Dylan kort #3791

Setlist 29 oktober 2023, Montreal, Quebec; Place des Arts-Salle Wilfrid-Pelletier: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way ( And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / That Old Black Magic / Dance Me To The End Of Love / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

Nieuw op de setlist tijdens het concert in Montreal is Leonard Cohens 'Dance Me To The End Of Love'. [En wat doet hij dat goed! Met dank aan de taper en de doorgeefster!]

Geen 'Dancing Queen' in Montreal. De stap van Leonard Cohen naar ABBA lijkt onoverbrugbaar groot, maar de stap van 'Dance Me To The End Of Love' naar 'Dancing Queen' is niet zo groot. Er wordt gedanst. We kunnen rustig stellen dat ik in Dylans hoofd zit.

Bram van Splunteren draaide gisteren op 40UP Radio Dylan-covers door vrouwen, luister hier. [met dank aan Hans]

Hoogeveensche Courant: Interview met Ernst Jansz, onder andere over Bob Dylan, zie hier.

Mark Brusse in een brief die hij in oktober 1970 vanuit Berlijn schreef, opgenomen in het boek Ik zit hier nu alweer langer dan ik dacht: 'Zag hier een paar weken terug Stomp, een soort geëngageerde musical, op poten gezet door een stel studenten uit Texas (of all places). Het was beslist niet een vernieuwing op theatergebied, van alles vond je er in terug, living theatre, Hair, pop- en light-shows, Dylan Donovan noem maar op.'

Iemand enig idee wat het Dylan-deel in Stomp is?

Dylan vinden waar hij niet of nauwelijks is #231

 

Bovenstaande foto is van een pagina in Spine Poems; An Eclectic Collection of Found Verse For Book Lovers van Annette Dauphin Simon.

Het boek gebruikt voor de tweede regel van deze 'spine poem' is het prentenboek rond Dylans song 'Forever Young' dat een aantal jaren geleden verscheen.

setlist 27 oktober, Toronto, Ontario; Massey Hall

Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way ( And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / That Old Black Magic / Brokedown Palace / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

Vlak voor onze meest recente pot schaak, een uurtje of twee na het tweede concert in Toronto, realiseerde ik me dat ik het helemaal verkeerd had aangepakt. De man ging natuurlijk nooit spelen waar ik om vroeg. Nee, als ik wil dat hij 'Dancing Queen' op de setlist zet, morgen in Montreal, dan moet ik het anders aanpakken. Maar hoe? De roze olifant, schoot door mijn hoofd, dat was de oplossing. Je kent het trucje wel: als ik je zeg dat je aan alles mag denken behalve aan een roze olifant, waar denk je dan aan? Juist, aan een roze olifant.

Met dat in het achterhoofd begon ik, net toen hij zijn tweede loper ook in stelling bracht: 'vergeet ABBA,' zei ik, 'bubbelgumpop is het, helemaal niks voor jou. Vergeet ze. En vooral dat "Dancing Queen" van ze. Dat is toch niks. Alleen dat begin al: "You can dance. You can jive." Sodemieter toch op, zeg. Je bent de tachtig gepasseerd, dat is toch niks voor jou. Je bent nooit een goede danser geweest, maar de laatste jaren is het bagger met die dance moves van je. Laat we eerlijk zijn. Ja toch?' 

Hij keek me even aan van onder zijn hoodie - ik had inmiddels een pion naar voren geschoven om mijn toren te beschermen tegen een van zijn aanvallen - maar een echte reactie kwam er niet. Toch zag ik het broeien achter die glimogen van hem en wist ik dat ik beet had. 'Dancing Queen' was zijn roze olifant geworden. Ik zat op de goede weg. De kunst was om nu door te pakken en dus ging ik verder: 'En dat refrein: "You are the dancing queen. Young and sweet. Only seventeen." Dat is toch niks voor jou. Je kan niet dansen, je bent geen "queen" volgens mij en jong ben je al zeker niet. Van dat "seventeen" kun je beter "seventy" maken en dan nog is dat wat aan de jonge kant voor jou. Want hoe oud ben je nou, over de tachtig toch? Vergeet het... Niet voor jou. Zet het uit je hoofd. Ik zeg je nu: gewoon niet meer aan denken. Oh, en dan die regel die dan komt... hoe was het ook al weer... O ja: "Feel the beat from the tambourine". Hoezo?! Wie danst er nou op het ritme van de tamboerijn? Zal wel een generatiedingetje zijn of zo, ik snap er niks meer van, jij wel? Nee, wacht, jij moet er niet aan denken. Vergeet het. Prut is het. Ouderwetse troep, vergeet "Dancing Queen". Ik hou er nu ook over op, ik heb het niet meer over ABBA of "Dancing Queen" zodat jij het kunt vergeten. Ik smeek je, nee ik dwing je: vergeet ABBA, vergeet "Dancing Queen" en doe lekker wat je zelf wilt. Als het maar geen ABBA is.'

Ik heb voor het eerst in een lange tijd de partij naar mijn hand kunnen zetten en hem verslagen. En flink ook. Hij was afgeleid, blijkbaar. Succes voor mij dus. Ik zit in zijn hoofd, morgen in Montreal speelt hij 'Dancing Queen", ik weet het zeker.

Dylan kort #3790

Setlist 26 oktober 2023, Toronto, Ontario; Massey Hall: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way ( And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / That Old Black Magic / Stella Blue / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

The Dirty Dimes (op herhaling): in 'Dylan kort #3788' schreef ik dat in de openingssong van het nieuwe album van The Dirty Dimes een verwijzing naar Dylan zit. Tijdens concerten - niet via de webwinkel, helaas - verkoopt de band een t-shirt met de bewuste quote (het groene shirt rechts op de foto). [met dank aan Hans]

Roland Van Campenhout & Wannes Van de Velde spelen 'Oorlogsgeleerden' (Masters Of War) van het album De nomaden van de muziek, luister hier. [met dank aan Arie]

'Bob Dylan in Londen' door Jolien Eijsink, zie hier.

Dylan vinden waar hij niet of nauwelijks is #230

 

Donald Duck is een liefhebber van Bob Dylans eerste zogenaamde 'Sinatra-albums'. [met dank aan Frans]

Dylan kort #3789

Setlist 24 oktober 2023, Rochester, New York; Auditorium Theatre: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way ( And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / That Old Black Magic / Stella Blue / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

Mixing Up The Medicine (het boek): Wie over aanschaf van dit boek nadenkt, doet er verstandig aan even rond te kijken. De prijs blijft schommelen. Bruna is met een prijs van €103,95 nog niet de duurste. Ergens kwam ik net een vraagprijs van ruim €118,- tegen. Bij bol.com - via een externe verkoper - is de vraagprijs op dit moment €81,85. Amazon.nl hanteert op dit moment een prijs van €76,52. Daarnaast is er nog een externe verkoper die het boek via Amazon.nl verkoopt voor €72,17. Op Facebook komen foto's voorbij uit Amerikaanse winkels waar het prijskaartje op dit boek slechts $60,- is, dat is omgerekend €56,72. Dat roept de vraag op of de prijs van Mixing Up The Medicine hier nog wat gaat zakken in de komende tijd. [met dank aan Hilda voor de Amazon-tip]

The Deverons - 'On The Road Again': The Deverons - band uit de regio Germantown & Menomonee Falls, Wisconsin - brachten in 1966 hun eerste en enige single uit: 'On The Road Again' met op de flipside 'Unnoticed'. 'On The Road Again' is een heerlijke garage-punk-versie van de Dylansong van Bringing It All Back Home. De song is te vinden op de verzamelaar Back From The Grave volume two. Mocht je op zoek willen gaan naar deze verzamelaar, let dan even goed op: er bestaan meerdere versies van dit album met verschillende tracklists. Lang niet op alle versies van Back From The Grave volume two is 'On The Road Again' van The Deverons te vinden. De song staat ook op YouTube, bijvoorbeeld hier.

Dylan vinden waar hij niet of nauwelijks is #229

Hans stuitte op Pinterest op een foto van een slaapkamer waarvan bijna iedere vierkante centimeter wand is bedekt met poster. Een van de posters is van Dylan. [met dank aan Hans]

Dylan vinden waar hij niet of nauwelijks is #228

In het NOS Journaal van 16 oktober 2023 (18:00 en 20:00 uur) zat een item over de 100ste verjaardag van The WaltDisney Company. De geïnterviewde filmwetenschapper Dan Hassler-Forest heeft een wel zeer bekende box cd's op zijn bureau staan. [met dank aan Floater]

Dylan kort #3788

Setlist Erie, Pennsylvania; Warner Theatre: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way ( And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / That Old Black Magic / Brokedown Palace / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

'Brokedown Palace' van Grateful Deads album American Beauty is terug op de setlist.

'Clothesline Saga': Een van de meer interessante Dylancovers - naar mijn smaak - is 'Clothesline Saga' van Suzzy & Maggie Roche. Die song is te vinden op het album A Nod To Bob (An Artists' Tribute To Bob Dylan On His Sixtieth Birthday) uit 2001. Bij deze cover is een leuke clip gemaakt, al jaren geleden, maar ik had 'm nog nooit gezien, tot Rob mij er onlangs op wees. De moeite van het bekijken waard, als je het mij vraagt, zie hier. [met dank aan Rob]

Them Dirty Dimes: De Groningse band Them Dirty Dimes heeft net een nieuw album uitgebracht. Empty Pockets heet die plaat. Het eerste nummer van die plaat heet 'Huddle By The Fire' en begint zo:

We got your heroes and villains
DeNiro's and Dylans
We got everything for a pound

Het nieuwe album van Them Dirty Dimes kan hier gekocht worden. [met dank aan Hans]

Stand And Be Counted: In 1998 was er nieuws over David Crosby's betrokkenheid bij Stand And Be Counted, een documentaire over muziek & politiek. Voor deze door Todd Robinson geregisseerde film zou onder andere Bob Dylan geïnterviewd worden, zie hier. Volgens website IMDb is de film twee jaar later verschenen. In de beschrijving op de website van IMDb worden al die muzikanten die in het artikel uit 1998 worden genoemd niet meer genoemd, wel twee andere namen: Tracy Chapman en Peter Gabriel. Is iemand bekend met deze film en is Bob Dylan wel of niet in Stand And Be Counted te vinden? 

Muziek voor gevorderden is een podcast van Finn en Tobias. Aflevering 48 van 27 mei 2021 gaat (deels) over Bob Dylans Desire, zie hier.

Dylan vinden waar hij niet of nauwelijks is #227

 

Bovenstaande foto is gemaakt op de afdeling militaire geschiedenis van boekwinkel Broese in Utrecht. [met dank aan Frans]

Setlist 21 oktober, Akron, Ohio; Akron Civic Theatre

Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way ( And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / That Old Black Magic / South Of Cincinnati / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

'Weet jij misschien waar Akron ligt?'

'Uhmmm, ja. In Ohio, ten noordoosten van Cincinati.'

Setlist 20 oktober 2023, Cincinnati, Ohio; The Andrew J. Brady Music Center

Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way ( And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / That Old Black Magic / South Of Cincinnati / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

'Longest Days' en 'Nadine' hebben op de setlist plaats gemaakt voor 'South Of Cincinnati' van Dwight Yoakum. 

Er is hoop. De stap van een Dwight Yoakum-song naar iets van ABBA is muzikaal gezien niet zo groot. Bovendien heeft Luka Bloom in 2001 al aangetoond dat ABBA ook onder singer-songwriters salonfähig is door 'Dancing Queen' op zijn album Keeper Of The Flame te zetten. Misschien de naam Luka Bloom maar eens zijdelings laten vallen tijdens een volgende schaakpartij. Wie weet helpt het.

Dylan vinden waar hij niet of nauwelijks is #226

Bij het zien van de bandnaam Blood On Te Saddle (OOR, 10 september 1994) moest ik gelijk denken aan Bob Dylans 'Idiot Wind'. 

Ik geloof niet dat de naam van deze cow-punkformatie ook maar iets te maken heeft met de song van Blood On The Tracks, maar slechts berust op toeval. 

Of toch niet?

Dylan kort #3787

Ik loop wat achter, eerst een inhaalslag met een nog ontbrekende setlist.

Setlist 17 oktober 2023, Indianapolis, Indiana; Murat Theatre: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way ( And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / That Old Black Magic / Longest Days / Nadine / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

En wederom stond 'Longest Days' op de setlist, 'Truckin'' heeft plaats gemaakt voor 'Nadine'. De nieuwe versie van 'Goodbye Jimmy Reed' maakt indruk. Bij 'Dylan kort 3786' kwamen twee zeer lezenswaardige reacties over 'Longest Days' binnen, deze reacties lezen kan hier. [met dank aan Floater en Martijn]

Wat is Dylans versie van 'Longest Days' mooi, hè? Beter dan 'iets van ABBA' moet ik toegeven, al heb ik dat niet hardop gezegd tijdens het potje schaken, gisteren. Ik kijk wel uit. Toegeven dat hij gelijk heeft? Dan blijf ik het horen, leert de ervaring. Nee, daar pas ik voor. Ik wilde ABBA nog niet opgeven, maar realiseerde me dat ik het subtieler dan de vorige keer moest aanpakken om de Zweedse godenzonen en -dochters onder de aandacht van mijn schaakpartner te brengen en dus schakelde ik 'mevrouw Tom' in, verzocht haar om zo'n vijf à tien minuutjes na begin van de videoverbinding een van die platen van ABBA die wij hier in huize Willems koesteren op te zetten zodat de klanken van bijvoorbeeld 'Supertrooper' of 'Dancing Queen' via de videoverbinding de oren van de meester binnenkruipen. Terwijl de man op het punt stond om een toren van mij de hoek in te drijven, voelde ik 'mevrouw Tom' achter mij langs sluipen richting stereo-installatie. Waar ze, zoals afgesproken, de plaat aan zou zetten, niet te hard, maar hard genoeg om via internet van hier naar Cincinnati te dwarrelen. Na wat aanvankelijk gekraak van de naald die zich door de aanloopgroef ploegde, hoorde ik muziek, maar geen ABBA. Ergens tijdens het laatste buurtfeest moet Minnie Riperton in de hoes van ABBA terecht zijn gekomen en terwijl de zoetgevooisde stem van Minnie de woorden

Lovin' you is easy cause you're beautiful
Makin' love with you is all i wanna do
Lovin' you is more than just a dream come true
And everything that I do is out of lovin' you
La la la la la la la... do do do do do

zong, keek ik op, recht in verbaasde ogen van de bard. Al snel brak de glimlach op zijn gezicht door en mompelde hij: 'ik ook van jou, maar laten we het voorlopig even bij schaken houden tot ik je beter ken'.

~ * ~ * ~

The Complete Budokan, nieuwe video ter promotie van deze aanstaande release: 'I Want You' van 28 februari 1978, zie hier.

Herman Sandman (Dagblad van het Noorden, 19 okt 2023) schrijft in zijn column wel naar de Dylan-voorstelling van Ernst Jansz te willen, maar haakt op het laatste moment af. 'Is iets tussen gekomen.'

Sandman: 'Wie een beetje van muziek houdt is op z'n minst gefascineerd door het werk van His Royal Bobness'. Zie hier, achter betaalmuur. [met dank aan Hans]

Paul de Munnik, Kees Prins & JP den Tex - 'Speling van het Lot' ('Simple Twist Of Fate'), zie hier. [met dank aan Hilda]

Buddy & Julie Miller - In The Throes, recensie, zie hier.

'Hengeloër Frans Assink al een leven lang in de ban van Bob Dylan', zie hier.

~ * ~ * ~

Rondje boeken met een beetje Dylan:

Marc Diddens boek Enkele interviews bevat interviews met muzikanten als Tom Waits, Frank Zappa, David Bowie en ABBA (!), maar helaas geen Dylan. Toch is Dylan een aantal malen te vinden in dit boek, enkele van de mooiste Dylan-uitspraken: 

Jackon Browne over Dylan ontmoeten: 'Ontmoet? Dylan ontmoet je niet, beste vriend, daar bots je tegen, alsof je met je sportwagen tegen een betonmuur beukt. Ik heb hem nu al twee keer "ontmoet" en ik heb nog geen woord tegen hem durven te zeggen. Ik vrees dat ik schuchter ben.'

Paul Simon: 'Tussen haken, niemand mag dan Dylan zingen zoals Dylan, maar ik zou wel liefst hebben dat hij geen Simon meer zong. Want zijn versie van "The Boxer" is echt afgrijselijk, Ik ben wel gevleid dat ie het gedaan heeft'.

Nick Lowe heeft het in dit boek over een Dylan-parodie waar ik nog nooit van gehoord had: in april 1977 verscheen het verzamelalbum A Bunch Of Stiff Records, het laatste nummer op deze plaat is de Dylan-parodie 'Food' van gelegenheidsformatie The Takeaways met Nick Lowe op bas, luister hier. Volgens Lowe in het Didden-interview zingt Jack Rievera in The Takeaways. Riviera bevestigt dit in het interview. Echter: volgens discogs is de zanger niet Riviera, maar C.P. Lee, de zanger van  Alberto Y Lost Trios Paranoias en schrijver van de Dylanboeken Like The Night en Like A Bullet Of Light.

In Rock Albums Of The 70's bespreekt Robert Christgau (kort) honderden, zo niet duizenden albums uit de jaren zeventig. Zijn eindoordeel over ieder album geeft hij door middel van een letter van A (uitstekend) tot E (prut) waarbij bij iedere letter nog een + of - kan worden toegevoegd. Omdat het zo aangenaam is om te mopperen over het oordeel van anderen, Christgau's oordeel over Dylans albums uit de jaren zeventig:

Self Portrait C+

New Morning A-

Bob Dylan's Greatest Hits volume II A

Pat Garrett And Billy The Kid C+

Dylan E

Planet Waves A-

Before The Flood A

Blood On The Tracks A

The Basement Tapes A+

Desire B-

Hard Rain B-

Street-Legal C+

Bob Dylan At Budokan C+

Slow Train Coming B+

(Boze) reacties n.a.v. bovenstaande lijst graag op een briefkaart naar het bekende adres.

Dankzij What Becomes A Legend Most, de vuistdikke biografie van Richard Avedon geschreven Philip Gefter, weet ik nu dat de foto die Avedon in februari 1965 van Bob Dylan maakte, bedoeld was voor het april 1965-nummer van Bazaar. De foto maakte deel uit van een portfolio 'of men who were destined to live on in history', dat waren - naast Dylan - Jasper Johns, Robert Rauschenberg, Alex Hay en Henry Geldzahler.

Een jaar eerder, in 1964, maakte Avedon ook een serie foto's van Bob Dylan. Een van deze foto's maakte in 1970 deel uit van Avedons expositie is het Minneapolis Institute of Art, zijn eerste grote expositie in een museum. Wat de expositie controversieel maakte, was de uitnodiging voor de openingsavond: een foto van een naakte Allen Ginsberg en Peter Orlovsky. Er moet een catalogus van deze expositie zijn, maar of hierin de Dylan-foto te vinden is, vertelt het boek van Gefter niet.

Een van de Avedon-foto's uit 1964 werd in oktober van dat jaar afgedrukt bij een uitvoerig artikel over Bob Dylan van Nat Hentoff in The New Yorker. Dit artikel is opgenomen in het door Benjamin Hedin samengestelde Studio A; The Bob Dylan Reader uit 2004, helaas zonder de Avedon-foto. Het artikel is ook online te lezen, zie hier.

~ * ~ * ~

Dylan kort #3786

Setlist 16 oktober 2023, Indianapolis, Indiana; Murat Theatre: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way ( And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / That Old Black Magic / Longest Days / Truckin' / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

Twee extra songs op de setlist. Ik zei ABBA, hij verstond Mellencamp. Ik dacht 'Dancing Queen', hij 'Longest Days', zo gaan die dingen.

Mojo 361 (december 2023) bevat veel Dylan. Allereerst bevat dit tijdschrift acht pagina's over het binnenkort te verschijnen boek Mixing Up The Medicine: onder andere foto's, sommige al bekend, anderen niet, Milton Glasers ontwerp voor zijn befaamde Dylan-poster, een brief van George Harrison aan Bob Dylan en een manuscript van (een deel van) 'Ballad Of A Thin Man' in Dylans handschrift. Dit blad bevat een volledig couplet en enkele niet gebruikte regels, onder andere over Time Magazine en de stem van een operazanger. De combinatie van die twee - Time & operazanger - deed mij gelijk denken aan die ene scène in Dont Look Back waarin Dylan geïnterviewd wordt door een journalist van Time en hij deze man, het tijdschrift waarvoor hij werkt en de lezers van dit blad fileert om aan het eind zichzelf op gelijke hoogte stellen met operazanger Enrico Caruso (of zelfs iets hoger aangezien hij zijn adem drie keer langer kan vasthouden). Zie hier.

Verder in deze Mojo vier regels over 'Positively 4thb Street' tijdens Farm Aid 2023 ('Mojo playlist'), een recensie van Cat Power Sings Dylan: The 1966 Royal Albert Hall Concert en een uitvoerig interview met Carly Simon. Simon vertelt hoe ze na een optreden met haar zus in het tv-programma From The Bitter End werden benaderd door John Court, medewerker van Albert Grossman. Hij stelde een ontmoeting tussen Carly Simon en Bob Dylan voor waarbij Dylan enkele songs voor Simon kon schrijven. Eind juni 1966 vond de ontmoeting plaats, Dylan schreef geen song, maar speelde 'Baby Let Me Follow You Down' voor haar. Het staat allemaal wat uitgebreider in Mojo. Daarnaast komt Dylan nog twee maal kort voorbij in dit interview: een telefoontje van Dylan voor haar verjaardag op 24 juni '66 en enkele regels over een latere ontmoeting.

aantekening #8690

Ik heb het lang verborgen weten te houden, maar door mijn eigen toedoen valt er niks meer te verbergen. De man en ik schaken zo nu en dan online, meestal verlies ik, hij is te sterk. Dat is begonnen nadat hij contact opnam. Blijkbaar is zijn Nederlands goed genoeg om deze blog te lezen. Ik had ergens een keer iets raars geschreven en daar mopperde hij over. Enfin, al pratende kwamen we op schaken en voor ik goed en wel doorhad wat er aan de hand was, had hij mij voor de eerste keer alle hoeken van het bord laten zien, met zwart! Hij wint graag en dus kwam er een tweede potje. En een derde. En... enfin, eigenlijk hebben we nu altijd wel een schaakpartij gaande.

Eerder vanochtend tijdens een van onze videochats pakten we een eerder afgebroken potje schaak weer op. Ik stond er zoals meestal weer zeer belabberd voor. Niet alleen was ik al een paard en een toren meer kwijt dan mijn tegenstander, ook had hij volledige controle over het centrum van het bord. Mijn koning was inmiddels in een hoek gedreven en mijn beide lopers... tsja, van lopen kwam het voorlopig niet, laat staan dat er ook maar enige dreiging van mijn opstelling uitging.

Omdat er voor mij niets meer te redden viel op het schaakbord, begon ik maar weer eens over zijn huidige tournee. Ik opperde dat hij vanavond tijdens zijn concert in Indianapolis op de wisselplek op de setlist iets van ABBA zou kunnen spelen. En nee, zo legde ik hem uit, dat kwam niet uit de lucht vallen en ook was het geen poging om hem van zijn stuk te brengen om zo alsnog de schaakpartij naar mijn hand te kunnen zetten. Het valt mij de laatste tijd op, zo legde ik hem uit, dat ik de jongelui - met name de dames tussen de grofweg 17 en 25 jaar - steeds vaker naar ABBA hoor vragen op platenbeurzen en in platenzaken. Door een song van het Zweedse viertal te spelen, boort hij mogelijk weer een nieuw publiek aan. 

Na mijn betoog keek hij mij meewarig aan, zette mij schaak en verbrak de videoverbinding zonder een woord te zeggen. Iets in mij zegt mij dat dat een goed teken is, vanavond staat met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid iets van ABBA op de setlist. 'Supertrooper' en 'Dancing Queen' lijken mij goede kandidaten voor de wisselplek. Maar met de man weet je het nooit, het kan ook een meer obscure song van de winnaars van het Eurovisiesongfestival van 1974 worden.

Dylan kort #3785

Setlist 14 oktober 2023, Grand Rapids, Michigan; DeVos Performance Hall: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way ( And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / Nadine / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

'Truckin'' is vervangen door 'Nadine' en de mondharmonica kwam wederom te voorschijn tijdens 'Every Grain Of Sand'. 

Dagblad van het Noorden van 14 oktober heeft een uitvoerig (2 pagina's) interview met Ernst Jansz, onder andere over Bob Dylan, over het vertalen van zijn songs, over voor het eerst horen van Blonde On Blonde en over de (beperkte) invloed van Dylan op Doe Maar, zie hier (achter betaalmuur) [met dank aan Hans]

de Volkskrant van 14 oktober heeft een recensie van het boek Wilde brieven aan woestelingen van Dephine Lecompte. Recensent Maarten Steenmeijer: 'In Wilde brieven aan woestelingen richt ze zich onder andere tot schrijvers (Proust, Blaise Cendrars, Tennesse Williams), dichters (Willem Kloos, Vladimir Majakovski, Paul Snoek), schilders (Francis Bacon, Wassily Kandinsky, Kurt Switters), fotografen (Nan Goldin, William Klein), filmregisseurs (Roman Polanski, David Lynch, Derek Jarman) en een enkele acteur (Klaus Kinski) en architect (Frank Lloyd Wright). En rocksterren, heel veel rocksterren. Een kleine greep: Syd Barrett, Sinéad O'Connor, John Lennon, Axl Rose, Johnny Rotten, Ozzy Osbourne en natuurlijk Bob Dylan.' [met dank aan Hans]

23 namen van briefontvangers en van alleen Bob Dylan vindt recensent Maarten Steenmeijer het 'natuurlijk' dat Delphine Lecompte een brief aan hem schrijft. Ik snap die 'natuurlijk'. Het is niet voor het eerst dat Lecompte de naam van Dylan in een van haar schrijfsels laat vallen.

In de bloemlezing Als een zwerfkei; dichters over Dylan is een gedicht van Delphine Lecompte te vinden. 

In de delen 1 en 3 van haar proza-drieluik Beschermvrouwe van de verschoppelingen is Bob Dylan respectievelijk 2 en 4 keer te vinden. 

In haar columns op website Oote oote komt Bob Dylan voorbij, zie hier, hier, hier en hier. In een aan HUMO ingezonden brief ging ze in op de beschuldiging van seksueel misbruik door Dylan, zie hier. In een interview met Exit Magazine, zie hier.

En in haar afgelopen april verschenen vuistdikke boek Wie heeft Delphine Lecompte vermoord? ben ik inmiddels ook al weer twee keer Bob Dylan tegengekomen (en ik heb pas een derde van het boek gelezen). Dus nee, het 'natuurlijk' van recensent Maarten Steenmeijer is niet vreemd.

Mixing Up The Medicine overvloed: Het mag voor geen Dylan-liefhebber meer een verrassing zijn dat over een dag of tien het dikke boek Mixing Up The Medicine, een boek vol foto's en afbeeldingen van items uit de collectie van het Bob Dylan Center in Tulsa. Een paar dagen eerder verschijnt onder dezelfde titel een nieuwe Dylan-verzamelaar op elpee en cd. Tot nu toe niks nieuws. Wat (voor mij) wel nieuw is, is dat de verschillende hoofdstukken van het boek Mixing Up The Medicine ook als e-book en luisterboek worden uitgegeven, zowel als bundel, als per los.

Het e-book / luisterboek: Hoofdstuk 1, hoofdstuk 2, hoofdstuk 3, hoofdstuk 4, hoofdstuk 5, hoofdstuk 6, hoofdstuk 7, hoofdstuk 8, hoofdstuk 9.

Daarnaast verschijnen er vertalingen in het Duits, Frans en Spaans.

En - o, toeval - niet lang na de aankondiging van Mixing Up The Medicine verscheen er een nieuwe biografie met dezelfde Dylan-foto op de cover, zie hier.

Dylan vinden waar hij niet of nauwelijks is #225

Een paar dagen geleden las ik online een aankondiging voor een concert van Hurray For The Riff Raff. Die aankondiging was door het Bob Dylan Center in Tulsa gedaan. Ik moet bekennen dat ik nog nooit van deze band gehoord had, maar de wat vreemde bandnaam in combinatie met de aankondiging van het concert door het Bob Dylan Center intrigeerde en dus zocht ik online naar muziek van deze band. Nog geen 20 seconden na het horen van een van de songs van deze band wist ik dat ik meer wilde horen en dus zocht ik bij een webwinkel naar beschikbare en betaalbare albums van deze band. In verschillende webwinkels werden in totaal een album of zes van deze band aangeboden, ik koos vrij willekeurig een album: Small Town Heroes uit 2014. Vandaag viel de cd door mijn brievenbus, goede plaat. Op de achterzijde van het hoesje, zo ontdekte ik, staat een kleine afbeelding van twee dicht tegen elkaar aan gedrukte figuren, de hoofden iets naar elkaar gericht. Het silhouet van de twee verraadt wie het zijn: Bob Dylan en Suze Rotolo, zoals ze sinds 1963 op de hoes van The Freewheelin' Bob Dylan staan. Met dat in het achterhoofd, zou je bijna denken dat ook de straat op de voorzijde van de hoes, met auto's geparkeerd langs de stoeprand, een verwijzing naar de Freewheelin'-hoes is.

Op de foto rechts staat slechts een detail van de achterzijde van de hoes. De gehele achterzijde kan hier bekeken worden.

Clinton Heylin - The Double Life Of Bob Dylan; vol. 2 1966 - 2021 Far Away From Myself

Ruim twee jaar geleden maakte het eerste deel van Clinton Heylins biografie The Double Life Of Bob Dylan diepe indruk op mij (zie hier). Nu is er Far Away From Myself, het vuistdikke tweede deel van de ultieme Dylan-biografie, althans, dat was mijn verwachtingspatroon na het lezen van het eerste deel. Helaas blijkt Heylin de verwachtingen niet helemaal waar te maken, maar vergis je niet, de ruim 1200 pagina's tellende twee delen van The Double Life Of Bob Dylan zijn veruit de beste, meest verrassende Dylan-biografie tot op heden gepubliceerd. 

Eind 2011 schreef Nick Hornby naar aanleiding van het lezen van de Charles Dickens-biografie van Claire Tomalin: 'A publisher once explained to me that the First Law of Biography is that they always increase in lenght, because the writer has to justify the need for a new one, and demonstrate that something previously undiscovered is being brought to the Churchill / Picasso / Woolf party; and you can't leave out the old stuff, the upbringing and the education and all that, because the old stuff is, you know, The Life.'

Kort samengevat dient iedere biografie volgens bovenstaande 'wet' allereerst nieuwe informatie te bevatten. Zonder nieuwe informatie heeft een biografie geen bestaansrecht. Zo werd bijvoorbeeld Down The Highway van Howard Sounes in 2001 door diens uitgever de wereld in geslingerd met de belofte dat Sounes' Dylan-biografie schokkende, nieuwe informatie bevatte over Dylans tweede huwelijk. De soundbites werden door de media opgepikt en het boek verkocht als een tierelier. Dat de informatie over Dylans huwelijksleven zoals door Sounes gepresenteerd incompleet was, laat ik even in het midden. Waar het mij om gaat is dat dat verhaal van een tweede huwelijk ook zo'n beetje het enige was dat Sounes aan het reeds bekende Dylan-verhaal wist toe te voegen. Vanuit marketingoogpunt een briljante zet natuurlijk: uitgever roept 'tweede huwelijk'!, kranten en tijdschriften hebben hun pakkende kop, publiek trekt de portemonnee. Kassa! 

Het in de markt zetten van Far Away From Myself zal wat lastiger zijn. Heylin presenteert in zijn biografie niet één makkelijk tot soundbite te reduceren nieuw feit over Dylans leven en werk, maar - hou je even vast aan de stoel-  of tafelrand - honderden. En die zondvloed aan nieuwe informatie is - o ironie - nou net de reden waarom Heylins The Double Life Of Bob Dylan niet alleen veruit de beste Dylan-biografie tot op heden is, maar ook de belofte niet inlost. Over dat laatste, straks meer.

Clinton Heylin heeft voor zijn nieuwe biografie - en dit is wat The Double Life Of Bob Dylan onderscheidt van de drie versies van zijn eerdere biografie, Behind The Shades - een aanzienlijke tijd doorgebracht in het Dylan-archief in Tulsa. Daar kreeg Heylin manuscripten onder ogen van alternatieve versies van bekende songs, fragmenten van nooit afgemaakte songteksten, krabbeltjes, aantekeningen over albums, noem maar op. Het is dan ook met name deze research waar Far Away From Myself op gebouwd is. Waar Sounes één nieuw feitje wist te brengen in zijn biografie, geeft Heylin er honderden in Far Away From Myself en niet alleen noemt hij de alternatieve teksten of nooit gehoorde songs, maar hij citeert uitvoerig uit deze songteksten. De lezer valt werkelijk van de ene in de andere verbazing. Dat maakt Far Away From Myself van onschatbare waarde. Als lezer krijg je het gevoel Dylan dichter op de huid te zitten dan ooit eerder mogelijk was. Als Clinton Heylin ergens in uitblinkt, is het feiten boven tafel krijgen en deze duiden. Als geen andere biograaf weet hij door research, door interviews, door verbanden te leggen het beeld van leven en werk van Bob Dylan te schetsen.

Terug naar de twee voorwaarden waaraan een biografie moet voldoen, zoals gegeven in bovenstaand citaat van Nick Hornby:

1. Een biografie moet nieuwe informatie bevatten om bestaansrecht te hebben;  

2. Een biografie moet ook het 'oude', reeds bekende verhaal vertellen.

Het moge duidelijk zijn, Far Away From Myself, is de posterboy onder de Dylan-biografieën van de eerste regel. Het probleem zit 'm in die tweede regel. De ruim 700 pagina's van Far Away From Myself zijn door Clinton Heylin zo vol gestopt met nieuwe informatie, dat er niet tot nauwelijks ruimte overbleef voor het oude, reeds bekende verhaal. En dat verhaal is nodig, het is de lijm die de nieuwe feiten bij elkaar houdt. Door de beperkte ruimte die er is voor het bekende verhaal, is Far Away From Myself niet overal even toegankelijk. De lezer doet er verstandig aan een behoorlijke bagage mee te nemen voor hij aan dit boek begint. Far Away From Myself is op plekken moeilijk te begrijpen zonder eerst een flink aantal andere boeken uit de Dylan-bibliotheek te hebben gelezen. En dat is jammer. Had Heylin wel de ruimte genomen (of gekregen van zijn uitgever??) om, naast alle nieuwe feiten, ook het reeds bekende verhaal te vertellen, dan had The Double Life Of Bob Dylan niet uit twee, maar uit drie, of misschien zelfs wel vier banden bestaan. En nee, dat zal marketingtechnisch gezien waarschijnlijk niet zo verstandig zijn, maar het had zonder enige twijfel The Double Life Of Bob Dylan tot de definitieve Dylan-biografie gemaakt die alle overige biografieën over de singer-songwriter voor eens en voor altijd overbodig zouden maken.

Als er één schrijver is die in staat is om de ultieme Dylan-biografie te schrijven, dan is het Clinton Heylin. De schier oneindige berg feiten over de singer-songwriter in Heylins kop, doet Michael Grays Bob Dylan Encyclopedia verschrompelen tot een informatiefolder. Des te verbazingwekkender dat de man-met-de-kennis in Far Away From Myself enkele malen de plank misslaat. Zo schrijft hij dat de liner notes voor Planet Waves door Dylan te laat werden ingeleverd om op de hoes van dat album te drukken waardoor de platenmaatschappij de hoestekst op een papieren wikkel drukte die om de hoes werd gedaan (blz. 193); Emmylou Harris' gemompelde terzijde aan het eind van 'Oh Sister' te horen is op de quadraphonic mix en een cassetteversie van Desire uit de jaren '80 (voetnoot blz. 255); Staat de door Sara gemaakte foto van Bob Dylan op een berg bij Jerusalem op de achterzijde van de hoes van Infidels (blz. 480); En schrapte Bob Dylan de regels 'My tears keep flowing to the sea / Doctor, lawyer, Indian chief / It takes a thief to catch a thief / For whom does the bell toll for, love? / It tolls for you and me' uit 'Moonlight' voor hij de song voor "Love & Theft" opnam (blz. 666). [1]

Het zijn kleinigheden in een verder uitstekend boek. Te klein om het boek op af te serveren.

Nou riep in het verleden Heylins schrijfstijl, betweterigheid en ongenuanceerde mening over medeschrijvers nogal eens ergernis op bij lezers. Hoewel Heylin met de jaren wat vriendelijker lijkt te zijn geworden, heeft de oude vos zijn streken nog niet verleerd. Ja, hij gaat ook in dit boek weer te keer over andere Dylan-schrijvers (en nee, dat is niet netjes, maar ja, hij heeft wel gelijk). En ja, de beschuldiging van misagonie die Heylin na publicatie van het eerste deel van The Double Life Of Bob Dylan aan zijn broek kreeg adresseert hij in deel 2 en dat doet hij goed en geestig. En ja, zoals altijd houdt hij er sterke ideeën op na over welke Dylansongs goed zijn en welke niet en nee, ik ben het verre van altijd met hem eens, maar dat neemt niet weg dat op dit moment The Double Life Of Bob Dylan torenhoog boven de stapel Dylan-biografieën uitsteekt. Beter dan dit wordt het niet (tenzij Heylin besluit het nog voor een vijfde keer dunnetjes over te doen. Laten we het hopen.)

Ondanks enkele tekortkomingen, kan ik niet anders dan ook het tweede deel van The Double Life Of Bob Dylan van harte aan te bevelen. De uit twee delen bestaande Dylan-biografie van Clinton Heylin is essentieel leesvoer voor iedere Dylanliefhebber. Beter dan dit wordt het niet.

~ * ~ * ~

[1] De liner notes staan op de achterzijde van de hoes van Planet Waves afgedrukt, een los papier moest de 'vieze woorden' in deze tekst verbergen voor de tere ogen van potentiële platenkopers; Harris' opmerking is te horen op een heruitgave van Desire uit de jaren '80 op cassette en elpee, volgens mij niet op de quadraphonic-mix, maar weer wel op een recente MFSL-heruitgave (en mogelijk op een door Bert van de Kamp eind 1975 ontvangen cassette van Desire om dit album te kunnen recenseren); de door Sara Dylan gemaakte foto staat op de binnenhoes, niet op de achterzijde van de hoes van Infidels; het bewuste vers is wel degelijk op "Love & Theft" te horen, maar uit de songtekst zoals op Dylans website gegeven verdwenen.

Dylan kort #3784

Setlist 12 oktober 2023, Milwaukee, Wisconsin; The Riverside Theater: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way ( And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / Truckin' / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

In de vorige 'Dylan kort' schreef ik nog dat Bob Dylan na het concert van 1 oktober zijn mondharmonica niet meer opgepakt had. Gisteren, tijdens het tweede concert in Milwaukee, haalde hij het instrument weer te voorschijn tijdens afsluiter 'Every Grain Of Sand'. Toeval? Nee, natuurlijk niet, Dylan leest de Bob Dylan aantekeningen regelmatig, vraagt mij om advies en soms, als hij in een goede bui is, spelen we online een potje schaak. ;-) 

OOR 11; november 2022: Dit tijdschrift moet indertijd aan mijn aandacht zijn ontsnapt, daarom nu alsnog. In deze OOR een twee pagina's tellende, door Tom Engelshoven geschreven recensie van The Philosophy Of Modern Song. Engelshoven: 'Binnen tien minuten lezen [in The Philosophy Of Modern Song] heb je gegarandeerd al vier keer hard gelachen of gegrinnikt of gegniffeld. Ik stel me erbij voor hoe Bob Dylan genietend zijn kroontjespen in de inktzwartste inktpot doopte en met een sardonische trek om de lippen korte vinnige, dodelijk effectieve zinnetjes neerschreef, zinnetjes waarvan je denkt: alléén Zijn Bobness kan dit, alleen hij kan dit verzinnen, alléén hij kan dit horen, zien, voelen, vermoeden in een song, of over een artiest - instant klassieke inschattingen.'

Op 13 oktober 2016, vandaag zeven jaar geleden, werd om 1 uur in de middag bekend gemaakt dat de Nobelprijs voor Literatuur dat jaar naar Bob Dylan zou gaan. Ik moest vanochtend vooral denken aan de 6 VWO-klas van Jochen van zeven jaar geleden (zie bij de reacties hier). Zouden die leerlingen van toen inmiddels weten wie Bob Dylan is? Ik vraag het me af. Als je mij zou vragen wie vorig jaar (of het jaar daarvoor) de prijs won, kan ik je slechts met een lege blik aanstaren. Ik heb werkelijk geen idee. Zou er iemand zijn die, nadat de prijs aan Dylan werd toegekend, voor het eerst naar Freewheelin' of Blonde On Blonde of Infidels luisterde en dacht, 'bliksem, dit is wat!' Zou de toekenning van de prijs de verkoopcijfers van Tarantula omhooggestuwd hebben? Ik betwijfel het.

En toch, zeven jaar na dato is de glimlach nog steeds niet van mijn gezicht verdwenen. Het voelde toen niet alleen als een zie-je-wel-moment, maar ook als een grote middelvinger naar het literaire establishment. Let wel: ik doel slechts op het deel van het literaire establishment dat sinds jaar en dag glorieert in het in eigen reet douwen van den ganzenveer. 

13 oktober is een mooie dag, een dag om de songs die laten horen hoe terecht het is dat in 2016 de Nobelprijs voor Literatuur aan Bob Dylan werd toegekend te draaien, te beginnen met 'Mr. Tambourine Man'. Misschien niet zijn beste song, maar wel zoveel prijzenswaardiger dan veel van wat het literaire establishment jaarlijks uitkakt.

Dylan kort #3783

Setlist 11 oktober 2023, Milwaukee, Wisconsin; The Riverside Theater: Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way ( And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / That Old Black Magic / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

Tijdens de huidige tour heeft Dylan slechts tijdens 1 concert - het eerste concert in Kansas City (1 oktober) - mondharmonica gespeeld. Tijdens het concert in Milwaukee geen verrassingen op de setlist.

Record Collector van november heeft een uitvoerig artikel over Arthur Baker, de man die Empire Burlesque van een jaren '80-sausje voorzag. Uiteraard komt dit album te sprake in dit artikel. Baker vertelt een en ander over zijn werk aan Empire Burlesque. De zin die mij vooral opvalt in dit verhaal, is deze: "'When The Night Comes Falling From The Sky" could have been great if they'd released it as a single, a 12", but they never did.' Feit is namelijk dat 'When The Night Comes Falling From The Sky' in Engeland wel degelijk op een 12" is uitgebracht, deze bevat de albumversie van deze song. Daarnaast is de Engelse single-release van 'When The Night Comes Falling From The Sky' zeer interessant: er zijn namelijk twee versies met compleet van elkaar verschillende mixen, mixen - zo stel ik me voor - waar Arthur Baker (mede) verantwoordelijk voor is. Voor meer informatie over die Engelse single-versies van 'When The Night Comes Falling From The Sky', zie Searching For A Gem. [met dank aan Theo]

Uncut 319 (december): heeft een grote foto van en een kort artikel over Bob Dylans recente optreden op Farm Aid. Uncut brengt een kalender voor 2024 uit. Bij iedere maand van het jaar staat een albumhoes afgebeeld. Een van de afgebeelde hoezen is Blood On The Tracks. 

Sony Duitsland heeft ter promotie van The Complete Budokan wederom een setje ansichtkaarten uitgebracht. Iets om naar op zoek te gaan. [met dank aan Hans] 

Erwin Nyhoff brengt een ode aan Bob Dylan op 22 oktober in Emmen, zie hier.

Het boek To Live Outside The Law van Leaf Fielding 'is the first insider account of the LSD conspiracy ended by Operation Julie, Britain's biggest drug bust.' Waar de titel van het boek vandaan komt, lijkt mij duidelijk. Het boek verscheen al in 2011, maar wist tot nu toe aan mijn aandacht te ontsnappen, zie hier.

Setlist 8 oktober 2023, Chicago, Illinois; Cadillac Palace Theatre

Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way ( And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / That Old Black Magic / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

Dylan kort #3782

Setlist 7 oktober 2023, Chicago, Illinois; Cadillac Palace Theatre: Born In Chicago / Most Likely You Go Your Way ( And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / Truckin' / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand / Killing Floor

Het is al bijna geen verrassing meer dat de verrassingen op de setlists blijven komen: 'Forty Days And Forty Nights' heeft plek gemaakt voor 'Killing Floor' en 'That Old Black Magic' is vervangen door 'Truckin''.

Third Man Records brengt de 3 lp box Live In Los Vegas van White Stripes uit. Bij deze uitgave zit een single met een concertopname van 'Ball And Biscuit' door Bob Dylan en Jack White. Wie de single wil hebben, zal de hele set moeten kopen en deze reserveren voor 31 oktober. De opname van 17 maart 2004 van 'Ball And Biscuit', die dus nu op single verschijnt, was in april 2004 te beluisteren op de website van White Stripes en staat ook op YouTube. Het duet beluisteren kan hier.

de Volkskrant 6 oktober 2023, bij het artikel 'Statushouders liggen wakker van hun schreeuwende buurman' in de papieren editie van de krant drie foto's, waaronder een foto van een deur met een Dylan-quote:

Bij de online editie van hetzelfde artikel slechts twee foto's, de foto van de deur ontbreekt, zie hier. [met dank aan Hans]

Radio 1, De Nieuws BV van 6 oktober 2023, Ernst Jansz is te gast om te praten over zijn theaterprogramma rond Bob Dylan, luister hier. [met dank aan Hans]

Heaven van november / december 2023 bevat een lijstje van 10 songs rond rechtszaken, Jules Roosenboom schrijft kort over 'The Lonesome Death Of Hattie Carroll'. In dit tijdschrift verder een column van Hubert van Hoof over schoenen waarin Bob Dylan nog even voorbij komt en een advertentie voor de theatertournee van Ernst Jansz.

The Sound Machine - 'Spanish Flash', volgens de laatste editie van tijdschrift Shindig! heeft deze song '[a] jazzy feel and crypic, Dylan influenced lyrics', oordeel zelf, luister hier [2de deel van het filmpje].

Courtney Yasmineh - 'Gone Away (Married To Bob Dylan)', luister hier.

Spittig Image - 'We're Scared Of Bob', een teruggevonden 'oudje' met een fragmentje Dylan-parodie, zie hier.

Rollling Stone 22 november 1973 maakt melding van het album Dylan Outtakes van Country Joe. Volgens het bericht zou Country Joe worden bijgestaan door Michael Bloomfield en 'a session pianist [...] by the name of Zimmerman.' Dat de plaat Dylan Outtakes van Country Joe met Bob Dylan zelf op piano nooit is verschenen, mag als algemeen bekend verondersteld worden, maar wat ik me vijftig jaar na het verschijnen van dit bericht in Rolling Stone wel afvraag is dit: waar komt dit verhaal vandaan? Is dit een Jan-Cremer-achtig-dikke-duim-verhaal, of had Country Joe ooit daadwerkelijk plannen om een album vol Dylansongs op te nemen? Het lijkt mij niet onwaarschijnlijk. Vier jaar eerder, in 1969, bracht Country Joe Thinking Of Woody Guthrie uit, een album met uitsluitend Guthrie-songs.

Setlist 6 oktober 2023, Chicago, Illinois; Cadillac Palace Theatre

Born In Chicago / Most Likely You Go Your Way ( And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / That Old Black Magic / Mother Of Muses / Goodbye Jimmy Reed // [band introductions] // Every Grain Of Sand / Forty Days And Forty Nights

Dylan kort #3781

Setlist 4 oktober 2023, St. Louis, Missouri; Stifel Theatre: Johnny B. Goode / Most Likely You Go Your Way ( And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / That Old Black Magic / Mother Of Muses / Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand / Nadine

Starend naar deze setlist, is het gelijk duidelijk dat de in St. Louis geboren Chuck Berry in Bob Dylans gedachten was. Opener 'Watching The River Flow' heeft plaatsgemaakt voor 'Johnny B. Goode' en het concert werd afgesloten met 'Nadine', twee door Berry geschreven songs. 

'Johnny Be Good', twintig jaar geleden, Dylan & The Dead, luister hier. Het volledige concert van The Dead - inclusief de drie songs met Dylan - kan hier beluisterd worden. Vooral 'Desolation Row' is de moeite van het beluisteren waard. De drie songs met Dylan zijn: 'Big River', 'Desolation Row' en 'Johnny B. Goode'.

Urbanus in de Stentor van 4 oktober: 'Vroeger kon ik nog wel met 180 kilometer per uur naar huis. En ik was een groot fan van Bob Dylan, ik nam altijd zijn cassettebandjes met die lange songs mee voor onderweg. Dan begon hij bij Breda aan een nieuw nummer en was ik al voorbij Brussel als-ie klaar was.' [met dank aan Arie]

Reptile: deze film is sinds kort op Netflix te zin. Naar ik begrepen heb is dit een erg goede film, eindigend met Dylans 'Knockin' On Heaven's Door'. [met dank aan Harry]

The Bridge: Op de website van The Bridge is een handig overzicht van interviews met Bob Dylan te vinden, zie hier.

Setlist 2 oktober 2023, Kansas City, MO; The Midland Theatre

Watching The River Flow / Most Likely You Go Your Way ( And I'll Go Mine) / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / That Old Black Magic / Mother Of Muses / Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

'Most Likely You Go Your Way' is terug op de setlist, 'Kansas City' is als opener weer verdwenen. Op plek 14 op de setlist dit keer 'That Old Black Magic'.

Setlist 1 oktober 2023, Kansas City, MO; The Midland Theatre

Kansas City / Watching The River Flow / I Contain Multitudes / False Prophet / When I Paint My Masterpiece / Black Rider / My Own Version Of You / I'll Be Your Baby Tonight / Crossing The Rubicon / To Be Alone With You / Key West (Philosopher Pirate) / Gotta Serve Somebody / I've Made Up My Mind To Give Myself To You / Not Fade Away / Mother Of Muses // [band introductions] // Goodbye Jimmy Reed / Every Grain Of Sand

Dylans band is nog hetzelfde als tijdens de Europese tournee van afgelopen juni en juli. Opvallend is dat 'Most Likely You Go Your Way (And I'll Go Mine)' van de setlist is verdwenen. Hiervoor is 'Kansas City' aan het begin van de setlist in de plaats gekomen waardoor 'Watching The River Flow' niet de gebruikelijke opener was, maar als tweede song werd gespeeld. De keuze voor de song 'Kansas City' laat zich, gezien de locatie van het concert, makkelijk verklaren. Het is even de vraag of Dylan en band nu ieder concert een andere, waar mogelijk passende opener zullen spelen, of dat bijvoorbeeld 'Watching The River Flow' weer als opener zal worden gebruikt en 'Most Likely You Go Your Way' terugkomt op de setlist. Op plek 14 gisteravond in Kansas 'Not Fade Away'. Het is niet ondenkbaar dat de song op deze plek op de setlist - net als tijdens de voorgaande leg van de Rough And Rowdy Ways tour - regelmatig zal wisselen. 

Tijdens het concert werden t-shirts verkocht met op de rug enkele data van concerten die nog niet officieel zijn aangekondigd:

16 november New York, NY

24 november Baltimore, MD

25 november Baltimore, MD

27 november Richmond, VA

29 november Roanoke, VA

30 november Huntington, WV

2 december Richmond, KY

3 december Evansville, IN

Dylan kort #3780

Tournee: Vanavond beginnen Bob Dylan en band aan een nieuw deel van de Rough And Rowdy Ways tour met een concert in Kansas City.

Mojo's Dylan Essentials is nu ook in de Nederlandse kiosken te verkrijgen. 

Gerard Kessels in De Limburger van 30 september: 'Heel mijn leven heb ik Bob Dylan geadoreerd. In 1978 zaten we met 50.000 in het Feyenoordstadion naar hem te luisteren. Helaas, de akoestiek was belabberd en Dylan was slecht bij stem. En als Dylan slecht bij stem is blijft er weinig over. Bij de uitgang van de Kuip had ik een tegoedbon verwacht, maar nee. Sindsdien geniet ik nog steeds van zijn platen, maar live hoefde ik hem nooit meer te aanschouwen.' [met dank aan Arie]

Tijd Voor Max (28 september): Ernst Jansz is te gast om te praten over zijn theatertournee rond Bob Dylan. De uitzending begint met Jansz die een fragment van zijn vertaling zingt van 'Boots Of Spanish Leather'. Vanaf minuut 28 wordt er gesproken over - onder andere - 'I Believe In You', 'Just Like A Woman' en Edie Sedgwick. Vervolgens zingt Jansz zijn vertaling van 'Tomorrow Is A Long Time', zie hier. Kaarten voor een optreden van Ernst Jansz winnen kan hier.[met dank aan Sjef]

Dom Martin: Het net verschenen derde album van de Ierse muzikant Dom Martin heeft de titel Buried In The Hail. Die titel doet denken aan Dylans regels:

I was burned out from exhaustion, buried in the hail

Poisoned in the bushes an’ blown out on the trail

Of Dom Martin met deze albumtitel inderdaad naar Dylans 'Shelter From The Storm' verwijst, of dat dit een gevalletje puur toeval is, is (nog) niet duidelijk. Volgens dit interview schotelde zijn vader hem in ieder geval wel Dylan voor. [met dank aan Hans]

Farm Aid: zie hier, hier, hier.

Halcyon Gallery exposeert tot en met 15 november onder de titel Infidels werken van Bob Dylan, Ernesto Cánovas, Dominic Harris, Mitch Griffiths, Santiago Montoya en Pedro Paricio, zie hier.

The Allen Ginsberg Project over de brief die Ginsberg op 9 juli 1969 aan Bob Dylan schreef en die in het boek Mixing Up The Medicine te vinden zal zijn, zie hier.

'Sukiyaki': Tijdens drie concerten in Japan in 1986 speelde Bob Dylan 'Sukiyaki', een Japanse song en wereldwijde hit, begin jaren zestig. Van alle covers die Bob Dylan in zijn inmiddels ruim zes decennia durende carrière koos om te spelen, geldt 'Sukiyaki' toch wel als een van de meest opmerkelijke, zo niet de meest opmerkelijke keuze. 

Gisteren stuitte ik op een rommelmarkt op een mandje singletjes. Ik heb een zwak voor (oude) singletjes in (opmerkelijke) fotohoesjes uit verre landen en dus kocht ik gisteren een singletje uit Egypte en twee Japanse singles voor vijftig cent per stuk. Bij aanschaf had ik werkelijk geen idee wat er op die singles staat aangezien de informatie op hoesjes en labels respectievelijk in het Arabisch en het Japans is. Je raadt het al, een van die twee Japanse singles bleek de originele versie van 'Sukiyaki' te bevatten. Een grappig toeval.

Bob Dylan op 6 maart 1986, vlak voor het spelen van 'Sukiyaki': Thank you. We're gonna try to play this song here. I remember ..., I think it was back in the fifties, the late fifties, this song was played on the radio a lot. And I know it meant a lot, a lot to us then. Never did understand the words to it, but I think it did become top, top record on the charts. And I used to hear it all the time. Never did forget it. Can't remember any of the words, but we're gonna play the melody anyway.

Dylan vinden waar hij niet of nauwelijks is #224

 

Uit Street Art Cook Book van Benke Carlsson en Hop Louie