vals?

In de documentaire Made You Look - te zien op Netflix - draait het om de verkoop van vervalsingen van werken van onder andere Mark Rothko en Jackson Pollock door een gerenommeerde Amerikaanse galerie. De vraag die steeds weer opduikt is: wie wist wat? Aardige documentaire.

Tegen het eind wordt een van de betrokken geïnterviewd. Hij ontkent iets van de vervalsingen te weten. Na het interview, een geestig moment in de documentaire, biedt hij een mondharmonica die van Bob Dylan geweest is te koop aan aan de interviewer. De documentairemakers laten doorschemeren aan de authenticiteit van de harmonica te twijfelen.

Zou jij de mondharmonica kopen?

In mijn platenkast staat een gesigneerd exemplaar van Slow Train Coming. Ik betwijfel of de naam "Bob Dylan" door de drager van die naam op de hoes is geschreven. Ik weet dat de plaat uit de collectie komt van een groot Dylan-verzamelaar. Ik heb de plaat niet rechtstreeks van deze verzamelaar gekocht, maar van een handelaar. Toen ik de plaat van deze handelaar kocht, was zijn beoordelingsvermogen behoorlijk bedwelmd door alcohol. Ik betwijfel of hij heeft gezien dat de plaat een handtekening bevat toen hij mij er een erg laag bedrag voor liet betalen, een bedrag dat normaal gesproken voor een exemplaar zonder handtekening neergeteld moet worden. Door dat lage bedrag kan ik haast niet geloven dat de handtekening echt is. Aan de andere kant: de plaat komt uit de collectie van een grote Dylanverzamelaar, een man met kennis. Bovendien is het niet ondenkbaar dat de alcohol de handelaar heeft verblind voor de verkoopwaarde van de plaat. Hij verkocht die dag meer platen van Dylan aan mij voor een fractie van de normale verkoopwaarde.

De oplossing lijkt simpel: ik kan een expert laten kijken naar de handtekening. Dat doe ik al vele jaren bewust niet. Nadat een expert heeft gekeken, is de handtekening definitief echt of vals. Tot die tijd kan de handtekening zowel echt als vals zijn. Schrödingers kat. Dat bevalt me wel.