gezongen. Dit is een van de aangename verrassing van Springtime In New York. Heel mooi.
16. "Julius And Ethel" (27/04/1983)
Een stevige song over Julius en Ethel Rosenberg die in 1953 ten onrechte ter dood veroordeeld werden voor spionage voor de Russen. Dit is de Infidels-outtake die het dichtst bij het Shot Of Love-geluid komt, rauwer dan de meeste songs van de Infidels-sessies. Draai het een keer en het blijft in je hoofd spoken, een oorwurm. Prima song, geschiedenisles.
17. "Green, Green Grass Of Home" (02/05/1983)
Is het toeval dat Tom Jones onlangs veel in het nieuws was met zijn cover van de Dylan-song "One More Cup Of Coffee" en dat nu op Springtime Dylans versie van het van Tom Jones bekende "Green, Green Grass Of Home" te vinden is? Waarschijnlijk wel. Het is vooral geestig om Dylan dit te horen zingen, het is niet groots. Maar als er dan naar "Green, Green Grass Of Home" geluisterd moet worden, dan graag deze Dylan-versie. Een duet met Clydie King.
18. "Union Sundown" (02/05/1983)
De Infidels-versie van "Union Sundown" hangt enigszins scheef van de echo op Dylans vocalen. Op deze alternatieve take is geen echo te vinden en dat komt de song ten goede. Hier en daar een licht afwijkende tekst (onder andere iets met de man in het Witte Huis en een masker). Let vooral op de piano. Ik denk dat ik deze versie prefereer boven de Infidels-take.
19. "Lord Protect My Child" (02/05/1983)
Toen The Bootleg Series vol. 1 - 3 werd samengesteld, werden er 5 outtakes van Infidels op de derde cd gezet. Van die vijf songs staat nu een alternatieve versie op Springtime. In drie van de vijf gevallen is de versie op The Bootleg Series vol. 1 - 3 beter en in één geval is er twijfel over een betere versie ("Blind Willie McTell"). De uitzondering is "Lord Protect My Child". Deze versie met het "License To Kill"-achtige mondharmonica-intro is een stuk sterker dan The Bootleg Series vol. 1 - 3-versie. Een van de topstukken onder de Infidels-outtakes op Springtime In New York.
20. "I And I" (27/04/1983)
Ik had niet gedacht ooit een versie van "I And I" te horen die ook maar in de schaduw van de Infidels-versie zou kunnen staan. Nu blijkt er een versie van deze song te bestaan die zelfs naast de eerdere versie een plekkie verdient. Muzikaal iets egaler dan de Infidels-take, maar daarom niet minder sterk. Het heeft iets poppy. Net als voorganger "Lord Protect My Child" een van de topstukken van de Infidels-sessies.
21. "Death Is Not The End" (full version) (02/05/1983, overdubbed: 13/05/1983)
"Death Is Not The End" werd tijdens de sessies voor Infidels opgenomen, maar kwam uiteindelijk pas op Down In The Groove (1988) in een ingekorte versie terecht. Op Springtime In New York krijgen we nu de volledige, niet ingekorte versie. "Death Is Not The End" is een van Dylans zwakste songs, het kunnen beluisteren van de volledige versie voegt (voor mij) niks toe. Dit is de enige song op Springtime In New York die ik bij toekomstige draaibeurten zal overslaan.
Maar liefst 11 van de 21 Infidels-outtakes van de luxe editie van Springtime In New York staan ook op de twee cd's tellende standaard-editie, in een afwijkende volgorde. Daarbij is uitsluitend gekozen voor Dylan-composities, geen covers. De elpee-editie van Springtime begint met "Jokerman". Deze dubbelelpee bevat daarnaast nog 5 outtakes van de Infidels-sessies. Opvallend is dat de standaard-cd-versie de 2de, snelle versie van "Don't Fall Apart On Me Tonight" heeft terwijl op de elpee de 1ste, langzame versie van deze song staat.
"
Springtime In New York; The Bootleg Series vol. 16 (1980 - 1985) deel 1: de oefensessies voor A Musical Retrospective Tour" lees je
hier.
"
Springtime In New York; The Bootleg Series vol. 16 (1980 - 1985) deel 2: de
Shot Of Love-outtakes" staat
hier.