Vrijdag ergens aan het eind van de middag kwam het nieuws binnen dat de platenbeurs in Utrecht een dag later niet door zou gaan. Was dat niet gebeurd, had ik het volgende niet kunnen schrijven.
Gisteren stond ik in een platenzaak in Nijmegen. Zoals in zo veel platenzaken stond ook in deze zaak muziek op. Zelden tot nooit maakt de gedraaide muziek in zo'n zaak voldoende indruk op mij om op te kijken van de bakken vol koopwaar, laat staan dat ik informeer naar wat het is dat ik hoor. Als ik de muziek ken, mompel ik al zoekende door de bakken wel eens een regeltje gezongen tekst mee, maar daar houdt het ook wel op. Wat mij gisteren toch deed opkijken, was dat ik de zanger van het bandje dat de winkel met geluid vulde de woorden "Desoltation Row" hoorde zingen. Niet de gehele Dylan-song, alleen de woorden "Desolation Row" en dus vroeg ik bij het afrekenen toch even welke album er op stond.
Het bleek te gaan om het nieuwste album van War On Drugs, I Don't Live Here Anymore. Volgens de winkelmedewerker bevat het album meer Dylan-verwijzingen, of ik het wilde kopen. Dat wilde ik niet. Na nog wat doorvragen bleek de gehoorde song het titelnummer te zijn. Eenmaal thuis de songtekst opgezocht. Couplet vier:
Like when we went to see Bob Dylan
We danced to "Desolation Row"
But I don't live here anymore
But I got no place to go
Dansen op "Desolation Row"? Ik kan me er weinig bij voorstellen. Er zijn veel songs van Bob Dylan waarbij een dansje mogelijk is - alleen voor de dansliefhebbers uiteraard - maar "Desolation Row" hoort daar volgens mij niet bij.
Er zijn concertopnamen uit de tijd dat "Desolation Row" nog zo groen was als een lenteblaadje. Op die opnamen is te horen dat het publiek lacht om de song. Dat is anno 2021 misschien moeilijk voorstelbaar. Met dat in het achterhoofd: zal er een tijd komen waarin het voorstelbaar is dat er gedanst wordt op "Desolation Row"?
~ * ~ * ~
In OMG Magazine 3 (herfst 2021) staat een vierpagina's tellend artikel over Bob Dylan en de bijbel. Ik heb het tijdschrift nog niet gezien, kan er verder dus nog niks over melden. [met dank aan Henk]
~ * ~ * ~
Op Facebook volg ik een groep die geheel draait om vinyl. Niet het vinyl wat je op je vloer legt, maar het vinyl voor de draaitafel. Het doel van de groep is vrij simpel: maak een foto van de plaat (de hoes) die draait en plaats die foto. Dat klinkt infantiel, maar het werkt. Bij het scrollen door die groep zie je tientallen, honderden platen voorbij komen waarbij onvermijdelijk regelmatig een van de twee volgende Pavloviaanse reacties door het hoofd schieten:
1. die moet ik ook weer eens draaien
2. die wil ik
Ik moet bekennen dat ik vaker door de berichten in die groep scrol, dan dat ik zelf een foto plaats. Misschien eens in de twee, drie maanden plaats ik een foto, niet vaker. Twee dagen geleden deed ik dat, ik had Good As I Been To You op de draaitafel liggen. Die post leverde enkele reacties op waarvan meer dan de helft iets zei over World Gone Wrong, het album dat na Good As I Been To You verscheen. De reageerders vonden of World Gone Wrong beter, of even goed als Good As I Been To You. De vraag welke van die twee albums beter is, vind ik niet zo interessant. Wat ik wel interessant vind, is dat toen ik twee dagen geleden met Good As I Been To You bezig was, ik geen seconde aan World Gone Wrong heb gedacht. Ik ben de uitzondering, concludeer ik uit de reacties op mijn post op Facebook: Good As I Been To You en World Gone Wrong zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, die twee platen vormen een duo.
Dat zette me aan het denken: zijn er meer duo's in Dylans oeuvre te vinden? Ik kon het 1, 2, 3 niet bedenken. Wel zijn er trio's. De Dylan-literatuur noemt er steevast drie - een trio trio's dus: de midden sixties albums: Bringing It All Back Home, Highway 61 Revisited en Blonde On Blonde, de drie Sinatra-abums: Shadows In The Night, Fallen Angels en Triplicate en de religieuze albums Slow Train Coming, Saved en Shot Of Love.
ik heb wat moeite met dit lijstje trio's. De mid-sixties albums Bringing It All Back Home, Highway 61 Revisited en Blonde On Blonde zijn geen trio, eerder een drietal uitstekende albums die uitsluitend door tijd aan elkaar gekoppeld zijn (tussen begin 1965 en een motorongeluk). De albums Bringing It All Back Home, Highway 61 Revisited en Blonde On Blonde verschillen onderling te veel van elkaar om echt van een trio te spreken, naar mijn idee. Bringing It All Back Home bevat een dualiteit tussen band en solo die op geen van de andere twee albums te vinden is, Highway 61 Revisited drijft in tegenstelling tot de andere twee voornamelijk op piano, Blonde On Blonde is veel relaxter dan de twee voorgaande platen. Er zijn meer verschillen die de trio-theorie voor mij stukslaan, maar het voert hier te ver om daar nu op in te gaan. Ik moet nog twee trio's bekijken.
Goed, het Sinatra-trio: dit zijn onmiskenbaar drie albums die bij elkaar horen, al is het een trio met een twist: Triplicate an sich is óók een trio, die release bevat immers drie minialbums van elk tien songs en ongeveer een half uur speeltijd. Betekent dit dat Shadows In The Night, Fallen Angels en Triplicate samen geen trio, maar een kwintet is, of toch gewoon een trio?
Tot slot het religieuze trio. Het drietal albums dat - naast Dylans mid-sixties - in de literatuur het vaakst wordt aangemerkt als een trio, is helemaal geen trio: Slow Train Coming en Saved zijn albums waarop de songs doordrenkt zijn van religie, geschreven door een songschrijver die er van overtuigd is dat het christendom de enige ware religie is. Shot Of Love bevat songs van een songschrijver die lijkt te twijfelen over de vraag of dat christendom wel de juiste weg is. Shot Of Love is het album van de twijfelaar, het is de brug tussen Slow Train Coming en Saved aan de ene kant en Infidels aan de andere kant.
Good As I Been To You en World Gone Wrong is dus niet het enige platen-duo in Dylans oeuvre, er is ook een duo religieuze platen: Slow Train Coming en Saved. Een trio kent Dylans oeuvre niet.
~ * ~ * ~
Wat ik kocht in de platenzaak waar War On Drugs draaide? Een andere persing van Good As I Been To You.
~ * ~ * ~
~ * ~ * ~
setlist 12/11/2021 Bob Dylan & band @ Louisville Palace, Louisville
Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / I'll Be Your Baby Tonight / My Own Version Of You / Early Roman Kings / To Be Alone With You / Key West (Philospher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / Melancholy Mood / Mother Of Muses / Goodbye Jimmy Reed // [encore] // Every Grain Of Sand
Dezelfde songs als tijdens het concert van 10 november, alleen "Early Roman Kings" en "To Be Alone With You" hebben van plek gewisseld.
setlist 13/11/2021 Bob Dylan & band @ Charleston Municipal Auditorium, Charleston
Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / I'll Be Your Baby Tonight / My Own Version Of You / Early Roman Kings / To Be Alone With You / Key West (Philospher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / Melancholy Mood / Mother Of Muses / Goodbye Jimmy Reed // [encore] // Every Grain Of Sand
