Before The Drought

 

Before The Drought, zo heet het virtuele album vol songs opgenomen tijdens concerten in 2019. Dat album kreeg ik in mijn schoot geworpen. Een album dat bewijst dat Dylan ook op z’n oude dag nog een podiumbeest is. Hieronder een kort stuk over het album. In vogelvlucht.

De titel Before The Drought – voor de droogte – verwijst uiteraard naar het feit dat Bob Dylan sinds begin 2020 noodgedwongen werkloos thuis zit in plaats van dat hij de wereld over kan zwerven van concertpodium naar podium. De titel is een verbastering van Before The Flood, het album met concertopnamen van Bob Dylan en The Band uit 1974.

Before The Drought begint met dat ongemakkelijke moment tijdens het concert in Wenen op 16 april waarbij Bob Dylan zijn ongenoegen liet blijken over de concertgangers die drukker waren met foto’s maken dan met luisteren naar de muziek. Het is maar enkele seconden, maar het zet de luisteraar gelijk op scherp.

Met track 2 begint het album pas echt: “Dignity”, opgenomen op 4 mei tijdens een concert in Spanje. De song lijkt niet meer op de Oh Mercy-outtake, zoals we van Dylan gewend zijn. De song drijft op een nieuw gitaarrifje. Het laat horen hoe strak Dylans band anno 2019 speelt. Eigenlijk geldt dit voor alle opnamen op Before The Drought. Sterk gezongen ook.

Een tweede hoogtepunt van deze compilatie is “Can’t Wait”, opgenomen op 10 juli. De song heeft een beetje een funky gevoel gekregen. Het zijn dit soort verrassende veranderingen in bekende songs die het bezoeken van Dylan-concerten / het beluisteren van concertopnamen zo aangenaam maken.

Voor de bridge – het stuk beginnend met “I’m doomed to love you” – wordt voor even de funk uit de muziek gehaald, schurkt Dylan zelfs even tegen het croonen aan. Dit werkt voor mij wat minder, moet ik bekennen.

“Boots Of Spanish Leather”, 6 juli. Piano, gestreken bas en die stem. Mocht je weer het ongenoegen hebben zo’n zeikerd die beweerd dat Dylan niet kan zingen tegen het lijf te lopen, draai dan deze “Boots Of Spanish Leather”. Het laat horen dat zingen niet alleen met noten raken te maken heeft, maar ook met een verhaal vertellen. (“Girl From The North Country” van 29 november – piano, viool, beetje drums, idem dito.)

Ik hoef denk ik niemand hier te vertellen hoe sterk Dylan in 2019 “Not Dark Yet” en “Lenny Bruce” bracht. Voor deze compilatie zijn opnamen van respectievelijk 11 en 14 oktober gekozen. Kippenvel.

“Cry A While”, 19 april. Hoeveel woorden kan een mens op één adem zingen? Veel, héél veel.

“Long And Wasted Years” (11 oktober) blijft vrij dicht bij de versie zoals die op Tempest te vinden is, maar dat is geen diskwalificatie van de opname, verre van zelfs.

“Love Sick” van 19 april is – voor mij – het laatste hoogtepunt op deze compilatie. Ik ben zelden een voorstander van echo op Dylans zangmicrofoon, maar in deze “Love Sick” werkt het goed. Deels met nieuwe tekst, zoals vaker wanneer Dylan een song op het podium brengt.

Ergens tussendoor komt “Will The Circle Be Unbroken”, een duet met Neil Young, voorbij. Het is een aardige curiositeit. Verder bevat deze compilatie nog opnamen van “Like A Rolling Stone”, “Scarlet Town”, “It Ain’t Me Babe” en nog veel meer.

Before The Drought is samengesteld uit concertopnamen uit het jaar 2019. De opnamen zijn onder verschillende omstandigheden gemaakt, waarschijnlijk door verschillende tapers met verschillende apparatuur. Logischerwijze betekent dit dat de geluidskwaliteit wat wisselt, maar over het algemeen kan ik rustig stellen dat die goed is.

Before The Drought is een aangename compilatie om de droogte door te komen. Mocht je de kans krijgen de opnamen te horen, grijp je kans.

Met dank aan de tapers en de samensteller voor een aangename verzamelaar die laat horen hoe goed Dylan anno 2019 bij stem was. Laten we hopen dat de droogte snel ten einde komt, dat Bob Dylan weer kan doen waar hij goed in is: onvergetelijke concerten geven.