Een orakel (Grieks: χρησμός) verwijst in de eerste plaats naar een persoon of bemiddelaar die beweert over profetische gaven te beschikken en in staat is een door een godheid ingefluisterde boodschap te brengen. (Wikipedia)
Kan een muzikant een orakel zijn? Is Elvis een orakel? Prince? John Lennon misschien? John Coltrane? Volgens Stephen Ellcock (schrijver) en Timba Smits (beeldend kunstenaar) wel. Elcock en Smits maakten vijftig kaarten, samengevoegd in een doosje met de titel Music Oracles. Iedere kaart bevat een getekend portret van een muzikant en "levenslessen" in drie categorieën: Attitude, Lifestyle en Inspiration.
Op een van de vijftig kaarten staat Bob Dylan. Logisch dat hij in dit pakket zit, hij zal een van de weinige muzikanten zijn, misschien zelfs de enige, die ooit is uitgemaakt voor orakel. (De leden van Grateful Dead gaven Dylan de bijnaam "The Oracle").
De drie wijsheden van Dylan, aldus Elcock, zijn opmerkelijk. Ik neem ze hieronder over:
Attitude: Nostalgia is for two-time losers.
Lifestyle: Don't mistake that mansion on the hill for paradise.
Inspiration: Darkness may be falling but we're not there yet.
De tweede en derde kan ik enigszins plaatsen, al wordt er wel zéér losjes omgesprongen met wat Dylan daadwerkelijk geschreven heeft. Aan het eind van "Ballad Of Frankie Lee and Judas Priest" zingt Dylan: "And don’t go mistaking Paradise for that home across the road". Waarschijnlijk zijn het deze woorden waarnaar de Lifestyle-wijsheid verwijst. Voor de Inspiration-wijsheid hebben Elcock en Smits "Not Dark Yet" aan flarden geparafraseerd.
De Attitude-wijsheid kan ik even niet plaatsen. (Reacties met het juiste antwoord op de vraag waar Elcock en Smits "Nostalgia is for two-time losers" hebben gevonden zijn welkom.)
Naast de 50 kaarten bevat het doosje ook nog een boekje met daarin de portretten van de 50 musici en een kort verhaaltje. Dit is wat Elcock over Dylan schrijft:
Technically, he is nothing to write home about - he plays the guitar badly, is terrible on the harmonica, his voice is anything but pretty and he can barely sing in tune. Geen liefhebber dus, deze Elcock. Hij wauwelt vervolgens nog wat verder over Dylans invloed en verdiensten, maar het snijdt allemaal weinig hout.
Gelukkig is het door Timba Smits getekende portret wel raak.
Nog één vraag: wat is nog de waarde van de wijsheden van een orakel wanneer zijn / haar woorden worden verminkt tot vage echo's?
3 opmerkingen:
Hoi Tom
In Subterranean Homesick Blues heeft Dylan het over 'six-time users/Hanging 'round the theaters', maar verder kom ik ook nergens in de buurt van wat deze figuren melden over Bobs visie op Attitude.
Groet
Patrick
Moeten de wijsheden per se naar Dylans teksten verwijzen? Is dat bij de andere orakels/muzikanten ook zo?
Die houding jegens nostalgie lijkt me namelijk eerder te slaan op het feit dat Dylan zichzelf altijd opnieuw uit heeft weten te vinden, dat zijn kracht er juist in zit dat hij zijn oude (én nieuwe!) nummers op zo’n manier te brengen dat ze niet op nostalgie drijven.
Ha Karl,
De schrijvers lijken vooral te parafraseren i.p.v. te citeren.
groet,
Tom
Een reactie posten