Wie wel eens een boek over Bob Dylan heeft opengeslagen of een aan Dylan gewijde website heeft bezocht, is ongetwijfeld bekend met het verhaal. In het kort nog even: Andy Warhol-protegé Edie Sedgwick wordt halverwege de jaren zestig door Bob Dylan uit kamp-Warhol gelokt. De zanger laat de dame vervolgens aan haar lot over, maar schrijft nog wel enkele songs over haar voor zijn album Blonde On Blonde, te weten "Just Like A Woman" en "Leopard-Skin Pill-Box Hat"'.
Het verhaal is inmiddels zo vaak verteld, dat het wel waar moet zijn en toch geloof ik er geen reet van. Natuurlijk, Edie Sedgwick en Bob Dylan hebben zeker met elkaar opgetrokken en misschien ook wel meer dan dat, maar dat wil nog niet zeggen dat "Just Like A Woman" en "Leopard-Skin Pill-Box Hat" uitsluitend en alleen over Edie Sedgwick gaan. Die aanname verstopt de oren. Misschien zit er best een vleugje Sedgwick in de songs, maar om haar uit te roepen tot "the real heroine of Blonde On Blonde" zoals Patti Smith deed in een gedicht, dat gaat te ver. Veel te ver.
Het Sedgwick-syndroom is in Dylanland inmiddels uitgegroeid tot een waarheid. Er kan niet meer over Blonde On Blonde, "Just Like A Woman", "Leopard-Skin Pill-Box Hat" of de "débutante" in "Stuck Inside Of Mobile With The Memphis Blues Again" gesproken worden zonder meewarig de naam van de veel te jong overleden actrice te noemen.
En Bob Dylan? Ik heb slechts één interview gevonden waarin hij Sedgwick noemt. Het interview met Scott Cohen van september 1985 voor het tijdschrift Spin.
Bob Dylan: I never had that much to do with Edie Sedgwick. I’ve seen where I have had, and read that I have had, but I don’t remember Edie that well. I remember she was around, but I know other
people who, as far as I know, might have been involved with Edie. Uh, she was a great girl. An exciting girl, very enthusiastic. She was around the Andy Warhol scene, and I drifted in and out of that scene.
Sedgwick was een passant, zoals er zovele waren, aldus Dylan.
En dan is het november 2020. Mondo Scripto deel 2, een serie werken waarin Bob Dylan songteksten met tekeningen combineert, is een feit. Zes nieuwe werken bevat de serie, songteksten van "Don't Think Twice, It's All Right", "Girl From The North Country", "It Ain't Me, Babe", "Subterranean Homesick Blues", "I Want You" en "Just Like A Woman" met bijbehorende tekeningen. De werken zijn te bewonderen (en staan te koop) op de website van Castle Fine Art.
De tekening behorende bij "I Want You" is er eentje om eens goed naar te kijken. Het is een tekening van een jongedame met kort haar en grote oorbellen. In haar handen heeft ze speelkaarten. Hoe lang ik ook naar de tekening staar, ik kan niet aan de indruk ontkomen dat dit Edie Sedgwick is.
Is dit een grap van Dylan om de "Dylankenners" op het verkeerde been te zetten of erkent hij ruim 50 jaar na dato hiermee alsnog dat Sedgwick de ware heldin van Blonde On Blonde is? En waarom dit portret van Sedgwick bij "I Want You" en niet bij "Just Like A Woman"?
De man blijft een mysterie.
Goddank.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten