aantekening #7851 (Shadow Kingdom & Cast Iron Poetry)

Het zal weinigen ontgaan zijn: sinds enkele dagen staat op het net een preview van Shadow Kingdom van een halve minuut. [met dank aan Rob, Arie en Bert] 

Het eerste dat te zien is in die halve minuut, zijn ruggen van dansende mensen. Een dame in avondjurk, een heer met hoed. De beelden in zwart/wit, wat aan de donkere kant. Een nachtclub, lijkt het, waarin veel in het duister, de schaduw (= Shadow Kingdom) verborgen blijft. 

Vervolgens draait de camera langzaam richting Bob Dylan en band terwijl in grote witte letters eerst de titel (Shadow Kingdom) en vervolgens de aankondiging The Early Songs Of Bob Dylan in beeld verschijnt. Zal het concert uitsluitend uit oude, vroege songs bestaan, of moeten we de aankondiging met een korreltje zout nemen? En wat is Early? Alles voor Blood On The Tracks? Voor Time Out Of Mind? Voor het begin van 2021?

Vervolgens zien we Bob Dylan achter een microfoon, zingend. Achter de man twee gitaristen en een accordeonist. Het zouden volgens een eerdere aankondiging nieuwe bandleden zijn, maar wie het zijn is niet te zien. Ze dragen maskers. Aangezien de muzikanten de enige zijn die een masker dragen, zou je bijna denken dat dit weinig met het risico op verspreiding van covid te maken heeft, meer met een beeld, hoe het oogt. 

Terwijl de camera verder naar rechts draait, is nog even (de schaduw van) een hals van een (bas-)gitaar te zien waarna twee luchtig geklede dames in beeld komen. Ze staan, dansen een beetje, lijken geen andere functie dan beeldvulling te hebben. Het doet een beetje denken (sorry dames) aan de aankleedpoppen die Dylan een tijdje op het podium liet zetten tijdens concerten (zie hier).

Vervolgens verschijnt nog de datum van eerste uitzending (18 juli) in beeld en wat technische details.

Dylan en band spelen een stukje van "Watching The River Flow" waarbij twee zaken direct opvallen:

1. de accordeon zit voor in de mix, "Watching The River Flow" drijft als het ware op de klanken van dit instrument;

2. Bob Dylan is erg goed bij stem.

Afgaande op de flits die nu is vrijgegeven, denk ik dat Shadow Kingdom nog wel eens een aangename verrassing kan zijn. Nog iets meer dan twee weken wachten.

~ * ~ * ~ * ~

Met dank aan een bericht op Facebook stuitte ik op Cast Iron Poetry, een serie van inmiddels tien of elf dichtbundel uitgegeven door Time Is An Ocean Publications.[1]

Het eerste dat opvalt aan de dichtbundels in deze serie is dat het ontwerp van de boeken gebaseerd is op de Pocket Poets Series van City Lights Books, een serie waarin boeken verschenen van onder andere Allen Ginsberg, Lawrence Ferlinghetti, Bob Kaufman en Gregory Corso. Het tweede dat opvalt is de naam van de serie - Cast Iron Poetry - dit is een verwijzing naar de hoes van Bob Dylans Planet Waves. Aan de voorzijde van deze hoes staat aan de rechterzijde: Cast Iron Songs & Torch Ballads.

Ook de naam van de uitgever - Time Is An Ocean Publications - is een verwijzing naar het werk van Bob Dylan en wel naar de song "Oh Sister": 

Time is an ocean but it ends at the shore

You may not see me tomorrow

Gezien mijn interesse in zowel Bob Dylan als the Beats, heb ik gelijk drie delen uit deze serie besteld. Het eerste deel in deze serie - Reality Cornflakes - is van de man achter deze serie en uitgeverij: Nic Outterside. De titel Reallity Cornflakes is uiteraard een verwijzing naar de bundel Reality Sandwiches van Allen Ginsberg. De gedichten in Reality Cornflakes zijn meer dan aardig en de moeite van het lezen waard. Daarnaast bevat ruim de helft van de gedichten in deze bundel een of meerdere verwijzingen naar het werk van Bob Dylan. Meestal beperkt de verwijzing zich tot een of twee regels, zoals: "Scooby Doo and TS Eliot / Are fighting ghosts dressed as men", wat een verwijzing is naar regels in "Desolation Row" ("And Ezra Pound and T. S. Eliot / Fighting in the captain’s tower").

Slechts één keer wordt Dylan bij naam genoemd in een gedicht (in "On the windswept dales of limestone Karst")[2] en slechts één gedicht bevat van voor naar achter op Dylans werk geïnspireerde regels (het lange "Return to Desolation Row" waarin zelfs het ritme van de Dylan-song in de woorden van Outterside te vinden is.)

Naast dit eerste deel van de Cast Iron Poetry-serie heb ik A Moon Magnetized This Screeching Bird van A.i. Firefly en Blue Note Poems van Jairo Dealba gekocht (respectievelijk de delen 2 en 7 in de serie).

De bundel van Firefly heb ik grotendeels gelezen. Pittige poëzie waarin ik tot op heden nog geen Dylan (of Beats) ben tegengekomen. De bundel van Dealba heb ik alleen nog maar in kunnen bladeren.

Uit nieuwsgierigheid ben ik al wel weer op zoek gegaan, met name geïntrigeerd door de lijst met andere titels van dezelfde auteur in Reality Cornflakes. In de lijst met vijftien titels van Nic Outterside zoals die te vinden is in Reality Cornflakes, kom ik de volgende titels tegen waarin ik een Dylan-verwijzing lees: 

The Hill - Songs and Poems of Darkness and Light

Another Hill - Songs and Poems of Love and Theft

Blood in the Cracks

Don't Look Down

Luminance - Words for a World Gone Wrong

Deze bundels maken - voor zover ik heb kunnen nagaan - geen deel uit van de Cast Iron Poetry-Serie. In deze serie is inmiddels al wel een tweede bundel van Outterside verschenen: An Alpine State Of Mind (een titel die verwijst naar Ferlinghetti's A Coney Island Of The Mind, lijkt mij).

Een intrigerende serie (Cast Iron Poetry) en een intrigerende dichter (Nic Outterside). Het plan staat dan ook wel vast: in de komende tijd zal ik af en toe wat Cast Iron Poetry-bundeltjes en /of werken van Outterside bestellen.

[1] Ik heb begrepen dat er in de komende tijd nog veel meer bundels in deze serie zullen verschijnen.

[2] In de flaptekst op de achterzijde van het boek wordt Dylan ook genoemd, net als Allen Ginsberg, Lawrence Ferlinghetti, Phil Ochs, Joan Baez, Jack Kerouac en Willliam Burroughs.