aantekening # 8826

[...] "Say, isn't that Bob Dylan you have on?"

"Right," I said. Positively 4th Street.

"I can tell Bob Dylan in an instant," she said.

"Because his harmonica's worse than Stevie Wonder?"

She laughed again. Nice to know I could still make someone laugh.

"No, I really like his voice," she said. "It's like a kid standing at the window watching the rain."

After all the volumes that have been written about Dylan, I had yet to come across such a perfect description.

Haruki Murakami - Hard-boiled Wonderland and the End Of The World

~ * ~ * ~

De stoel waarin ik zit als ik naar Dylan luister, is ook de stoel waarin ik lees. Naast die stoel staat een tafeltje met een stapel boeken, wachtend om nogmaals opgepakt te worden & naast dat tafeltje staat een tweede stoel. Op die zitting van die tweede stoel ligt een stapeltje net uitgelezen boeken, boeken die nog niet in de kast opgeborgen kunnen worden omdat ik er nog iets mee moet. Het boek van Murakami waaruit bovenstaand citaat te vinden is lag bijvoorbeeld op die stapel. Nu ik dat citaat hier heb overgenomen, kan dat boek opgeborgen worden.

Op die stapel lag ook het boek Labyrinths van Jorge Luis Borges, het boek dat op de foto bij 'Dylan kort #3814' te zien is, het boek dat op de schoorsteenmantel op de hoes van Bringing It All Back Home staat. Slechts één bloglezer wist de puzzel op te lossen, de eeuwige roem gaan dit keer dan ook naar die puzzeloplosser: Arie.

Verder ligt er nog een boek waarin zijdelings een link tussen de band 13th Floor Elevator en Dylan genoemd wordt & een biografie van een blues-grootheid. Twee boeken die wat meer verdienen dan een korte vermelding in deze aantekening. 

De laatste reis van de boswachter Dirk Jan Roeleven en Hester van der Vliet is een boek waarvan ik hoop dat het binnenkort ook op die stapel ligt. Ik heb dat boek niet zo lang geleden in handen gehad, aanschaf overwogen, dat uiteindelijk niet gedaan. Toen wist ik nog niet dat Dylan meerdere malen in dit boek voorbij komt [met dank aan Hans].

Er is altijd meer dan waar ik hier melding van maak. Meer boeken, veel meer. Maar hoeveel ik ook lees, de stapel nog te lezen boeken blijft maar groeien. Dat is niet erg. Dat is.

~ * ~ * ~

Personally, I'm not much for symbolism. I never get it. Why can't things be just as they are? I never thought to psychoanalyze Seymour Glass or sought to break down "Desolation Row." I just wanted to get lost, become one with somewhere else

Patti Smith - M Train

Outlaw Music Festival Tour 2024

 

Bob Dylan onderbreekt zijn Rough And Rowdy Ways tour voor de Outlaw Music Festival Tour 2024. In de maanden juni, juli, augustus en september is Bob Dylan, samen met onder andere Willie Nelson & Family, John Mellencamp en Robert Plant & Alison Krauss te zien in verschillende steden in Amerika. Het gaat om een festival-tour & dus ligt een kortere setlist in de lijn der verwachting. Wie weet leveren deze concerten nog een aantal duetten met Willie Nelson op. Op 6 juli strijkt de Outlaw Music Festival Tour neer in Bethel, de plaats waar in augustus 1969 het Woodstock Festival plaatsvond en het concert op de laatste dag van juli brengt Dylan (& band) terug naar Hollywood Bowl in Los Angeles. Mogelijk is Bob Dylans deelname aan deze tournee een uitvloeisel van zijn set tijdens Farm Aid afgelopen september, een concert dat medegeorganiseerd werd door Willie Nelson & John Mellencamp. 

De kaartverkoop start aanstaande vrijdag. Voor meer informatie, zie hier.

21 juni Ameris Bank Amphitheatre, Alpharetta, GA

22 juni PNC Music Pavilion, Charlotte, NC

23 juni Coastal Credit Union Music Park, Raleigh, NC

26 juni Veterans United Home Loans Amphitheater at Virginia Beach, Virginia Beach, VA

28 juni Empower Federal Credit Union Amphitheater at Lakeview, Syracuse, NY

29 juni Northwell Health at Jones Beach Theater, Wantagh, NY

30 juni PNC Bank Arts Center, Holmdel, NJ

2 juli  Xfinity Center, Mansfield, MA

6 juli Bethel Woods Center for the Arts, Bethel, NY

7 juli Hersheypark Stadium, Hershey, PA

29 juli North Island Credit Union Amphitheatre, Chula Vista, CA

31 juli Hollywood Bowl, Los Angeles, CA

3 augustus Shoreline Amphitheatre, Mountain View, CA

4 augustus Toyota Amphitheatre, Wheatland, CA

7 augustus Ford Idaho Center Amphitheater, Boise, ID

8 augustus ONE Spokane Stadium, Spokane, WA

10 augustus  Gorge Amphitheatre, George, WA 

6 september Somerset Amphitheater, Somerset, WI

7 september Credit Union 1 Amphitheatre, Tinley Park, IL

8 september Hollywood Casino Amphitheatre, St. Louis, MO

11 september Riverbend Music Center, Cincinnati, OH

12 september Blossom Music Center, Cuyahoga Falls, OH

14 september The Pavilion at Star Lake, Burgettstown, PA

15 september Pine Knob Music Theatre, Clarkston, MI

17 september Darien Lake Amphitheater, Buffalo, NY

[met dank aan Rob]

Dylan kort #3814

In de uitzending van Nieuwsweekend van gisteren (Radio 1, 24 februari) was Wouter van Oorschot te gast om te praten over zijn dinsdag te verschijnen boek Dylan en wij zonder Amerika. Terugluisteren kan hier. [met dank aan Hans, Peter en Arie] Zie ook hier.

Marco Visser recenseert voor Trouw het boek Dylan en wij zonder Amerika van Wouter van Oorschot, zie hier (achter betaalmuur).

'Bob Dylan klinkt als een bibberkleuter die een spreekbeurt moet houden over goudvis Johan', zie hier.

De afbeelding bij dit bericht komt uit de Netflix-serie Griselda (aflevering 3). Voor de puzzelaars: wat heeft dit met Bob Dylan te maken? Antwoorden op een briefkaart / in de reacties.

David Remnick - Holding The Note, zie hier voor een eerdere vermelding van dit boek op deze blog. Ik heb het boek inmiddels gelezen, Remnick is een goed schrijver, het boek bevat zeer interessante stukken over onder andere Aretha Franklin, Keith Richards, Mavis Stapels, Patti Smith en Bob Dylan. 'Restless Farewell', zoals het essay over Dylan heet, heeft weinig nieuws te bieden voor de doorgewinterde Dylanliefhebber. Het is dan ook niet dit essay dat Holding The Note interessant maakt voor de Dylanliefhebber, maar het essay over Leonard Cohen. Voor dit essay sprak Remnick met Bob Dylan over Cohen wat een aantal mooie inzichten opleverde over de Canadese singer-songwriter.

Bram van Splunteren draait de muziek bij The Philosophy Of Modern Song, luister hier.

'Hadden Andy Warhol, Bob Dylan en Edie Sedgwick een driehoeksverhouding?', zie hier.

Zimmerman zie hier (zie ook 'Dylan kort #3813')

Dylan kort #3813

Material Wealth: Eerder schreef ik over het boek Material Wealth (zie hier) & ergens moet ik ooit iets geschreven hebben over het bij dit boek horende cd (maar waar kan ik 1, 2, 3 niet vinden). De cd Soundtrack To The Allen Ginsberg Book Material Wealth; Allen's Voice In Poems And Songs 1956 - 1996 ligt nu naast me. Bob Dylan is op twee songs op dit album te vinden: 'Going To San Diego' & 'Do The Meditation Rock'. Beide opnamen zijn eerder uitgebracht: de eerste op First Blues en de tweede is te vinden op The Last Word On First Blues. Aan de binnenzijde van het kartonnen cd-hoesje staat een quote van Bob Dylan over Allen Ginsberg (zie foto).

In de winkel waar ik de Ginsberg-cd net ophaalde viel mijn oog nog op de elpeehoes van The Real Dirt van King Blank. Deze hoes is overduidelijk een knipoog naar de hoes van Dylans Bringing It All Back Home.

Robert Vuisje - Maak de wereld beter: twee citaten uit dit boek:

'Het was de keuze van mijn moeder dat ik werd genoemd naar Robert Zimmerman, oftewel Bob Dylan. Haar idool. Maar zijn muziek werd nooit mijn muziek.'

'Woody Allen was Allan Konigsberg en de echte naam van Bob Dylan was Robert Zimmerman.' [met dank aan Alja]

Zimmerman: in het verlengde van bovenstaande: in Heaven (mrt/apr 2024) een stuk over Zimmerman: 'een succesvolle afsplitsing van de Belgische formatie Balthazar [...] Simon Casier, bassist van Balthazar, is de geestelijk vader van Zimmerman. Aangezien Bob Dylan zijn eigen naam niet gebruikt heeft Casier die naar eigen zeggen maar overgenomen.'

L.H. Wiener - 'In Memoriam Jacob Zeepvat' met een citaat uit Dylans 'It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding)', zie hier.

Wouter van Oorschot - Dylan en wij zonder Amerika, zie hier.

De 5 platen die The Bony King mee neemt naar het spreekwoordelijke onbewoonde eiland, zie hier.

Jens Mulders over 'Sign On The Window', zie hier.

Bram de Winter over 'Rainy Day Women #12 & 35', zie hier.

Peter van Vleuten in zijn column van 16 februari: 'Ik wil niet alle details uit de doeken doen, maar "the jester" is in ieder geval Bob Dylan.' Volgens mij is Van Vleuten een belangrijk detail -de sleutel - vergeten: Frank! De sleutel is immers Frank. Toch? Voor de gehele column, zie hier.

Dylan kort #3812

Lucifers bij de brand vervolg (zie Dylan kort #3811): na het eerdere bericht over Lucifers in de brand ontving ik een e-mail waarin Klaas aangeeft op welke bladzijden Bob Dylan in de Lucifers bij de brand uit 2009 en 2014 voorbij komt. Ik neem hier het relevante deel uit zijn e-mail over:

In het eerste boek Lucifers bij de brand uit 2009 komt Bob Dylan twee keer ter sprake:

op de pagina’s 115-116 en op pag. 119.

In Tegen de kruideniers komt Dylan twee keer rechtstreeks aan de orde en één keer indirect:

op pagina 12 wordt enkel kort aan Dylan gerefereerd;

op de pp’s 260 t/m 275 staat het artikel ‘De rockende cowboy van de Apocalyps. Over Bob Dylan’, in een hoofdstuk van het boek met de titel ‘Helden’.

Op. pag. 333 staat het boek Chronicles genoemd als bron voor zijn artikel

Tenslotte meldt hij op pag. 335 meldt waar het artikel eerder is gepubliceerd. Namelijk in Streven, in mei 2014: De rockende cowboy van de Apocalyps - Luc Devoldere

[met dank aan Klaas]

Gijsbert Kamer (de Volkskrant) over The Greatest Night In Pop, afgelopen woensdag (7/2) in de papieren editie van de krant, een dag eerder online, zie hier. Eindelijk een betere recensie van deze documentaire.[met dank aan Hans]

Wilfred Takken (Dagblad vh Noorden) over The Greatest Night In Pop, afgelopen dinsdag in de papieren editie en online, zie hier (achter betaalmuur) [met dank aan Hans] Takken: 'Bob Dylan keek vrijwel de hele nacht benauwd en afwezig. Hij was niet op zijn gemak in gezelschap, legt de documentaire uit, en hij was geen begaafde zanger zoals andere aanwezigen. Het kwam pas goed toen alle anderen even uit de klas gingen en Stevie Wonder aan de piano een treffende Bob Dylan-imitatie deed, die de echte Dylan dan weer kon nazingen. Dylan schraapte zijn keel en mompelde wat, waarna hij een plakplaatje kreeg van de meester, voor de moeite.' [Moet ik nog commentaar geven op deze stompzinnigheid? Nee toch.]

