setlist 27 oktober, Toronto, Ontario; Massey Hall

Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way ( And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / That Old Black Magic / Brokedown Palace / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

Vlak voor onze meest recente pot schaak, een uurtje of twee na het tweede concert in Toronto, realiseerde ik me dat ik het helemaal verkeerd had aangepakt. De man ging natuurlijk nooit spelen waar ik om vroeg. Nee, als ik wil dat hij 'Dancing Queen' op de setlist zet, morgen in Montreal, dan moet ik het anders aanpakken. Maar hoe? De roze olifant, schoot door mijn hoofd, dat was de oplossing. Je kent het trucje wel: als ik je zeg dat je aan alles mag denken behalve aan een roze olifant, waar denk je dan aan? Juist, aan een roze olifant.

Met dat in het achterhoofd begon ik, net toen hij zijn tweede loper ook in stelling bracht: 'vergeet ABBA,' zei ik, 'bubbelgumpop is het, helemaal niks voor jou. Vergeet ze. En vooral dat "Dancing Queen" van ze. Dat is toch niks. Alleen dat begin al: "You can dance. You can jive." Sodemieter toch op, zeg. Je bent de tachtig gepasseerd, dat is toch niks voor jou. Je bent nooit een goede danser geweest, maar de laatste jaren is het bagger met die dance moves van je. Laat we eerlijk zijn. Ja toch?' 

Hij keek me even aan van onder zijn hoodie - ik had inmiddels een pion naar voren geschoven om mijn toren te beschermen tegen een van zijn aanvallen - maar een echte reactie kwam er niet. Toch zag ik het broeien achter die glimogen van hem en wist ik dat ik beet had. 'Dancing Queen' was zijn roze olifant geworden. Ik zat op de goede weg. De kunst was om nu door te pakken en dus ging ik verder: 'En dat refrein: "You are the dancing queen. Young and sweet. Only seventeen." Dat is toch niks voor jou. Je kan niet dansen, je bent geen "queen" volgens mij en jong ben je al zeker niet. Van dat "seventeen" kun je beter "seventy" maken en dan nog is dat wat aan de jonge kant voor jou. Want hoe oud ben je nou, over de tachtig toch? Vergeet het... Niet voor jou. Zet het uit je hoofd. Ik zeg je nu: gewoon niet meer aan denken. Oh, en dan die regel die dan komt... hoe was het ook al weer... O ja: "Feel the beat from the tambourine". Hoezo?! Wie danst er nou op het ritme van de tamboerijn? Zal wel een generatiedingetje zijn of zo, ik snap er niks meer van, jij wel? Nee, wacht, jij moet er niet aan denken. Vergeet het. Prut is het. Ouderwetse troep, vergeet "Dancing Queen". Ik hou er nu ook over op, ik heb het niet meer over ABBA of "Dancing Queen" zodat jij het kunt vergeten. Ik smeek je, nee ik dwing je: vergeet ABBA, vergeet "Dancing Queen" en doe lekker wat je zelf wilt. Als het maar geen ABBA is.'

Ik heb voor het eerst in een lange tijd de partij naar mijn hand kunnen zetten en hem verslagen. En flink ook. Hij was afgeleid, blijkbaar. Succes voor mij dus. Ik zit in zijn hoofd, morgen in Montreal speelt hij 'Dancing Queen", ik weet het zeker.