Eerder vanochtend tijdens een van onze videochats pakten we een eerder afgebroken potje schaak weer op. Ik stond er zoals meestal weer zeer belabberd voor. Niet alleen was ik al een paard en een toren meer kwijt dan mijn tegenstander, ook had hij volledige controle over het centrum van het bord. Mijn koning was inmiddels in een hoek gedreven en mijn beide lopers... tsja, van lopen kwam het voorlopig niet, laat staan dat er ook maar enige dreiging van mijn opstelling uitging.
Omdat er voor mij niets meer te redden viel op het schaakbord, begon ik maar weer eens over zijn huidige tournee. Ik opperde dat hij vanavond tijdens zijn concert in Indianapolis op de wisselplek op de setlist iets van ABBA zou kunnen spelen. En nee, zo legde ik hem uit, dat kwam niet uit de lucht vallen en ook was het geen poging om hem van zijn stuk te brengen om zo alsnog de schaakpartij naar mijn hand te kunnen zetten. Het valt mij de laatste tijd op, zo legde ik hem uit, dat ik de jongelui - met name de dames tussen de grofweg 17 en 25 jaar - steeds vaker naar ABBA hoor vragen op platenbeurzen en in platenzaken. Door een song van het Zweedse viertal te spelen, boort hij mogelijk weer een nieuw publiek aan.
Na mijn betoog keek hij mij meewarig aan, zette mij schaak en verbrak de videoverbinding zonder een woord te zeggen. Iets in mij zegt mij dat dat een goed teken is, vanavond staat met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid iets van ABBA op de setlist. 'Supertrooper' en 'Dancing Queen' lijken mij goede kandidaten voor de wisselplek. Maar met de man weet je het nooit, het kan ook een meer obscure song van de winnaars van het Eurovisiesongfestival van 1974 worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten