Voor Dylans tachtigste verjaardag schreef Heylin niet een vierde versie van Behind The Shades, maar een geheel nieuwe biografie onder de titel The Double Life Of Bob Dylan waarvan het eerste deel afgelopen mei verscheen (deel 2 volgt volgend jaar).
Waarom opnieuw beginnen wanneer hij ook Behind The Shades nogmaals had kunnen updaten? De reden daarvoor is simpel: Heylin doet zijn werk als Dylan-biograaf graag grondig en sinds de laatste versie van Behind The Shades is er zoveel nieuwe informatie over Dylans leven en werk beschikbaar gekomen, met dank aan het Dylan-archief in Tulsa, dat Heylin (terecht) besloot dat alleen updaten van wat eerder gepubliceerd is niet meer kan en dus is er nu The Double Life Of Bob Dylan vol. 1 1941 - 1966; A Restless, Hungry Feeling, een pil van ruim 500 bladzijden.
De schrijvers van de enkele recensies van Heylins nieuwste die ik gelezen heb lijken niet verder gelezen te hebben dat de nog geen 20 pagina's tellende inleiding bij A Restless, Hungry Feeling. In die inleiding haalt Heylin hard uit naar enkele andere Dylan-biografen, simpelweg omdat ze hun werk niet goed gedaan hebben. Vooral (maar niet uitsluitend) Howard Sounes en Ian Bell moeten het ontgelden. In de recensies die ik heb gelezen gaat het vooral over de sneer van Heylin naar zijn collega's.
Nee, het is niet netjes van Heylin om zijn collega-schrijvers zo de maat te nemen, daarin hebben de recensenten van A Restless, Hungry Feeling zeker een punt, maar diezelfde recensenten vergeten twee belangrijke punten:
1. Heylin heeft gewoon gelijk, de biografieën van Sounes en (vooral) Bell zijn onder de maat in het eerste geval en ronduit slecht in het tweede geval;
2. Wat volgt na de inleiding is simpelweg een goed boek, ontegenzeggelijk (het eerste deel van) de meest lezenswaardige Dylan-biografie die op dit moment te krijgen is.
A Restless, Hungry Feeling is niet uitputtend, wat Heylin in dit boek doet is Dylans leven tot 1966 schetsen aan de hand van sleutelmomenten in Dylans geschiedenis daarbij gebruik makend van de vele zelf afgenomen interviews met bekenden van Dylan, en - voor het eerst - het Dylan Archief in Tulsa. Doordat Heylin niet uitputtend te werk is gegaan, leest A Restless, Hungry Feeling prettig, bijna luchtig. Het knappe van Heylin is dat de lezer toch een beeld krijgt van Dylans volledige leven. De focus in deze biografie ligt meer op Dylans werk dan op zijn (privé)leven. Nergens gaat Heylin - in tegenstelling tot sommige andere biografen - over de grens waardoor ik als lezer het gevoel krijg inbreuk te maken op de privacy van Bob Dylan. Er spreekt respect voor de persoon Dylan uit de biografie zonder dat de kunstenaar Dylan - indien nodig - de maat wordt genomen door Heylin.
Een biografie moet - naar mijn idee - als doel hebben de lezer inzicht geven in het werk van de beschreven persoon, dat doet A Restless, Hungry Feeling prima.
Nu is het wachten op deel twee van The Double Life Of Bob Dylan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten