Dylan kort #3753

Jan van den Berg over de Dylan-lezing bij Boekhandel Riemer, zie hier.

Leslie Feist (Canadese zangeres) was de 'weekendgids' in de Volkskrant van afgelopen zaterdag (27/05). Onder het kopje 'muziek' noemt ze Blake Mills. Mills speelt op en produceerde enkele song op het album Multitudes van Feist. Verder zegt ze over Mills onder andere: 'Hij werkte met Bob Dylan en maakte in 2020 en prachtig soloalbum, Mutable Set. Toen we aan Multitudes werkten, was hij ook bezig met muziek voor de tv-serie Daisy Jones & The Six en werkte hij aan zijn eigen nieuwe plaat.' [met dank aan Hans]

Dit roept meerdere vragen op:

1. Blake Mills speelt gitaar op Dylans album Rough And Rowdy Ways, zou Feists albumtitel Multitudes - met dank aan Blake Mills - geïnspireerd zijn op 'I Contain Multitudes', de openingstrack van Rough And Rowdy Ways?

2. In hoeverre zijn Mills' werkzaamheden in Bob Dylans band van invloed op / terug te horen in de songs op het album Mutable Set en het nog titelloze nieuwe album?

3. Begin maart dook er een gerucht op dat Bob Dylan een bezoek bracht aan de opnamestudio waar de soundtrack voor Daisy Jones & The Six werd opgenomen. Het gerucht was toen dat Dylan in de opnamestudio was voor het opnemen van een nieuw album. Met bovenstaande informatie lijkt het waarschijnlijker dat Dylan Blake Mills vergezelde naar die opnamestudio, wat dan weer de nog geheel ongefundeerde vraag oproept: is Dylan te horen op de soundtrack van Daisy Jones & The Six?

Vandaag verschenen: Het album A Dylan Song A Day van Jacques Mees. Het album bevat veertien Dylan-songs, waaronder 'Abandoned Love', 'Oh Sister' en 'Things Have Changed'. A Dylan Song A Day is te beluisteren op YouTube en Spotify.

Dylan vinden waar hij niet of nauwelijks is #217

 

Op Bob Dylans 82ste verscheen op de website van Courius een artikel over Team-energie. Bij dit artikel een foto van een hond op een bed, een computer en Bob Dylan, zie hier. [met dank aan  Jan]

Dylan kort #3752

Ik loop wat achter, excuses. Hierbij enkele verjaardagsberichten en andere links.

Marnix de Boer over het Dylanvirus, zie hier.

Wil Wanders over Dylan op zijn verjaardag, zie hier.

Marc Didden over Dylan op zijn verjaardag (achter betaalmuur), zie hier.

Radio 2 over Dylan, zie hier.

Is iemand bekend met de Dylan-vertalingen van Egbert Hovenkamp? Zie onder andere hier.

Rolling Stone Duitsland van juni 2023 heeft een paginagrote recensie van Shadow Kingdom. 

Dylan vinden waar hij niet of nauwelijks is #216

Drie albums:

Op de hoes van Words And Music By Saint Etienne staat een fictieve plattengrond van een stad. Wie goed zoekt, stuit op de straatnaam Desolation Row.

The Rutles, met onder andere Eric Idle, is een band bekend vanwege de Beatles-parodieën. In 1990 bracht Shimmy Disc een tribute-album voor The Rutles uit: Rutles Highway Revisited (A Tribute To The Rutles). De hoes van dit album is een verwijzing naar zowel Their Satanic Majesties Request van The Rolling Stones als Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band en net als op de hoes van dit Beatles-album, is ook op de hoes van Rutles Highway Revisited het portret van Dylan van de hoes van Highway 61 Revisited te vinden. En uiteraard is de titel van dit tribute-album een verwijzing naar Dylans Highway 61 Revisited.

