Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / I'll Be Your Baby Tonight / My Own Version Of You / To Be Alone With You / Early Roman Kings / Key West (Philospher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / Melancholy Mood / Mother Of Muses / Goodbye Jimmy Reed // [encore] // Every Grain Of Sand
1 opmerking:
Hoewel ik onveranderd enthousiast blijf over deze tournee, vooral wat betreft de zang en liedkeuzes, moet me toch iets van het hart. Dylans piano spel is mij heel lang erg lief geweest, zo tegendraads, zo met een eigen klank en ritmisch dynamisch. Maar zijn aan Thelonious Monk en Miles Davis in zijn elektrische periode van 70-75 ontleende dwarse patronen in de live optredens in de laatste jaren beginnen hier in deze subtiele setting danig op te breken. De band weet soms duidelijk geen wijs met de richting van de melodie die zijn pianospel inslaat, of eerder: het gebrek daaraan. Dylans spel detoneert met de toch al (te) erg voorzichtige begeleiding en stoort, juist terwijl zijn zang weer tot grote melodische hoogten stijgt. Wanneer ik dan in de reviews enthousiasme over zijn pianospel hoor, vraag ik me af of ik het pad kwijt ben. Maar ik zeg het toch: heeft niemand meer de moed om deze geniale man erop te wijzen dat er iets fout gaat? Mensen als Robertson of Mike Bloomfield of Al Kooper hadden dat lef, al werdn ze ook niet altijd daarvoor bedankt.
hartelijke groet
hans altena
Een reactie posten