Dylan kort #3686

Bob Dylan komt naar Europa. Hij is van 11 tot en met 13 oktober in Parijs voor concerten. Welke Europese steden Dylan nog meer in de herfst gaat aandoen voor concerten, is nog niet bekend. De website (FNAC) waar de aankondiging van deze concerten stond, heeft die informatie inmiddels al weer verwijderd.

De bibliotheek van Harry Smith is te zien in het Bob Dylan Center in Tulsa, lees ik op The Allen Ginsberg Project, zie hier. Harry Smith is vooral bekend als man achter The Anthology Of American Folk Music. In de jaren tachtig woonde Smith op een kamertje in het appartement van Allen Ginsberg. Tijdens een bezoek van Bob Dylan aan Ginsberg weigerde Smith uit zijn kamer te komen, tot grote teleurstelling van Dylan.

In De Kleuren van Caspers draait het om de kleur rood. Rond minuut 28 is Dylans 'Masters Of War' te horen. Waarom? Bekijk het programma voor het antwoord hier. [met dank aan Hans]

Dylan vinyl van de heruitgaven van Dylan-albums met tijdschrift zijn nu ook Bob Dylan, Another Side Of Bob Dylan, Bringing It All Back Home, Highway 61 Revisited en Blonde On Blonde bij Concerto / Plato te koop, zie hier voor de webshop.

Anthony Scaduto publiceerde in 1971 zijn uitstekende boek Bob Dylan - An Intimate Biography. Voor het schrijven van dat boek interviewde hij vele bekenden van Bob Dylan. Nu is er het boek The Dylan Tapes; Friends, Players, & Lovers Talkin' Early Bob Dylan met daarin transcripties van Scaduto's interviews met onder andere Echo Helstrom, Dave van Ronk, Ramblin' Jack Elliott, Suze Rotolo, Izzy Young, Joan Baez en Bob Dylan zelf. Hoe interessant deze transcripties ook zijn om te lezen - dat zijn ze zeker - wat vooral opvalt is dat Scaduto geen goede interviewer is. Hij vraagt weinig door, onderbreekt mensen en lijkt soms meer te zoeken naar een bevestiging van wat hij al weet, dan echt geïnteresseerd te zijn in het verhaal de geïnterviewde.

Jochen Markhorst - Time Out Of Mind. De Opstanding van een Oude Meester

“Die songs van mij, ik zie ze als mysteriespelen, het soort dat Shakespeare zag toen hij opgroeide,” zegt Dylan in zijn MusiCares-speech in 2015.  

In Time Out Of Mind. De Opstanding van een Oude Meester, zijn vijftiende boek voor de almaar uitdijende Dylanbibliotheek, ontrafelt Dylanauteur Jochen Markhorst die “mysteriespelen”. Het boek neemt de lezer mee langs de schoonheid en de achtergrond van de elf albumsongs, de prachtige outtakes “Red River Shore”, “Dreamin’ Of You” en “Marchin’ To The City”, plus het Oscarwinnende “Things Have Changed” (dat om onduidelijke redenen door Dylan en zijn uitgevers tot de TOOM-songs wordt gerekend), de aanloop naar het meesterwerk en de nagalm ervan. 

Dat doet Markhorst op de manier die we van hem kennen; met kennis van zaken, verrassende ontdekkingen en weidse vergezichten. Het boek voert ons langs The Stanley Brothers en Goethe, via Bugs Bunny tot Angela Merkel, en over The Muppets naar Pink Floyd. En uit elke bladzijde blijkt een diepe, diepe liefde voor het album, dat Markhorst als het startschot van “Dylans late periode” ziet – het is zijn dikste boek (330 bladzijden), vooral dankzij wijd uitwaaierende beschouwingen over songs als “Dirt Road Blues”, “Not Dark Yet”, “Million Miles” en vooral “Red River Shore”. 

Een boek om de plaat bij op te zetten, en je weer te laten meevoeren.

Time Out Of Mind. De Opstanding van een Oude Meester is in drie talen te koop via Amazon:

Nederlands: paperback, kindle

Engels: hardcover, paperback, kindle

Duits: paperback, kindle

23 juni 1978

Bob Dylans eerste concert in Nederland was op 23 juni 1978, vandaag 44 jaar geleden. 

Op Radio 1 eerder deze middag vertelde concertorganisator Leon Ramakers in Villa VdB over dit concert (rond 14:30 uur), terugluisteren kan hier. [met dank aan Peter] Ramakers was in oktober 2020 ook te horen in de BOBCast, hier.

Het Polygoonjournaal over dit concert is hier te zien.

In het boek Bob Dylan in Nederland 1965 - 1984 schrijf ik uitvoerig over dit concert. Het boek bevat een aantal door Simon Blokker gemaakte foto's van Dylans eerste concert op Nederlandse bodem. Meer over dat boek staat hier. Simon schreef in 2013 een stuk over dit concert, zie hier.

Op 23 juni 2013 plaatste ik op Bob Dylan in (het) Nederland(s) een stuk over dit concert, zie hier.

Dylan kort #3685

Brian Wilson van The Beach Boys vierde gisteren (20/6) zijn 80ste verjaardag. Dit feestje werd luister bij gezet door een filmpje waarin een keur aan artiesten de man feliciteerde. Het filmpje sloot af met Bob Dylan, zie hier.

Salt Lake City: op 25 mei 1976 werd The Rolling Thunder Revue afgesloten met een concert in Salt Lake City. In de jaren sindsdien heeft dit concert een mythische status gekregen. Zo'n status roept natuurlijk de behoefte op om zo'n concert te kunnen horen, probleem is alleen dat er geen opname van Salt Lake City 1976 circuleert. En dus wordt er gezocht naar een opname, zie hier. Wie weet kun je een stukje van de puzzel leveren. [met dank aan Rob]

Jochen Markhorsts boek Time Out Of Mind: The Rising of an Old Master is net verschenen, zie hier. Dit is de Engelstalige editie. De Nederlandse en Duitse editie verschijnen binnenkort. [gefeliciteerd Jochen]

Michael Burrows: Dit staat al een tijdje online, maar het is langs mij heen gegaan. De Australiër Michael Burrows nam met een aantal vrienden Dylans 'If Not For You' op om tijdens de Covid-pandemie leerkrachten een hart onder de riem te steken. Het is geen onaardige versie geworden, deels schatplichtig aan wat George Harrison met de song deed op All Things Must Pass, zie hier.

Oproep: Zo nu en dat laat M. een reactie achter op de blog, eigenlijk altijd met de toevoeging dat publicatie op de blog niet hoeft. Ik doe dat dan ook niet. Probleem is dat M. soms een vraag stelt waar ik op deze manier onmogelijk antwoord op kan geven. Beste M, stuur me even een e-mail: twillems87[at]gmail.com

Jim Keltner in Mojo (augustus 2022): 'What's so unique to me about Bob [Dylan] is his vocal phrasing. His phrasing is not that of a rock singer or a crooner. He's more from the jazz world than he is from anything. That's the way I think of Bob. He told me he came up in those [New York City] clubs, used to do gigs with [jazz pianist] Cecil Taylor, that's the kind of stuff he was exposed to.'

Highway 61 dochters Revisited #1

Julianne was acht jaar geleden de jongste van de Highway 61 dochters (zie hier), deze ronde is ze de eerste. Ze heeft een eerste Engelse stereopersing van Highway 61 Revisited vast. 

Met dank aan Dolf!

Dylan kort #3684

'Dylan and the Beats: A Dutch take', Simon Warner stelde mij wat vragen n.a.v. mijn boek Dylan & de Beats, zie hier.

Airbnb gebruikt 'Shelter From The Storm' in een reclamefilmpje, zie hier. [met dank aan Hilda]

Rough And Rowdy Ways tour: vorig jaar bij de aankondiging van de Rough And Rowdy Ways tour werd aangegeven dat deze tour is in de periode 2021 - 2024. Net kom ik een banner tegen van deze tour die de jaren 2022 - 2025 geeft [zie afbeelding]. Een foutje? Is de tour verlengd?

'De essays van Roel Bentz van den Berg kolken van eruditie en ervaringen', zie hier.

'Een boek vol jongensachtige branie en verwondering', nogmaals Roel Bentz van den Berg, zie hier.

'Godspeed to you': In Los Angeles maakte Bob Dylan een korte wandeling van zijn tourbus naar het podium in een t-shirt met daarop een cowboy en de tekst 'Godspeed to you', zie hier. Nog geen 48 uur later is dat t-shirt in verschillende webshops te koop, vaak met vermelding van Bob Dylan. Zie hier voor een voorbeeld. De oude bard als modekoning?

Broeder Dieleman: 'Dit najaar verschijnt er een album met deze hertalingen van onder andere nummers van Bob Dylan, Leonard Cohen en Nick Cave in geheel eigen interpretaties.' Meer informatie heb ik (nog) niet, zie hier.

'Every Grain Of San'/ 'Friend Of The Devil': Na twee avonden waarbij het concert werd afgesloten met 'Friend Of The Devil', stond gisteravond in Los Angeles weer 'Every Grain Of Sand' op de setlist.

Mocht je de kans krijgen, luister dan naar 'Every Grain Of Sand' van 5 juni. Werkelijk schitterend.

Philosophy Of Modern Song de foto

Op 1 november verschijnt Bob Dylans boek The Philosophy Of Modern Song. Op de website van uitgever Simon & Schuster staat inmiddels ook de foto die op de achterzijde van het boek staat. Het gaat om een foto van een platenzaak uit lang vervlogen dagen. Dat er gekozen is voor een oude foto zal inmiddels niemand meer verrassen. Veel van Dylans platen uit de eenentwintigste eeuw hebben een of meerdere van die foto's die vooral nostalgie lijken op te roepen. Denk aan Modern Times, Together Through Life, Christmas In The Heart en Rough And Rowdy Ways. Hetzelfde geldt voor het boek Chronicles en de foto op de voorzijde van The Philosophy Of Modern Song.

Er zijn mensen die wanneer ze bij iemand op bezoek zijn beginnen met een blik op de boekenkast. Ik ben zo iemand. Ik doe dat niet alleen met boekenkasten, maar ook met muziekcollecties. Mijn nieuwsgierigheid laait niet alleen op tijdens bezoeken aan vrienden en bekenden, ook in de boeken- en platenzaken her en der in het land kan ik me uren vermaken met staren naar wat er allemaal staat. De foto op de achterzijde van The Philosophy Of Modern Song is helemaal in mijn straatje. Van de platen in de kast waar een van de winkelmedewerkers net een album uit lijkt te pakken is geen titel te zien op de foto. Tegen de achterwand van de zaak zijn vele platen in een soort rek tentoongesteld zodat slechts een deel van de hoezen te zien is. De afbeelding is te klein - of mijn ogen te slecht - om ook maar een van de tentoongestelde platen te herkennen.

Twee albums zijn wel duidelijk herkenbaar. De eerste is een in 1947 door Commodore uitgebrachte box met vier 10" platen van Billie Holiday met songs als 'I Cover The Waterfront', 'Lover, Come Back To Me' en 'She's Funny That Way'. Twaalf jaar later bracht Commodore een elpee uit met dezelfde afbeelding van Holiday op de cover. De tweede is een ook in 1947 dit keer op Columbia Records verschenen box met vier 10" platen van trombonist en bandleider Kid Ory. De platen van Ory zitten in een schitterende hoes gemaakt door Jim Flora. Flora is ook verantwoordelijk voor bijvoorbeeld de schitterende hoes van Hipsters, Flipsters and Finger Poppin' Daddies Knock Your Lobes van Lord Buckley.

De foto is gemaakt door William P. Gottlieb en is oorspronkelijk zwart-wit. De titel van de foto volgens de website van de Library of Congress is: 'Portrait of Herbie Hill, Lou Blum, and Jack Crystal, Commodore Record Shop, New York, N.Y., ca. Aug. 1947'. Wetende dat de foto is ingekleurd, valt op hoe nauwkeurig de hoezen van de platen van Billie Holiday en Kid Ory zijn gedaan. Vergelijk bovenstaande foto maar met foto's van de oorspronkelijke hoezen hier en hier.

Gottlieb maakte die dag meer foto's, zie bijvoorbeeld hier en hier. Een van Gottliebs foto's werd in augustus 1947 afgedrukt bij een artikel in Downbeat, zie hier.

De foto van Gottlieb werd overigens niet speciaal voor The Philosophy Of Modern Song ingekleurd. Dit werd al eerder, in 2019 gedaan door Marie-lou Chatel, woonachtig in België, zie hier.

