Woody Guthrie wordt heden ten dage gezien als componist en muzikant van songs als "This Land Is Your Land" en "Pretty Boy Floyd", maar uit bovenstaande woorden van Nora Guthrie blijkt dat haar vader ook beeldend kunstenaar was. Het boek Art Works (2005) toont een overvloed aan tekeningen, krabbels en schilderijtjes die Guthrie in de loop der jaren in zijn agenda's en aantekenboekjes maakte.
Dat Woody Guthries muziek essentieel is geweest voor de songschrijver Bob Dylan in zijn beginjaren mag als algemeen bekend verondersteld worden. Minstens net zo interessant is de invloed van de beeldend kunstenaar Woody Guthrie op Bob Dylan. Leg de tekeningen in Guthries Bound For Glory en Art Works naast de tekeningen in Dylans Writings And Drawings en de invloed is overduidelijk.
Net als Dylan-de-componist heeft Dylan-de-beeldend-kunstenaar zich na een periode vol Guthrie-invloeden los geworsteld van de invloed van zijn laatste held. In de latere beeldende kunstwerken van Dylan - zoals Drawn Blank Series en Brazil Series - is niks meer van de invloed van Woody Guthrie terug te vinden.
~ * ~ * ~
Met de gedachte dat als het mij lukt om tijdens het beluisteren van covers niet te verlangen naar het origineel van Dylan, een album als Bob's Back Pages: A Night Of Bob Dylan Songs van Lucinda Williams de moeite van het beluisteren waard kan zijn, kocht ik vanmiddag dit album.
Williams heeft een aangename, unieke stem waar ik op gezette tijden wel een zwak voor heb, zo redeneerde ik, dus kon de aanschaf nooit slecht uitpakken.
Mag ik zeggen dat ik de cover van dit album - een verwijzing naar de hoes van Dylans The Times They Are A-Changin' - geslaagd vind, al stoort het mij dan weer wel dat de foto van Williams gespiegeld is (zie de letters op haar shirt). De foto van de jonge Dylan op de hoes van zijn debuut is ook gespiegeld, is dit toeval of heeft Williams daarom gekozen voor de gespiegelde foto?
Elf songs bevat dit album, van "It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry" tot "Make You Feel My Love" met daartussen "Man Of Peace", "Idiot Wind" en nog zeven verrassende keuzes.
Het geluid van Williams' band van vijf heeft iets ongepolijst. Het is de muziek die past bij het randje in Williams' stem. Tijdens opener "A Lot To Laugh" is de gedachte dan ook dat dit wel eens wat kan zijn, maar al snel blijken de muzikanten voor het gros van de songs op Bob's Back Pages uit het zelfde vaatje te tappen. Dat is jammer.
Nu ik het album helemaal gehoord heb - en voor de tweede keer opzet - is het lastig hoogtepunten te noemen. Doordat de songs muzikaal onderling weinig van elkaar verschillen, zijn de oren niet echt aan bepaalde songs blijven plakken. "Meet Me In The Morning" misschien, als ik er dan toch eentje moet kiezen.
~ * ~ * ~
Onder de titel Honky Tonk Lagoon zijn dertien van de vijftien songs van het Dylan & The Dead-concert van 19 juli 1987 in Eugene, Oregon op het YouTube-kanaal van Bob Dylan te beluisteren, zie hier. De twee ontbrekende tracks zijn "Touch Of Grey" waarop Dylan alleen gitaar speelt, en "Queen Jane Approximately" dat op het album Dylan & The Dead te vinden is.
Veel van de tour van Bob Dylan en The Grateful Dead is ook te beluisteren op relisten.net.
1 opmerking:
Heb Williams gedownload en een paar stukjes beluisterd: Dylan kan bijna niet meer zingen, haar stem is niet veel prettiger.....
Een reactie posten