Verzamelaar zoekt Blues Project

Na het ontdekken van Dylans muziek, de aanschaf van zijn reguliere albums en het stuiten op de website Searching For A Gem, werd de verzamelaar in mij wakker geschud. Al snel was ik op platenbeurzen op zoek naar die ene bijzondere persing, dat aparte singletje en dat album van een artiest waar ik normaal nooit iets van zou kopen, het album waar Dylan ergens een halve minuut op meespeelde.
Op Searching For A Gem las ik dat in 1964 het album The Blues Project was verschenen. Op dit album speelt Dylan onder het pseudoniem Bob Landy piano op "Downtown Blues" van Geoff Muldaur. Goed pseudoniem, Landy. Je husselt de letters van Dylan door elkaar en voila. 
Maar hoe ik ook zocht, het album The Blues Project vond ik niet. Het leek wel of de plaat me ontliep. 
Ergens moet ik een afbeelding van die plaat een keer aan 'mevrouw Tom' hebben laten zien. Zij herkende de hoes: die plaat had haar moeder vroeger. Niet lang daarna kwam die plaat uit schoonmoeders collectie met de trein naar huize Willems. Het bleek een Franse monopersing te zijn met meer kraak dan muziek, maar wat was (en ben) ik blij met die plaat. 
Voor het album The Blues Project voor een tweede keer op mijn pad kwam, werd Muldaurs "Downtown Blues" op cd uitgebracht, op een cd'tje dat gratis & voor niks werd weggegeven bij het tijdschrift Mojo (november 2010).
Vier jaar later werd het album The Blues Project in z'n geheel op cd uitbracht, als een van de vijf albums in het boxje The Greenwich Village Folk Scene.
Niet lang daarna vond ik vrij vlot achter elkaar twee licht van elkaar afwijkende versies van de Amerikaanse stereopersing van The Blues Project. De vloek leek gebroken, niet langer wist het album zich voor mij te verbergen in platenzaken en op beurzen.
Onlangs vond ik de 3 elpees tellende box Crossroads; White Blues In The 1960's uit 1984 en ook op deze box staat "Downtown Blues", al was dat, toen ik de box vond, nog niet bekend op Searching For A Gem.
Tot slot kocht ik ruim een jaar geleden het album Five & Twenty Questions van Mark Spoelstra, een bekende van de jonge Dylan. Niet alleen bevat de binnenhoes van deze plaat reclame voor The Blues Project, ook zit er in de hoes een foldertje van platenmaatschappij Elektra uit 1966 waarin The Blues Project wordt aangeprezen.
En dan staat op iedere verdieping van het huis waarin ik woon een geluidsdrager met daarop "Downtown Blues" met Bob Landy op piano. Het kan verkeren.



2 opmerkingen:

Anoniem zei

Het heeft wel wat weg van "summer days", niet dan?

tom w zei

ik hoor dat niet, moet ik bekennen.