Highway 61 dochters Revisited

Voor wie de oude blog Bob Dylan in (het) Nederland(s) en de serie Highway 61 dochters niet kent, even in het kort de voorgeschiedenis. In 2014 verscheen mijn boek Laat mij vandaag vergeten tot morgen. Op de voorzijde van dat boek staat een foto van dochterlief met Highway 61 Revisited in haar handen. Die foto werd in de zomer van 2012 gemaakt. In april 2014 kwam Rob met het idee voor de serie Highway 61 dochters: foto's van dochters van Dylanliefhebbers die het album Highway 61 Revisited vasthouden, net als op de kaft van Laat mij vandaag vergeten tot morgen. Dat leverde een erg leuke serie op die te vinden is op de weblog Bob Dylan in (het) Nederland(s). Voor wie geen zin heeft in zoeken zet ik hier links naar de afleveringen op een rij:

Highway 61 dochters #1

Highway 61 dochters #2

Highway 61 dochters #3

Highway 61 dochters #4

Highway 61 dochters #5

Highway 61 dochters #6

Highway 61 dochters #7

Drie jaar na de eerste foto van dochterlief met Highway 61 Revisited, maakte ik een tweede foto. Niet met wederom de albumhoes in haar handen, maar met het boek Laat mij vandaag vergeten tot morgen zodat een soort Droste effect ontstaat. Die foto gebruikte ik onder andere bij een stuk over 'Like A Rolling Stone', zie hier.

Vanochtend maakte Facebook mij er op attent dat het vandaag 7 jaar geleden is dat dat stuk met die foto werd geplaatst op Bob Dylan in (het) Nederland(s) en op Facebook en zo ontstond vanochtend het plan voor een nieuwe foto. Dochterlief ging gelijk akkoord en de foto werd gemaakt:

Zou het niet mooi zijn als er nieuwe afleveringen van Highway 61 dochters verschijnen? Ik zou het in ieder geval leuk vinden, dus Dylanliefhebbers: duw jullie dochters Highway 61 Revisited in handen, maak een foto en stuur deze naar twillems87[at]gmail.com

Dylan kort #3683

'Friend Of The Devil': Ook tijdens het concert in Los Angeles, gisteravond, stond 'Friend Of The Devil' op de setlist. Is dit de nieuwe standaard-setlist?

Peaky Blinders: Seizoen 6 is sinds kort op Netflix te bekijken. Dit seizoen sluit af met 'All The Tired Horses'. [met dank aan Fabrice]

Podcast Hooggeëerd publiek van 2 juni (#19) gaat onder andere over Bob Dylan, luister hier. [met dank aan Hans]

17 juni: Een Dylan-tribute in Castricum, zie hier.

Bob Dylan, een toneelstuk gespeeld door Pip Utton is vnaf maart 2023 te zien in verschillende theaters in Nederland. Ik heb geen idee wat ik me moet voorstellen bij dit stuk. Meer informatie is welkom. Voor de speeldata, zie hier.

19 juni: Een muzikale kerkdienst rond Dylan in Tricht, zie hier.

22 juni: Een lezing over Bob Dylan in Meppel, zie hier.

27 september: Stef Kamiel Carlens & Gates Of Eden spelen Dylan in Utrecht, zie hier.

Podcast: Marc Brillouet vertelt over Blonde On Blonde, luister hier.

'Vier sterfgevallen (2004)' is een door Freek de Jonge geschreven, op Dylans 'Murder Most Foul' gebaseerde song, luister hier. [met dank aan Hans voor het aanzetten tot een speurtocht]

The Little Guide To Bob Dylan is een klein boekje, bijna 200 bladzijden met Dylan-citaten. Zo'n citatenboekje is meestal iets om links te laten liggen, maar ik moet bekennen dat deze Little Guide best aardig is doordat de citaten goed gekozen zijn, vaak verrassend.

Trrrrrring (Oakland, 11 juni 2022)

‘Hallo?’

‘Met mij.’

‘Zeg het eens.’

‘Ik ben nou écht he-le-maal klaar met die Bob Dylan van jou.’

‘Want?’

‘Ik moest van jou naar Oakland luisteren.’

‘Aaah, “Friend Of The Devil”, schitterend.’