Bij het doorbladen van een bak platen - iets wat ik best vaak doe ;-) - kreeg ik het album Believers Never Die (Volume 2) van Fall Out Boy in handen. Op de voorzijde van de hoes zat een sticker waardoor ik even de indruk kreeg dat Bob Dylan op dit album meespeelt. Bij een tweede blik bleek de sticker niet te verwijzen naar de persoon Bob Dylan, maar naar de song 'Bob Dylan' dat op dit album te vinden is. Luister hier naar de song.

open brief (24 mei)

24 mei 2023

Mister D.,

In een droom, vanochtend ergens tussen waken en slapen, bladerde ik door een krant en in die krant stuitte ik op een advertentie van een interieurverzorger. Een groot familiebedrijf. De naam is me ontschoten, maar ik weet nog dat bovenaan die advertentie stond 'interieurverzorger' gevolgd door de naam van dat bedrijf. Die advertentie - twee pagina's groot - bestond uit tientallen naast en onder elkaar geplaatste fotootjes van stoelen, kasten en tafels, maar ook foto's van een cowboy, een circusartiest en van jou. Bij het uit de krant scheuren van de advertentie ging het mis. Ik verscheurde per ongeluk de advertentie in plaats van deze netjes met een schaar uit de krant te knippen. Op dat moment schrok ik wakker en mijn eerste gedachte was: waar koop ik die krant?

Nu ik goed wakker ben, een bak koffie gedronken heb, rest mij slechts één vraag: Wat doe jij in die advertentie? Jij moet muziek maken, dat is jouw ding. Niet je knappe smoeltje verkopen voor een grijpstuiver. Modellenwerk kan altijd nog, later, als je groot bent en de muziek niet meer zo makkelijk komt. Maar voor nu laat het toch. Ga de studio in, ga op tournee, doe het ding waar je goed in bent.

Alle gekheid op een stokkie, 82 jaar vandaag. Een leeftijd waarop menigeen de handdoek in de ring heeft geworpen, achter de geraniums is gekropen, maar niet jij. Over een grofweg een week pak je een vliegtuig om voor de zoveelste keer een serie concerten te geven. Portugal, Spanje, Frankrijk, Zwitserland, Italië. Waar haal je de energie vandaan? Stoppen ze daar waar jij woont wat in het drinkwater of zo?

82 jaar en nog niet van plan om te stoppen dus. Mag ik er wel van uit gaan dat je nu wel zo'n beetje over de helft van je carrière bent? Want laten we eerlijk zijn, nog zestig jaar platen maken en touren lijkt mij wat veel van het goede. Dat redt zelfs Willie Nelson niet. Goed, je bent met de tweede helft van je carrière, van je leven als muzikant bezig. Ik vraag me af hoe jij daar op terugkijkt. Hoe de wereld daar op terugkijkt weet ik wel, het staat in zes decennia boeken, kranten en internetpagina's, maar jij, wat denk jij? Is het goed zo of had er volgens jou meer in gezeten?

Ik probeer me voor te stellen wat het met een mens doet om zestig jaar lang hetzelfde te doen en de ene keer op een voetstuk gehesen te worden als de vleesgeworden belofte en een volgende keer genegeerd te worden, afgedankt te worden. Wanneer je waarde hecht aan wat 'men' vindt, houd je dat - lijkt mij - geen zestig jaar vol. Om te doen wat jij doet en niet knettergek te worden, moet je dus schijt hebben aan wat 'men' vindt (en tegelijkertijd is die 'men' essentieel voor je inkomsten). Hoe hard ik mijn best ook doe, ik kan me niet voorstellen, niet echt althans, wat dat met een mens doet.

Voor 95% van de mensheid is het vandaag gewoon woensdag. Voor een klein deel is het niet gewoon woensdag, maar Dylandag. De dag waarop nog meer dan op andere dagen de platen en cd's uit de kast komen, boeken opengeslagen worden, tour-shirts weer eens gedragen worden. De dag waarop nog vaker dan op andere dagen wordt gemompeld 'wat is 'ie goed, hè?' tegen niemand in het bijzonder terwijl 'A Hard Rain's A-Gonna Fall', 'Mr. Tambourine Man', 'Murder Most Foul', 'Every Grain Of Sand' of een van die honderden andere songs de kamer vult. 

'Hij is inderdaad goed,' is het vaak niet uitgesproken antwoord op die gemompelde vraag. 

Dank voor het vullen van mijn kamer.

Happy Birthday!

Tom W.

