Het antwoord op die vraag is een volmondig "ja"

Gisteren zag ik een documentaire over Johnny Cash' optreden in het Witte Huis in de tijd dat Nixon president was. In die documentaire zitten enkele seconden van Dylans optreden in The Johnny Cash Show en ergens aan het eind is te zien hoe Cash in The Grand Old Opry Dylans "Blowin' In The Wind" zingt. Na de song gezongen te hebben kreeg Cash van de ene helft van het publiek een staande ovatie, de andere helft bleef zitten en weigerde te applaudisseren. We hebben het over begin jaren zeventig. Het deel van het publiek dat bleef zitten was politiek links georiënteerd, de zittenblijvers rechts, aldus de documentairemakers. Grofweg tien jaar nadat Dylan "Blowin' In The Wind" schreef was de song (nog steeds) politiek zeer beladen.

Is "Blowin' In The Wind" in 2020 dat nog steeds? Politiek beladen bedoel ik? 

Wat ik nu ga schrijven zal klinken als mooischrijverij, als een leugen om een opmerkelijk verhaal te creëren. Als fantasie. Ik kan je verzekeren dat dat niet zo is, dat wat ik nu ga vertellen echt zo gegaan is.

Na het opschrijven van de vraag of "Blowin' In The Wind" anno 2020 nog politiek beladen is wist ik even niet hoe verder te gaan. Ik keek op en zag vanuit mijn ooghoek een nieuwe e-mail binnenkomen. Het gaat om een Google-melding. Eens per dag stuurt Google mij een e-mail met links naar berichten over Bob Dylan. De melding van vandaag bevat één link. De link verwijst naar een bericht op de website van Omroep West over de in Nederland woonachtige countryzangeres Pam McBeth en de Amerikaanse presidentsverkiezingen. In dat artikel lees ik: "Terwijl haar man in de tuin bezig is en haar zoon zich opmaakt op een strandtraining, pakt Pam haar gitaar erbij. Want Omroep West vroeg haar een liedje te kiezen dat bij deze verkiezingen past. 'Dat is "Blowin' In The Wind" geworden’, zegt ze. 'Bob Dylan is natuurlijk een geweldige songwriter. Ik kende deze tekst al, maar heb 'm nog eens goed nagelezen. Het nummer past echt bij deze tijd.'"

Pam McBeth geeft antwoord op een vraag die ik wel stelde, maar waarop ik geen antwoord zocht. Soms is het beter om een vraag onbeantwoord te laten. 

Ik denk vaak aan "Blowin' In The Wind", aan de vragen in de song. Aan: "Yes, ’n’ how many times can a man turn his head / Pretending he just doesn’t see?" of aan: "How many times must a man look up / Before he can see the sky?" of een van de andere vragen. Negen zijn 't er, negen vragen. Niet meer. 

Het eerste dat ik ooit van Bob Dylan hoorde was "Blowin' In The Wind", op de radio. Is dat de reden dat deze song zo vaak door mijn hoofd spookt? Nu, ruim dertig jaar later kan ik me nog steeds herinneren hoe het was om dat voor het eerst te horen. Waar ik was, wat ik deed. Dat is gek, ik ben ook veel vergeten.

Andere herinnering.

Ik herinner mij dat ik net een gitaar had gekocht, iets later was dat. Dat een of andere blaaskaak die gitaar oppakte en "Blowin' In The Wind" speelde. Hoewel ik de song slechts één keer op de radio had gehoord, wist ik gelijk dat de borstklopper mijn gitaar gebruikte om de song helemaal verkeerd te brengen. Hij maakte er een vrolijk deuntje van, je kon het kampvuur er bijna bij denken. En het refrein vernachelde hij tot "Blow, blow, blowing in the wind".

Ik ergerde me kapot, maar durfde niks te zeggen.

Ik herinner mij Ahoy', Rotterdam, 2 mei 2002, voorlaatste song: "Blowin' In The Wind". Als ik me concentreer hoor ik het nog. Het is in mijn oren blijven plakken.

Is "Blowin' In The Wind" anno 2020 nog steeds politiek relevant? Ik realiseer me nu dat dat de verkeerde vraag is. De vraag moet zijn of de song in 2020 voor mij nog relevant is. Het antwoord op die vraag is een volmondig "ja".