‘Helemaal niet schitterend! En zo ver ben ik trouwens nog niet. De eerste twee songs, verder ben ik nog niet gekomen. Ik hoef ook niet meer. De klootzak. Ik ben er klaar mee.’

‘Wat dan?’

‘Nou, ik zit dus lekker te luisteren… Nu ik er aan denk, komt de boosheid weer helemaal terug.’

‘Rustig maar…’

‘Tijdens die tweede song dus, titel weet ik even niet meer.’

‘Dat is “Most Likely You Go Your Way (And I’ll Go Mine)”.’

‘Tijdens die song dus zingt die eikel ineens… Wacht even hoor, ik heb het voor je opgeschreven… Waar heb ik het? … O hier, komt  ‘ie: “200, 300, 400 pound too much weight to be carrying around”.’

‘Zingt ‘ie dat? Geestig.’

‘Geestig?! Geestig?! Je wéét hoe moeilijk ik het heb om af te vallen. En dan noem jij deze onzin over mensen die wat aan de zware kant zijn geestig?’

‘Nou, zó erg is het toch ook weer niet?’

‘Voor jou niet nee, gratenpak!’

‘Nou, nou, nou…’

‘Wat nou! Jij weet niet hoe moeilijk het is! Hoe zwaar het is om… Ach laat ook maar. Je zult het toch niet begrijpen.’

‘Leg het me dan uit.’

‘Maar…’

‘Ja?’

‘Laat maar! Maar die Bob Dylan van jou, die komt er hier niet meer in!’

‘Helemaal niet meer?’

‘Niet voor ‘ie zijn excuses heeft gemaakt. Is ‘ie nou helemaal bedonderd!’

‘Ik denk niet…’

‘En ik meen het! Ik wil zijn naam niet eens meer horen!’

‘Overdrijf je nou…’

‘NEE! Het is klaar voor mij.’

‘Was dat het? Ben je je gal kwijt?’

‘Enigszins, maar boos ben ik nog wel.’

‘Maar heb je nou die “Friend Of The Devil” al gehoord?’

‘Wat zei ik nou net?’

‘Zo mooi, die “Friend Of The Devil”, zo mooi.’

‘Ik heb ook niks aan jou.’

‘Wat?’

‘IK HEB OOK NIKS AAN JOU!!’

‘Hoezo?’

‘Ja, dahaaag!’

‘Wat?’

‘…’

‘Hallo? Ben je daar nog?’

‘…’

Het schokje

Het schokje was er weer deze ochtend. Het hart dat een slag overslaat. De behoefte om de rest van het gezin te wekken met de woorden ‘wat hij nou weer heeft gedaan…’ Hij is Bob Dylan, mocht dat nog niet duidelijk zijn. Gisteravond deed hij als toegift ‘Friend Of The Devil’ en dat terwijl hij al sinds november vorig jaar op die plek op de setlist ‘Every Grain Of Sand’ speelt. 

Waarom ‘Friend Of The Devil’? Goede song natuurlijk. Hij speelde deze Grateful Dead-klassieker al vaker en eigenlijk altijd goed. Waarom nu? Is het zoveel jaar geleden dat Jerry Garcia – Grateful Dead-gitarist en Dylans metaforische grote broer – werd geboren of overleed? Nee, die gedenkdata vallen in augustus. Zou het met de concertzaal te maken hebben? Dylan en band speelden gisteravond in het Fox Theater in Oakland, California. Oakland is natuurlijk wel Grateful Dead-terrein. Mogelijk is dat de reden dat hij gisteren ‘Friend Of The Devil’ speelde.

Het is zondagochtend iets na acht uur. Ik heb de verschillende  plekken op het net waar ik mogelijk de ‘Friend Of The Devil’ van gisteravond kan horen al bezocht, zonder resultaat. Ik moet geduld hebben, op mijn handen zitten. Dat valt me niet mee. De onrust is er weer.

Voor later vandaag staat er een flinke rit op het programma. Het zou mooi zijn als ik voor die tijd nog… En anders moet American Beauty van Grateful Dead maar mee tijdens die reis, of een van de vele concertopnamen van Dylan. Het liefst eentje met ‘Friend Of The Devil’.

Dylan kort #3682

De setlists zijn ieder concert hetzelfde, maar dat betekent zeker niet dat dat ieder concert van de huidige tour identiek is. Verre van zelfs. Zoals eerder gemeld pakte Dylan tijdens het concert op 31 mei een gitaar op tijdens twee songs. Tijdens het concert in Eugene (5 juni) speelde Dylan voor het eerst deze tournee mondharmonica ('Every Grain Of Sand').

Ik luister nu naar een opname van het concert van 31 mei, het gitaar-concert zal ik maar zeggen. Ik kan je vertellen dat het feit dat Dylan een gitaar oppakte verre van het meest opmerkelijke aan dit concert is. Het concert klinkt wat losjes, haast rommelig, maar op een aangename manier. Zoals ieder concert begint het met 'Watching The River Flow', dit keer met een enorm lange inleiding (Dylan op gitaar, vervolgens piano). De song is al ruim 3 minuten onderweg voor Dylan voor het eerst zingt. De eerste paar woorden komen wat weifelend uit zijn mond, maar daarna breekt het concert open. Dylan lijkt er zin in te hebben en kan op een gegeven moment ('False Prophet', was het denk ik) een 'oh man!' niet onderdrukken. Opvallend is 'Gotta Serve Somebody', waar dit nummer drie dagen eerder gelijk in vol tempo uit de startblokken knalde, spelen Dylan en band deze avond een geheel andere versie. De song begint zéér rustig, het gospel-gevoel, met minimale begeleiding perst Dylan de (deels nieuwe) tekst uit zijn tenen. De song is al een flink eind onderweg voor het echt losbarst. 

Onze Taal (nummer 4, 2021) bevat het stuk 'Praten met plakkaten' van Guus Middag. In dit stuk kijkt Middag op een aardige manier naar de openingsscène van Dont Look Back en Dylans keuze om vellen papier met tekstfragmenten aan de kijker te tonen terwijl 'Subterannean Homesick Blues' speelt. [met dank aan Hans] Het bewuste tijdschrift is te koop via de website van Genootschap Onze Taal, hier. Guus Middag schrijft veel over poëzie. In zijn boeken De wereld is weer plat, ja en Vrolijk als een vergelijking komt Bob Dylan voorbij.

In Au Pairs (seizoen 3, aflevering 7) is Dylans 'Key West' te horen. Mensen met een abonnement op NPO Plus kunnen het programma hier terugkijken. [met dank aan Hilda]

Dylan kort #3681

The Philosophy Of Modern Song: Vertaler Robert Neugarten laat op Facebook weten dat in Dylans boek The Philosophy Of Modern Songs 'ruim zestig liedjes uit de twintigste eeuw' worden geanalyseerd en uitgelegd. Soms weidt Dylan in dit boek 'in ongrijpbaar proza' over een song uit, aldus Neugarten. In hetzelfde bericht verklapt hij dat een van de besproken songs 'The Little White Cloud That Cried' van Johnnie Ray is.

Setlists 28, 29 en 31 mei: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / I'll Be Your Baby Tonight / My Own Version Of You / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philospher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / Melancholy Mood / Mother Of Muses / Goodbye Jimmy Reed // [encore] // Every Grain Of Sand

Afgelopen zaterdag begon Dylan met een concert in Spokane, Washington aan een nieuwe leg van zijn Rough And Rowdy Ways tour. De setlist tijdens de eerste drie concerten van dit deel van de tour, mogen dan identiek zijn aan de setlists tijdens de concerten in maart en april, de muziek is dat zeker niet altijd. 

Luisterend naar het concert in Spokane valt op hoe goed Dylan bij stem is, hoe deze 81-jarige zanger zijn streken niet alleen nog niet verleerd heeft, maar ze juist steeds verder verfijnde. De grootste verrassing kwam gisteravond in Portland, Oregon toen hij tijdens opener 'Watching The River Flow' en tijdens 'False Prophet' voor even een gitaar oppakte.

Floortje naar het einde van de wereld (seizoen 6, aflevering 4): De uitzending begint in Minneapolis met de muurschildering van Bob Dylan en 'Tangled Up In Blue', zie hier. [met dank aan Dirk]

Vakantieplannen: Hotel June in Malibu heeft een Bob Dylan-kamer, omdat hij - ik citeer - 'hier in 1975 zelfs Blood on the Tracks schreef'. Zie hier.

Jan De Smet in een podcast over Dylan, luister hier.