Begin 1978 trad Bob Dylan voor het eerst in zijn carrière in Japan op. Het vierde en vijfde concert in Nippon Budokan Hall werd door Sony Music Japan opgenomen. Dit leverde het dubbelalbum Bob Dylan At Budokan op, een souvenir voor de bezoekers van Dylans februari, maart & april '78-concerten in Japan, Australië en Nieuw-Zeeland. Al snel werden exemplaren van Bob Dylan At Budokan door gewiekste handelaren uit Europa en Amerika geïmporteerd om vaak voor veel geld doorverkocht te worden aan Budokan-dorstige Dylan-liefhebbers. Voor Dylans platenmaatschappij (Columbia / CBS) werd al snel duidelijk dat Bob Dylan At Budokan meer was dan 'slechts een leuk souvenirtje' voor de Japanse, Australische en Nieuw-Zeelandse markt. Er viel wereldwijd geld te verdienen met Bob Dylan At Budokan en dus verscheen in april 1979 het album ook in Europa en Amerika.
Bob Dylan At Budokan bevat 22 songs waarvan 7 werden opgenomen op 28 februari 1978, de overige songs op At Budokan zijn afkomstig van het concert van een dag later. Nu is er The Complete Budokan 1978, de 58 songs op deze boxset met 4 cd's of 8 elpees zijn samen de complete opnamen van de twee concerten op 28 februari en 1 maart 1978. Deze nieuwe boxset bevat dus maar liefst 36 niet eerder uitgebrachte opnamen. Voor de een is The Complete Budokan 1978 een overbodige verbetering van Bob Dylan At Budokan, voor de ander de langverwachte ultieme versie van een album dat al jaren in de kast staat. Het is niet moeilijk om een lijstje te maken met voors en tegens voor wie de aanschaf van The Complete Budokan overweegt. Twee van de meest gehoorde klachten met betrekking tot Dylans meest recente release zijn ten eerste de tegen het absurdisme aantikkende verkoopprijs van The Complete Budokan (deze is, ondanks de vele extra's onverantwoord hoog) en ten tweede de vraag waarom er niet gekozen is voor een release met opnamen van later in het tourjaar 1978, immers, tijdens de concerten in Japan speelden Dylan & band nog niet op de toppen van hun kunnen, terwijl ze dat later dat jaar wel deden en er waren al 22 songs van deze twee concerten uitgebracht, waarom in herhaling vallen? De voornaamste redenen waarom er niet voor opnamen van concerten in Europa uit de zomer van 1978 is gekozen, laten zich makkelijk raden. Allereerst is er de beschikbaarheid van opnamen. Zijn een of meerdere van de Europese (of Amerikaanse) concerten überhaupt opgenomen? Veel belangrijker is dit: alles wijst er op dat net als bij Bob Dylan At Budokan The Complete Budokan een project is van Sony Japan, bedoeld voor de Japanse markt (de 8 elpee tellende boxset van The Complete Budokan is alleen in Japan verschenen) er is alleen - om dezelfde toestanden als in de nasleep van het verschijnen van At Budokan te voorkomen - voor gekozen om de cd-versie van The Complete Budokan wereldwijd uit te brengen.
De belangrijkste reden om The Complete Budokan wel aan te schaffen is deze: daar waar Bob Dylan At Budokan een samenraapsel is van opnamen van twee concerten, bevat The Complete Budokan de opnamen van twee concerten in chronologische volgorde. Voor het eerst is het via een officiële release mogelijk om de concerten van 28 februari en 1 maart 1978 te horen zoals ze beluisterd horen te worden: compleet, van de instrumentale opener 'A Hard Rain's A-Gonna Fall' tot en met de uitsmijter 'The Times They Are A-Changin''. Ik verbaas mij er over dat ik dit argument nog niet tegen ben gekomen in besprekingen van The Complete Budokan aangezien dit - naar mijn smaak - de meest zwaar wegende reden is de box aan te schaffen. Daar waar Bob Dylan At Budokan zich laat beluisteren als een compilatiealbum die wat hints geeft over hoe het geweest moet zijn in die winterdagen van 1978 in de Nippon Budokan Hall, verplaatst The Complete Budokan 1978 de luisteraar naar die hal, naar het concert van 28 februari of 1 maart.
Wie luistert naar beide concerten op The Complete Budokan achter elkaar, hoort vele songs twee keer, vaak in min of meer hetzelfde arrangement. Aangezien de twee concerten een dag naar elkaar zijn opgenomen is dat niet zo vreemd. Toch zijn er enkele opmerkelijke verschillen tussen de twee concerten: hoewel de setlists veel op elkaar lijken, zijn ze zeker niet helemaal identiek. Daarnaast valt bijvoorbeeld het verschil tussen twee versies van 'Is Your Love In Vain' op, de harmonica-opening op de 28ste februari is de 1ste maart verdwenen. Ook de twee versies van 'Going Going Gone' kunnen niet als identiek over elkaar geschoven worden.
Voor het eerst krijgt de Dylanliefhebber op een officiële release het instrumentale 'A Hard Rain's A-Gonna Fall' - de opener - te horen, gevolgd door 'Repossession Blues' (28ste) of 'Love Her With A Feeling' (1ste). Verder krijgen we op The Complete Budokan voor het eerst 'I Threw It All Away' (2x), 'To Ramona', 'One Of Us Must Know (Sooner Or Later)' (2x), 'You're A Big Girl Now' (2x), 'Tomorrow Is A Long Time', 'Girl From The North Country' (2x), 'I Don't Believe You (She Acts Like We Never Have Met)' en 'The Man In Me' te horen.
Of dat voldoende reden is om The Complete Budokan 1978 aan te schaffen, moet iedere Dylanliefhebber uiteraard zelf weten. Voor mij was het reden genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten