Dylan vinden waar hij niet of nauwelijks is #234

Het werkelijk schitterende 'Oh Babe It Ain't No Lie' werd door Elizabeth Cotton (1893 - 1987) geschreven en door velen gespeeld, zoals Grateful Dead, Gillian Welch en natuurlijk Bob Dylan die het tientallen malen tijdens concerten speelde, voor het eerst in 1990 tijdens het befaamde concert in Toad's Place in New Haven. 

Toen ik afgelopen weekend op de platenbeurs het album At Club 47 (1965) van Jackie Washington in handen kreeg en zag dat het album onder andere Washingtons versies van 'Sugaree', 'Man Of Constant Sorrow' en dus 'Oh Babe It Aint No Lie' bevat, besloot ik een gokje te wagen en dit album van de muzikant van wie ik nog nooit een noot gehoord had mee te nemen. Als iemand 'Oh Babe It Ain't No Lie' op het repertoire heeft staan, moet het haast wel een muzikant zijn waar ik wat van wil horen.

Het album begint met 'Babe It Ain't No Lie' (het 'Oh' van de titel heeft Washington weggelaten), het publiek zingt hier en daar vrolijk mee en lacht soms op de momenten waarop Jackie Washington de oorspronkelijke tekst van Elizabeth Cotton heeft vervangen voor een eigen tekst, zoals (aan het begin van) het laatste couplet:

Well I've been down so long 
It looks like up to me
Nobody sings who cares
There's that Bob Dylan influence