Het is geen goed idee om Life Itself te kijken wanneer je vel niet helemaal past en er niemand in de buurt is om daar je beklag over te doen, weet ik nu uit ervaring. Life Itself is een pijnlijk mooie film. Een film waarbij de kijker maar een grammetje inlevingsvermogen in zijn donder hoeft te hebben om geschopt te worden door het verhaal - of liever de verhalen in Life Itself.
Een rode draad in een deel van de in deze film vertelde verhalen is Bob Dylans album Time Out Of Mind. Zes songs zijn er van dit album in Dylans versie in de film te horen, plus enkele coverversies. Tegen het eind van de film worden de twee grote verhaallijnen aan elkaar geknoopt en als touw wordt de vreemde eend in de Time Out Of Mind-bijt gebruikt: 'Make You Feel My Love'.
Hoewel de film hier niet om draait, laat het wel zien hoe belangrijk muziek in het leven van mensen kan zijn. In Life Itself is die muziek Time Out Of Mind.
Het voelt fout om Life Itself alleen aan te prijzen vanwege de rode draad die Bob Dylan is in deze film, daarvoor is de film te goed. Ga gewoon kijken, mocht je de kans krijgen. Dat Bob Dylan er in voorbij komt is mooi meegenomen (en geeft mij de gelegenheid de film hier aan te prijzen).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten