aantekening #8290 (Joost Zwagerman, Moondog & Bob Dylan)

Pas na zijn zelfgekozen dood in september 2015 ontdekte ik het werk van Joost Zwagerman. Ik moet wat preciezer zijn: ik lees de essays van Zwagerman. Ik heb nu drie of vier essaybundels van de man gelezen, er ligt nog een hoge stapel bundels op mijn aandacht te wachten. Nu snap ik niet meer waarom ik lang gedacht heb dat zijn boeken niks voor mij zijn. Iets van schaamte voel ik wel.

Uit zijn essays blijkt dat Zwagerman onvoorstelbaar veel wist over onder andere literatuur, kunst en muziek. Daarom verbaasde het mij dat hij niet tot nauwelijks bekend was met Moondog. Althans, die conclusie trek ik na het lezen van de paar regels over Moondog in Transito (2006).

Een paar maanden geleden ontdekte ik, bij toeval, de muziek van Moondog. Die muziek  is niet makkelijk. Met alles wat ik over die muziek zeg, doe ik het te kort. Ik zwijg daar dus maar verder over. 

Moondog (1916 – 1999) – echte naam Louis T. Hardin – was een blinde muzikant, componist en dichter die – vaak verkleed als Viking – van 1950 tot 1974 in New York werkte als straatmuzikant. Veel mensen, zo heb ik ondervonden, krijgen een glazige blik in hun ogen wanneer je de naam Moondog laat vallen, maar wanneer je diezelfde mensen een foto van de man laat zien – bijvoorbeeld gemaakt door Diane Arbus, de fotograaf waar Zwagerman in Transito over schrijft – is er vaak herkenning.

Het is niet ondenkbaar dat Bob Dylan in zijn jonge jaren in New York deze Moondog tegen het lijf is gelopen, misschien zelfs heeft horen spelen op straat, zo bedacht ik me tijdens het lezen in Transito. Is daar bewijs voor? 

In Dylans boek Chronicles komt Moondog een keer voorbij, gelijk in het eerste hoofdstuk: ‘Moondog was a blind poet who lived mostly on the streets. He wore a Viking helmet and a blanket with high fur boots. Moondog did monologues, played bamboo pipes and whistles. Most of the time he performed on 42nd Street.’  

Het is wat mager, maar het zou dus zeker kunnen dat de jonge Dylan Moondog op straat heeft zien spelen. Een keer draaide Bob Dylan iets van Moondog tijdens een uitzending van Theme Time Radio Hour. Dat weet ik niet omdat ik tussen het lezen in Transito en nu ‘eventjes’ die honderd afleveringen van Dylans radioshow heb beluisterd. Dat weet ik doordat er op het forum van website Expecting Rain een verdomd handig overzicht staat van alles wat in Theme Time Radio Hour voorbij is gekomen. Wie op dat forum kijkt bij ‘The General TTRH ARTISTS INDEX Seasons I & II’ ziet dat Moondog een keer voorbij is gekomen en wel in aflevering 48. Thema van deze aflevering: New York. Een blik op ‘TTRH Playlists as per Year of Release : Season I 2006-2007’ op hetzelfde forum leert ons dat Bob Dylan ‘Bowery’ uit 1954 van Moondog draaide.

Dat maakt nieuwsgierig. Op de paar albums die ik van Moondog heb, komt geen song voor met deze titel. Dan maar even op de website Theme Time Radio Hour Archive luisteren naar bewust uitzending. Het gekke is dat op de tracklist op deze website Moondog niet genoemd wordt. Na het wegsterven van de laatste klanken van ‘Down And Out In New York City’ van James Brown is op de achtergrond muziek van Moondog te horen terwijl Bob Dylan iets vertelt over deze muzikant. In zijn lange praatje vertelt hij veel over Moondog, maar de titel van de op de achtergrond spelende song geeft hij niet. Het is in ieder geval niet ‘Bowery’, want ik ken herken de song, maar op alle albums van Moondog die ik heb staat geen ‘Bowery’. Waar heeft de samensteller van de lijsten rond  Theme Time Radio Hour op het forum van Expecting Rain deze titel dan vandaan? Dat is simpel. Bob Dylan begint zijn verhaal over Moondog met: ‘If you’re down and out in New York City you might find yourself on the Bowery.’

Wat draait Dylan dan wel Moondog in de 48ste uitzending van Theme Time Radio Hour? Het was even zoeken en vergelijken, maar ik ben er uit. Het is ‘Up Broadway’ van het album The Story Of Moondog uit 1957.

~ * ~ * ~

Het is vandaag 11 september, een opmerkelijke dag in Dylans discografie. Op 11 september 2001 – de dag waarop vliegtuigen het World Trade Center in New York binnenvlogen – verscheen in Amerika het album “Love And Theft”. In Europa lag het album al een dag eerder in de winkels, maar ook voor menig Europees Dylanliefhebber is 11 september – met ‘dank’ aan de aanslagen in New York – de dag om aan “Love And Theft” te denken.

Welke Dylanliefhebber denkt er op 11 september aan Under The Red Sky of Tempest? Deze albums zijn in Amerika verschenen op respectievelijk 11 september 1990 en 11 september 2012.

Ik begin deze dag niet met “Love And Theft", Under The Red Sky of Tempest. Ik had vanochtend nog geen vijf minuten mijn ogen open of mijn gedachten dreven af naar een concertopname uit 1998, Australië. De cd met die opname moet ik hebben, maar waar? De cd’s liggen verspreid over de drie verdiepingen van het huis. Eerst koffie, dan zoeken.

~ * ~ * ~