Dylan kort #3751

Melbourne On Dylan is een nieuwe documentaire van Chris Franklin over Dylan. De trailer kan hier bekeken worden.

Welke filmmaker trekt de stoute schoenen aan en maakt Nederland over Dylan?

Te koop: de piano waarop Bob Dylan de songs voor Blood On The Tracks componeerde, zie hier. [met dank aan Peter]

Ernst Jansz & Band - Dylan Volgens Dylan op 19 oktober in Theater Kielzog, Hoogezand, zie hier. [met dank aan Hans]

Uncut over Shadow Kingdom, zie hier. Mania (nr. 397; 5 mei) bevat een korte aankondiging van Shadow Kingdom.

In de Dylanfilm A Complete Unknown zal Benedict Cumberbatch (Sherlock Holmes, Dr. Strange) de rol van Pete Seeger spelen, zie hier.

Bert van Baar en Bert Claasen spelen op 21 mei de muziek van Bob Dylan in Museumhoeve Overslot in Egmond aan den Hoef, zie hier.

'Trots dat Bob Dylan ooit een joint voor mij heeft gerold', zie hier.

De vijf platen van Tom Steenbergen, zie hier.

Jan De Smet over Dylans niet-optreden in The Ed Sullivan Show, zie hier.

The Comic Book and Me #87

Well, the comic book and me, just us, we caught the bus
The poor little chauffeur, though, she was back in bed
On the very next day, with a nose full of pus
Yea! Heavy and a bottle of bread

Bob Dylan - 'Yea! Heavy And A Bottle Of Bread'

Bovenstaande  verwijzing naar Dylans 'Ballad Of A Thin Man' is te vinden in The Show Must Go On van Roger Langridge

Dylan vinden waar hij niet of nauwelijks is #215

 

Dylan kort #3750

Shadow Kingdom: Hoewel het nog even duurt voor dit album te koop is (2 juni), duikt de eerste recensie op. Mojo (nr. 356, juli 2023) heeft de primeur. Recensent John Mulvey tipt een link aan tussen het album en zowel de setlists tijdens de Rough And Rowdy Ways-tour en Philosophy Of Modern Song. Shadow Kingdom krijgt vier van de maximaal vijf sterren van Mojo.

Zoals inmiddels traditie brengt Sony Duitsland een serie van 3 ansichtkaarten ter promotie van het nieuwe album uit. [met dank aan Hans]

Born In Chicago is een film over de ontwikkeling van de muziek in Chicago, met de nadruk op blues. De film is vanaf 1 augustus te zien op verschillende streaming-diensten. Volgens Mojo (nr. 356, juli 2023) bevat de documentaire interviewfragmenten met onder andere Muddy Waters, Howlin' Wolf, Buddy Guy, Mike Bloomfield, Paul Butterfield, Barry Goldberg, Keith Richards, Al Kooper en Bob Dylan. Sommige interviews zijn oud, anderen zijn speciaal voor Born In Chicago opgenomen.

Little Richard: I Am Everything: Deze documentaire is vanaf 11 mei te zien in de bioscoop. In VPRO Gids van deze week staat een artikel van Flip Vuistje over deze film. Vuistje: 'Toen hij [Little Richard]  in 1986 door een auto-ongeluk niet aanwezig kon zijn bij zijn eigen entree in de Rock and Roll Hall of Fame zat aan zijn ziekenhuisbed regelmatig Bob Dylan.' [met dank aan Hans]

Terug naar 24 mei 2021: toen over het hoofd gezien, nu in de herkansing: op de dag dat Bob Dylan 80 werd vormde zijn muziek de rode draad in een zes uur durende live uitzending van Omroep Venlo. Zo vertolkten een aantal Venlose artiesten songs van Bob Dylan: Bert van den Bergh, Ron Dings, Jelske Wilmer en Paul Breuer.

NPO2: 'De zeven meest bijzondere samenwerkingen van Bono', #2: Bob Dylan, zie hier.

NPO4: Plaatwerk #35: Bob Dylan zonder woorden, zie hier.

Ed Sullivan, zestig jaar geleden, zie hier.

Uit de context, Thomas Heerma van Voss: 'Krijgen we geschiedvervalsing als er straks AI-nummers van Bob Dylan opduiken die racistisch blijken?', zie hier.

FC Twente-trainer Ron Jans spreekt 'mede dankzij de platen van Bob Dylan en Neil Young, "redelijk goed", Engels.' Aldus Eva Venneman in de Volkskrant van 12 mei 2023, zie hier. [met dank aan Hans]

Ergens anders (waar?) las ik dat Ron Jans 'een groot muziekliefhebber' is en dat Blonde On Blonde prijkt op zijn lijstje met favoriete albums.

Vera Coomens: 'Allen Bob Dylan begreep mij', zie hier.

Dylan vinden waar hij niet of nauwelijks is #214

 

Key West Beachhouse, Strandboulevard 222, Utrecht

[met dank aan Bert]

Dylan kort #3749

Snoever: In 'Dylan kort #3747' noemde ik al het interview met Jan Cremer waarin hij zijn moment of fame zocht door 'schokkende' uitspraken te doen over de aan Bob Dylan toegekende Nobelprijs voor Literatuur. Het gehele interview met Cremer is te lezen in het mei-nummer van HP / De Tijd. Bij het artikel staat Cremers ontwerp voor 'Bob Dylans boek- en albumcover Tarantula'. Voor meer over Bob Dylan en Jan Cremer, zie Bob Dylan in Nederland 1965 - 1984. [met dank aan Arie]

Ondergewaardeerde liedjes over Dylans 'Masters Of War', zie hier.

aantekening #8528 (3 covers & een imitator)

De platenafdeling van de gemiddelde kringloopwinkel kent vele koningen: James Last, Mantovani, Ray Conniff, om er drie te noemen. De Italiaanse trompettist Nini Rosso haalt net niet het erepodium, maar zijn ster is stijgende in de ranglijst van muzikale kringloopgrootheden. Rosso (1926 - 1994) was er na het verschijnen van Bob Dylans Self Portrait (1970) snel bij om een van de weinige Dylancomposities op dit album op de plaat te zetten: 'Wigwam', door Rosso voorzien van de nieuwe ondertitel 'Ballata Indiana' (Indiase Ballade). Rosso's versie is een bijna perfecte kopie van Dylans origineel. Wat deze single vooral laat horen, juist doordat het zo op het origineel lijkt, is hoe slecht Dylans 'Wigwam' eigenlijk is.

Een vergeten plaat, stond ergens op zolder. Ik moet 'm al jaren geleden gekocht hebben, ooit verkeerd weggezet en vergeten: Lovin' Sound van het Canadese folkduo Ian & Sylvia. Op dit zevende album van Ian & Sylvia staat hun versie van Dylans 'I Don't Believe You'. Het is niet hun eerste Dylan-cover, op Four Strong Winds (1963) staat 'Tomorrow Is A Long Time', de titelsong van dat album werd dan weer door Dylan opgenomen in 1967 (Basement Tapes).

Lovin' Sound verscheen in 1967 en met dank aan de tijdgeest heeft 'I Don't Believe You' een vleugje Sgt. Pepper meegekregen. Niet onaardig om een keertje te beluisteren.

In 2015 bracht het label Crypt Records de verzamelaar Ho-Dad Hootenanny Too! uit - een dubbelelpee vol Garage Rock uit de jaren zestig. Op dit album staat 'Subterranean Homesick Blues' in een versie van The Intruders. Volgens de informatie op de hoes is dit - in tegenstelling tot veel andere songs op Ho-Dad Hootenanny Too! - niet eerder uitgebracht. Er is geen opnamedatum of enige informatie over The Intruders bekend. Een mysterie dit, al kan ik de woorden 'NEEDED t'be heard!' van de samenstellers van Ho-Dad Hootenanny Too! alleen maar onderschrijven. Het rammelt, schudt en intrigeert. Een van de meer interessante Dylan-covers die ik gehoord heb. Vermoedelijk niet lang na het verschijnen van Dylans origineel opgenomen. Toch vreemd dat dit al die jaren op de plank is blijven liggen. Luisteren kan hier.

~ * ~ * ~

De woorden 'The Greenwich Village Poet' op de voorzijde van de hoes zijn de reden dat ik de plaat The Mirror Of My Madness (1978) van Jack Hardy uit de platenbak op de beurs pakte. De liner notes op de achterzijde van de hoes zijn kort, ik neem ze hier helemaal over:

Jack Hardy hasn't forgotten the days when Bob Dylan was an angry, activist poet. Hardy is a singer-songwriter who backs an expressive, smoky baritone with a mellow folk-country sound. His music has a soft introspective quality to it, much like Gordon Lightfoot's, and conveys the feeling of the ballad. Hardy is an unusual talent, one that can be recommended to anyone who has even the slightest interest in folk music. If you haven't gotten over Dylan, this is the album to listen to.

Luisterend naar The Mirror Of My Madness valt op hoe goed Jack Hardy naar Bob Dylan heeft geluisterd, hoe hij poogt in de voetsporen van Dylan te treden door imitatie. Die imitatie is te horen in de melodieën van een groot deel van de songs op The Mirror Of My Madness, maar meer nog in het mondharmonicaspel van Hardy. Daar waar in de jaren zeventig menig opkomend singer-songwriter de grootste moeite had om het stempel 'New Bob Dylan' af te schudden, lijkt Jack Hardy met The Mirror Of My Madness te smeken om dat stempel opgedrukt te krijgen.

~ * ~ * ~

Dylan vinden waar hij niet of nauwelijks is #213

 

Deze kaarten zijn te vinden in het door Piatnik uitgegeven spel kaarten The Sixties. Op het bijgevoegde kaartje met informatie schrijft Nicky Bird: 'Bob Dylan sang The Times, They Are A-Changin' [sic] in 1965.' 

Dylan vinden waar hij niet of nauwelijks is #212

 

Bovenstaande tekening is te vinden in het boek Anti glamour van Carice van Houten en Halina Reijn. In hetzelfde boek staat Blood On The Tracks in een lijst met de 11 favoriete albums van Carice van Houten en 'Make You Feel My Love' in de lijst met 12 favoriete songs van Halina Reijn.

Dylan vinden waar hij niet of nauwelijks is #211

 

[met dank aan Jos]

Dylan vinden waar hij niet of nauwelijks is #210

 

Dagblad van het Noorden, 24 april 2023. [met dank aan Hans]

Gordon Lightfoot

Singer songwriter Gordon Lightfoot is afgelopen maandag overleden. Hij was 84 jaar. 

Bob Dylan en Gordon Lightfoot in vogelvlucht: voor zijn album Self Portrait nam Dylan het door Lightfoot geschreven 'Early Morning Rain' op. Dan zijn er de bekende foto's van Bob Dylan en Gordon Lightfoot op het Mariposa Folk Festival in de zomer van 1972. Lightfoot is te zien in Rolling Thunder Revue; A Bob Dylan Story by Martin Scorsese en dan is er Dylans (korte) speech voor de opname van Gordon Lightfoot in de Canadian Music Hall Of Fame in 1986, zie hier.

'Gordon Lightfoot, every time I hear a song of his, it’s like I wish it would last forever.' (Bob Dylan, 1985)

Robert van Gijssel schreef een aardig in memoriam voor de Volkskrant over Lightfoot, zie hier. Er is echter een zin in dat stuk die wat vragen oproept. Van Gijssel: 'Lightfoots grootste hit scoorde hij in 1965, opmerkelijk genoeg met een cover van het door Bob Dylan geschreven "Just Like Tom Thumb’s Blues".' Starend naar de Billboard hitlijst (of de Nederlandse Top 40) klopt dit niet. Maar de zin voor de geciteerde zin verraadt dat Van Gijssel niet heeft gekeken naar de Amerikaanse of Nederlandse hitlijst, maar naar de Canadese. Mogelijke bron voor Van Gijssel, Wikipedia: 'His biggest hit of the era was a rendition of Bob Dylan's "Just Like Tom Thumb's Blues", which peaked at No. 3 on the Canadian charts in December 1965.' Luister hier naar Lightfoots versie van 'Just Like Tom Thumb's Blues'. [met dank aan Hans]