Bob Dylan in Nederland: 23 juni 1978

23 juni is een dag van terugkijken voor de Nederlandse Dylanliefhebber. Een dag van 'weet je nog' en 'tsja'. Of je er nou bij was of niet. het staat in het geheugen gegrift als was het gisteren: dat allereerste concert van de maestro op Nederlandse bodem. De Kuip, Rotterdam, 23 juni 1978. Net als vandaag was het een vrijdag. En hoewel ik slechts vijf jaar was op die junidag in 1978, was ik er toch bij. Als ik mijn ogen dichtdoe, zie ik het voor mij. De foto's, de beelden van het Polygoon journaal. Steeds weer, achteraf. En met de jaren steeds meer. En ondanks dat ik er steeds meer bij ben, bij dat concert, ben ik er nooit echt geweest. Vreemd hoe het werkt.

Toen ik 15 jaar geleden begon met bloggen op Bob Dylan in (het) Nederland(s) bevatte het eerste bericht een gedicht van Pieter Jan Mellegers over dat eerste Nederlandse Dylanconcert. Het tweede blogbericht, op dezelfde dag als het eerste bericht geplaatst, gaat ook over die 23ste juni 1978. Ik ben geobsedeerd, denk ik. Die obsessie leidde in 2011 tot de publicatie van het boek Bob Dylan in Nederland 1965 - 1978 met daarin - inderdaad - veel aandacht voor dat concert in De Kuip. 

Vijf jaar geleden, op de veertigste verjaardag van Dylans Kuipconcert, schreef ik uitvoerig over dit concert, inclusief een flink citaat uit mijn boek Bob Dylan in Nederland 1965 - 1978. Wie enigszins de kunst verstaat van het tussen de regels lezen proeft in dat blogbericht van vijf jaar geleden al dat ik het laatste woord over dat eerste concert op Nederlandse bodem nog niet geschreven had. Op dat moment werkte ik al aan een nieuw boek, een boek met een veel gedetailleerder, een definitief verslag van die 23ste juni 1978. Dat boek is er gekomen, het heet Bob Dylan in Nederland 1965 - 1984 en het is voor wie geïnteresseerd is nog overal te krijgen.

Sinds de voltooiing van dat boek verlang ik niet meer terug naar die 23ste juni 1978. Ik hoef niet meer te verlangen, ik ben er geweest en het verslag is voor iedereen na te lezen in Bob Dylan in Nederland 1965 - 1984.



1 opmerking:

Hans Oosterhof zei

Zo is het. Je was erbij. Je stond samen met mevrouw Tom onder een paraplu midden op het veld. Je pinkte een traan weg, maar niemand sloeg daar acht op. Want het regende en velen deden dat.