In Volkskrant Magazine van vandaag (10/2) is de Gids van het Weekeinde schrijver Terry Hayes. Favoriete dichter van Hayes: Bob Dylan (zie afbeelding). Dit stuk staat sinds afgelopen donderdag (8/2) online, zie hier.

Cinemagazine over The Greatest Night In Pop, zie hier.

Gerard Ekdom over The Greatest Night In Pop, zie hier.

VPRO Gids over The Greatest Night In Pop, zie hier.

Radio 2 over The Greatest Night In Pop, zie hier.

Instagram @Bob Dylan: Op dit account werden in de afgelopen week twee opmerkelijke filmpjes geplaatst, eerst een fragment van Bukka White - uit de documentaire Le Blues Entre Les Teeth (1973) - en later (8/2) een foto van Dock Boggs met muziek. De laatste is inmiddels ook weer verwijderd. Uiteraard wordt er online al weer flink gespeculeerd wat dit te betekenen heeft, bijvoorbeeld op het forum van Expecting Rain en in verschillende Dylan-groepen op Facebook. Er wordt geopperd dat dit als voorbode voor een nieuw Dylan-album vol covers a la Good As I Been To You gezien moet worden, of een hint over de covers die Dylan tijdens het volgende deel van zijn Rough And Rowdy Ways tour gaat spelen. Hoewel beide opties intrigeren, heb ik er een hard hoofd in dat er waarheid schuilt in de speculaties.

home video

 

Dylan kort #3811

Een Uur Cultuur (uitzending zondag 4 februari): te gast is schrijver Irwan Droog. In de uitzending - vanaf 49 minuten 30 seconden - praat Droog enthousiast over Cat Powers' Dylan-covers en over Dylan zelf. Luister hier. [met dank aan Jos, Hans en René]

'Ego's, dronkaard en een bange Bob Dylan: het verhaal achter "We Are The World"', onder deze titel schrijft Dennis van Goethem over de Netflix-documentaire in De Limburger van 1 februari, zie hier (achter betaalmuur) [met dank aan Arie] Ook op de website van De Telegraaf, zie hier (achter betaalmuur) en Nieuwsblad, zie hier, zelfde auteur, iets afwijkende titel (en tekst?)

Van Goethem in De Limburger: 'En ook Bob Dylan zorgde voor ergernis. Het lied en de videoclip werden tegelijkertijd opgenomen, waardoor er zeker zestig mensen rondliepen. Dylan was op zijn ongemak, bang zelfs. Hij leek wel vergeten hoe hij moest zingen. Dylan geraakte niet verder dan gegrom. Het duurde uiteindelijk tot de studio was ontruimd en Stevie Wonder met Bob Dylan-imitatie kwam.'

Sophie & Jeroen (uitzending 29 januari) heeft een item over de 'We Are The World'-documentaire, zie hier. [met dank aan Anna]

Meer over deze documentaire hier, hier, hier (betaalmuur).

Lucifers bij de brand: Alja stuurde mij een paar dagen geleden foto's van het boekje Lucifers bij de brand van Luc Devoldere. In dit boekje was zij namelijk een aantal malen Bob Dylan tegengekomen, zoals een citaten uit 'My Back Pages' en 'Things Have Changed' en op bladzijde 27: 'Op Sunset Boulevard heeft ze Leonard Cohen op een bankje zien zitten, in Malibu Bob Dylan zien voorbijwandelen met zijn hondje, zwijgend gevolgd door enkele bodyguards.'

Ik werd enthousiast van wat ik las op de door Alja gestuurde foto's en dus kocht ik ergens online een tweedehands exemplaar van Lucifers bij de brand van Luc Devoldere, maar hoe ik ook ook zocht, ik kwam niet op bladzijde 27 die zin over Bob Dylan & zijn hondje tegen. Wel een stuk verder, op bladzijde 73, een uitvoeriger stuk over de Rolling Thunder Revue; A Bob Dylan Story by Martin Scorsese, de Netflix-film. Devoldere: 'Niets blijft ervan over, van deze tour, zegt de bijna tachtigjarige die in die jaren zijn ziel uit zijn lijf zong. Alleen as. Saigon was gevallen. Disco heerste in New York. Dertigers trokken als een circus rond. Dylan bestuurde zelf de camper. Men trok van stad tot stad en dook op in kleine zalen die onder een schuilnaam werden geboekt. Men folderde de dag zelf van het concert. Het mooiste beeld in de film is dat van een meisje, dat op het einde van een concert, verbijsterd rechtstaat, en traag maar zeker begint te wenen. Een ander meisje slaat haar arm om haar. Maar ze beweegt zich los. En verdwijnt. Ontroostbaar. "Life is about creating yourself", zegt de oude bard terugblikkend nog. Joan Baez vergaf hem alles als ze hem op het podium zag muziek maken. Alleen dan is hij echt.'

Er zijn dus meerdere boeken met de titel Lucifers bij de brand van Luc Devoldere. Alja's boekje bevat notities uit de jaren 2020 - 2023, het exemplaar dat ik kocht heeft notities uit de periode 2015 - 2019. Uit het voorwoord in mijn boekje blijkt dat er in 2009 ook al een Lucifers bij de brand van Devoldere werd gepubliceerd en in 2014 verschenen er Lucifers bij de brand in Devoldere's boek Tegen de kruideniers. In de twee laatst verschenen Lucifers bij de brand is dus Bob Dylan te vinden, hoe dat zit bij de eerste twee, is mij nog onbekend. [met dank aan Alja]

Bringing It All Back Home

Het is 16 april 1965, in de Michigan Daily staat een wat vreemde advertentie voor Dylans nieuwste album Bringing It All Back Home. Niet alleen is de titel van de plaat fout geschreven, ook de foto van Bob Dylan is niet bepaald up to date. 

Een paar maand later neemt Columbia Records het heft in handen: in Sing Out! (vol. 15 no. 3) van juli 1965 plaatst Columbia een pagina vullende advertentie voor het album. In de advertentie keurig de albumhoes, een vermelding van de hitsingle 'Subterranean Homesick Blues' en een lovende tekst afgewisseld met citaten uit Dylan liner notes voor het album. In deze editie van Sing Out! geen bespreking van Bringing It All Back Home. Die volgt in de daarop volgende editie van het blad (voll. 15 no. 4) van september. De recensent is Irwin Silber, de hoofdredacteur van Sing Out! & de man die zich eerder in de Dylanwereld onsterfelijk belachelijk heeft gemaakt met zijn open brief aan Dylan, geschreven na het Newport Folk Festival van 1964. 

Silber is - hoe kan het, met zijn open brief nog in het achterhoofd ook anders - nogal negatief over Bringing It All Back Home. Slechts een song op het album kan op enige goedkeuring van Silber rekenen.

Silber, ik citeer het laatste stuk van zijn recensie: For me, the most revealing and moving song in the album is "It's Alright, Ma," a dreadful cry of anguish in a world where corruption seems destined always to rule. But the rest of the album is composed of those bits and snatches that cults adore and that further the image of the untamed, unchained, nihilistic revolutionary. It's a pity and a frustration, for if ever the world was in need of the clear and uncompromising anger and love of the poet, it is now. 

Zou Irwin Silber (1925 - 2010) in latere jaren nog eens naar Bringing It All Back Home hebben geluisterd en zich voor zijn kop geslagen hebben?