aantekening #7646

 En dan ineens is er een krantenkop: de Universal Music Publishing Group heeft Bob Dylans complete catalogus songs gekocht, van "Song To Woody" tot "Murder Most Foul". Het gaat om de composities, niet om de opnames. Volgens het bericht is de deal rechtstreeks met Dylan zelf gesloten. Bob Dylan weigert commentaar op de gesloten deal te geven. (zie hier)
Als ik het goed begrijp - dit is materiaal waar ik niet zo erg in thuis ben - had Bob Dylan tot deze deal altijd een meerderheidsbelang in de copyrights van zijn composities. Dat is nu voorbij. Dat betekent, zegt mijn boerenverstand, dat wanneer bijvoorbeeld een reclamebureau een van zijn composities wil gebruiken Bob Dylan voorheen dit nog kon tegenhouden, maar nu niet meer.
De financiële kant van het verhaal interesseert mij niet zo zeer. Ik vraag me bij dit verhaal veel meer af: waarom nu? Wat heeft Bob Dylan bewogen om deze deal te sluiten? Een paar jaar geleden verkocht Dylan zijn complete archief, nu de rechten op zijn composities. Is hij aan het opruimen? Is hij, zijn leeftijd indachtig, orde op zaken aan het stellen voor het niet meer kan? Ik weet het niet.
Misschien wel de meest intrigerende zin in het artikel is deze: "The new deal with Universal does not include any songs Dylan writes in the future, leaving open the possibility that he could choose to work with another publisher for that material." Betekent dit dat Bob Dylan in gedachten rekening houdt met de mogelijkheid voor een nieuw album? Is hij misschien al weer bezig met een volgend album?
De verkoop van de catalogus is misschien een mogelijkheid voor Bob Dylan om het verleden achter zich te laten zodat hij zich op de toekomst kan richten. Arie de Reus zei het al in de zeer geslaagde veertiende aflevering van de BOBCast: Bob Dylan is niet geïnteresseerd in het verleden, alleen in wat nog voor hem ligt.

Het gaat zingen in mijn achterhoofd, "She Belongs To Me":

She’s got everything she needs
She’s an artist, she don’t look back

3 opmerkingen:

alja spaan zei

op de een of andere manier schrik ik er toch even van

tom w zei

ik had precies hetzelfde, Alja, precies hetzelfde.

Anoniem zei

Het is waarschijnlijk zoals het in bepaalde artikelen wordt gezegd, beter geld nalaten aan je erfgenamen dan een lastig pakket als dit: het afhandelen van de rechten over de songs, maar dat drukt ons wel met de neus op de feiten: eens komt die dag. Verder is het niet zo dat hiermee de controle over wat ermee mag gebeuren helemaal uit handen is gegeven, heb ik gelezen... Dat Dylan een zakenman in zich heeft is overigens al heel lang duidelijk (zijn strijd met Grossman en opkopen van panden).

groet hans altena