Aanvulling 'Dylan kort #3770': Het stuk van John Schoorl en Paul Onkenhout over 'Joey' stond in de papieren editie van de Volkskrant van 2 augustus. [met dank aan Simon en Hans]
Heaven #5 (sept / okt 2023) bevat een interview met Ernst Jansz over zijn voorstelling Dylan Over Dylan.
Ruim tweeëntwintig (en niet 12, zoals ik eerder schreef...) jaar geleden kreeg Bob Dylan een Oscar voor zijn song 'Things Have Changed', een song die hij opnam voor de soundtrack van Wonder Boys. Vanochtend kwam de op 25 maart 2001 voor de Oscar-uitzending opgenomen versie van 'Things Have Changed' op mijn scherm voorbij en natuurlijk klinkt het nu anders dan 22 jaar geleden. Niet alleen zijn mijn oren een stuk ouder geworden, ook heb ik inmiddels 22 jaar meer Dylan gehoord. Opnieuw geconfronteerd worden met deze 'Things Have Changed', leert maar weer eens wat een briljant muzikant Dylan is. Natuurlijk is in deze versie de overbekende studiotake van 'Things Have Changed' nog terug te horen, maar tegelijkertijd krijgt het Oscar-publiek een nieuwe versie van deze song voorgeschoteld. Dat 'nieuwe' zit voor een groot deel in de stembuigingen van de meester, in de manier waarop Dylan opnieuw de song naar zich toetrekt en weigert als levende jukebox zijn kunstje te doen. Kijk en luister hier.
En dan gelijk maar even de bijbehorende speech, die moet je eigenlijk twee keer kijken. De eerste keer focussen op Dylan, de tweede keer op de grijns van Tony Garnier, zie hier.
Net gelezen: This Bird Has Flown (2015) van John Kruth is een boek over het album Rubber Soul van The Beatles. Een aardig boek - al hoewel Kruth nogal eens uitwaaiert in zijn verhaal en het geschrevene niet altijd direct te linken is aan Rubber Soul. Naast de overduidelijke, voor de hand liggende rode draad in dit boek - het album Rubber Soul - zou je (haast) kunnen spreken van nog twee rode draden: The Rolling Stones als Beatles-na-apers en Bob Dylan. De naam van Dylan komt in This Bird Has Flown vaker voorbij dan die van Beatles-manager Brian Epstein of producer George Martin. Dat zegt wel iets, lijkt mij.
Het is natuurlijk geen geheim dat The Beatles onder de indruk waren van Dylans muziek en dat de invloed van Dylan op The Beatles goed te horen is op Rubber Soul. Het is jammer dat Kruth dit veelvuldig aanstipt, maar nergens echt de diepte ingaat om met verrassende inzichten te komen. Dat maakt This Bird Has Flown voor de Dylan-liefhebber een aardig, maar zeker geen essentieel boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten