Setlist 16 oktober 2023, Indianapolis, Indiana; Murat Theatre: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way ( And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / That Old Black Magic / Longest Days / Truckin' / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand
Twee extra songs op de setlist. Ik zei ABBA, hij verstond Mellencamp. Ik dacht 'Dancing Queen', hij 'Longest Days', zo gaan die dingen.
Mojo 361 (december 2023) bevat veel Dylan. Allereerst bevat dit tijdschrift acht pagina's over het binnenkort te verschijnen boek Mixing Up The Medicine: onder andere foto's, sommige al bekend, anderen niet, Milton Glasers ontwerp voor zijn befaamde Dylan-poster, een brief van George Harrison aan Bob Dylan en een manuscript van (een deel van) 'Ballad Of A Thin Man' in Dylans handschrift. Dit blad bevat een volledig couplet en enkele niet gebruikte regels, onder andere over Time Magazine en de stem van een operazanger. De combinatie van die twee - Time & operazanger - deed mij gelijk denken aan die ene scène in Dont Look Back waarin Dylan geïnterviewd wordt door een journalist van Time en hij deze man, het tijdschrift waarvoor hij werkt en de lezers van dit blad fileert om aan het eind zichzelf op gelijke hoogte stellen met operazanger Enrico Caruso (of zelfs iets hoger aangezien hij zijn adem drie keer langer kan vasthouden). Zie hier.
Verder in deze Mojo vier regels over 'Positively 4thb Street' tijdens Farm Aid 2023 ('Mojo playlist'), een recensie van Cat Power Sings Dylan: The 1966 Royal Albert Hall Concert en een uitvoerig interview met Carly Simon. Simon vertelt hoe ze na een optreden met haar zus in het tv-programma From The Bitter End werden benaderd door John Court, medewerker van Albert Grossman. Hij stelde een ontmoeting tussen Carly Simon en Bob Dylan voor waarbij Dylan enkele songs voor Simon kon schrijven. Eind juni 1966 vond de ontmoeting plaats, Dylan schreef geen song, maar speelde 'Baby Let Me Follow You Down' voor haar. Het staat allemaal wat uitgebreider in Mojo. Daarnaast komt Dylan nog twee maal kort voorbij in dit interview: een telefoontje van Dylan voor haar verjaardag op 24 juni '66 en enkele regels over een latere ontmoeting.
5 opmerkingen:
.............Ik zei ABBA, hij verstond Mellencamp. Ik dacht 'Dancing Queen', hij 'Longest Day'......................
Toen ik het las dacht ik al, wordt niks, had 'ie Waterloo gesuggereerd was de kans denk ik flink groter geweest.
(hopelijk schaken jullie snel weer eens)
Groetjes, Fishtruck
Het moet zijn 'Longest Days'
groet
Mirte
Dank Mirte & Fishtruck, ik heb het verbeterd.
@Fishtruck: er staat nog geen volgende schaakpartij op de planning, maar dat kan zo veranderen, leert de ervaring...
groet,
Tom
Beste Tom. Longest Days deed me denken aan de MusiCares Person of the Year speech die Dylan hield in 2015. Hij refereerde aan dit nummer van Mellencamp nadat hij even daarvoor nog aan Abba had gerefereerd. Toeval? Hieronder een passage uit de transcriptie van die speech. Groet, Floater
.... So Billy [Billy Lee Riley] became what is known in the industry -- a condescending term, by the way -- as a one-hit wonder. But sometimes, just sometimes, once in a while, a one-hit wonder can make a more powerful impact than a recording star who’s got 20 or 30 hits behind him. And Billy’s hit song was called “Red Hot,” and it was red hot. It could blast you out of your skull and make you feel happy about it. Change your life.
He did it with style and grace. You won’t find him in the Rock and Roll Hall of Fame. He’s not there. Metallica is. Abba is. Mamas and the Papas -- I know they’re in there. Jefferson Airplane, Alice Cooper, Steely Dan -- I’ve got nothing against them. Soft rock, hard rock, psychedelic pop. I got nothing against any of that stuff, but after all, it is called the Rock and Roll Hall of Fame. Billy Lee Riley is not there. Yet.
I’d see him a couple times a year and we’d always spent time together and he was on a rockabilly festival nostalgia circuit, and we’d cross paths now and again. We’d always spend time together. He was a hero of mine. I’d heard “Red Hot.” I must have been only 15 or 16 when I did and it’s impressed me to this day.
I never grow tired of listening to it. Never got tired of watching Billy Lee perform, either. We spent time together just talking and playing into the night. He was a deep, truthful man. He wasn’t bitter or nostalgic. He just accepted it. He knew where he had come from and he was content with who he was.
And then one day he got sick. And like my friend John Mellencamp would sing -- because John sang some truth today -- one day you get sick and you don’t get better. That’s from a song of his called “Life is Short Even on Its Longest Days.” It’s one of the better songs of the last few years, actually. I ain’t lying.
Meer van jullie schaakbelevenissen graag, it makes my day. Ik reageer ook even vanwege de werkelijke fenomenale uitvoering van John Mellencamps Longest days. De emotie die Dylan daarin weet te leggen, het raakt me tot in het diepst van mijn wezen. Ook met dank aan de prachtige tekst van Mellencamp. In alle eerlijkheid moet ik wel zeggen dat Bobs versie het origineel tamelijk laat verbleken. En die stem.. alsof de tijd 20 jaar heeft stilgestaan. Moge dat de komende 20 jaar zo blijven.
Een reactie posten