aantekening #8299 - Bob Dylan & Langston Hughes

Afgelopen zomer las ik The Collected Poems of Langston Hughes. Met dank aan de lovende woorden van Beat-schrijver Ted Joans en enkele Hughes-gedichten in een bloemlezing, was mijn nieuwsgierigheid gewekt. Wat ik vooraf niet had kunnen vermoeden, is dat Bob Dylan zich liet inspireren door enkele regels van Hughes. Ik schreef daar afgelopen juli voor een nieuw deel van de Bob Dylan aantekeningen over. Het was nooit de bedoeling om die aantekeningen online te zetten, maar een kort filmpje dat The Bob Dylan Center recent op Instagram zette deed me besluiten toch die twee korte Hughes-aantekeningen hier al te plaatsen. In dat filmpje op Instagram worden de te koop aangeboden boeken in de museumwinkel van The Bob Dylan Center getoond. Naast de boeken van en over Bob Dylan, zijn er boeken van en over onder andere Woody Guthrie en Andy Warhol te zien in het filmpje. En, wie goed oplet ziet ook The Collected Poems of Langston Hughes voorbij komen.

2 juli Afgelopen week weinig Dylan. Tien jaar geleden zou een nagenoeg Dylanloze week ondenkbaar zijn. Oké, in een verloren momentje heb ik wel wat gehoord en tijdens het lezen van De straatwaarde van de ziel van Roel Bentz van den Berg ben ik Dylan tegengekomen. Ik heb e-mails geschreven en ontvangen over Dylan. Ik heb gelezen in Time Out Of Mind; De Opstanding van een Oude Meester van Jochen Markhorst en tijdens het lezen in Langston Hughes’ Collected Poems moest ik een aantal malen aan Dylan denken. Best vaak eigenlijk wanneer je bedenkt dat ik pas zo’n honderd bladzijden in het vuistdikke boek gelezen heb. De gedichten ‘Forune Teller Blues’ – dat begint met ‘I went to de gypsy’ -, ‘Homesick Blues’ en ‘Po’ Boy Blues’ deden me respectievelijk denken aan Dylans ‘Went To See The Gypsy’, ‘Subterranean Homesick Blues’ en ‘Po’ Boy’, maar nergens lijkt er sprake te zijn van een directe invloed van Langston Hughes op Bob Dylan. De overeenkomsten zijn er alleen in mijn hoofd.

13 juli Vanochtend heb ik The Collected Poems van Langston Hughes uitgelezen (zie aantekening van 2 juli). Niet lang nadat ik ‘mevrouw Tom’ leerde kennen, kocht zij ergens op een marktje de elpee Nina Simone Sings The Blues. De tekst van de schitterende song ‘Backlash Blues’ op dit album is geschreven door Langston Hughes. Nooit geweten tot ik de tekst in The Collected Poems las. 
In de aantekening van 2 juli schreef ik nog dat overeenkomsten tussen gedichten van Langston Hughes en teksten van Bob Dylan alleen in mijn hoofd bestaan, nu denk ik daar anders over.
In 1940 publiceerde Hughes het gedicht ‘The Colored Soldier’. In dit gedicht staan de regels:

And I saw him standing there, straight and tall,
In his soldier’s uniform, and all.

Hier maakte Bob Dylan in ‘John Brown’ van: 

He stood straight and tall in his uniform and all

In ‘Seven Moments Of Love’ schrijft Hughes:

I wish I could tell you how much I don’t care
How far you go, nor how long you stay – 

Wat in Dylans ‘Someday Baby’ van Modern Times wordt:

I don’t care what you do, I don’t care what you say
I don’t care where you go or how long you stay

En tot slot doen Hughes regels

To a raindrop 
In the palm of my hand

in het gedicht ‘Dustbowl’ mij sterk denken aan die ene regel uit ‘Visions Of Johanna’: 

And Louise holds a handful of rain, temptin’ you to defy it

Staat het daarmee vast dat Bob Dylan in deze drie gevallen inspiratie vond in de gedichten van Langston Hughes? Bij de gegeven voorbeelden voor ‘Visions Of Johanna’ en ‘Someday Baby’ heb ik nog wel wat twijfel, maar als het om ‘John Brown’ gaat eigenlijk niet. Voor mij is het duidelijk dat de jonge Dylan de regels uit Hughes’ ‘The Colored Soldier’ gebruikte voor ‘John Brown’.