aantekening #8046 [vragen]

'Mevrouw Tom' vertelt zo nu en dan over die keer dat ze A.L. Snijders op de autoradio hoorde. De bedoeling was dat Snijders een van zijn Z.K.V.'s (Zeer Korte Verhalen) zou voorlezen, maar voor hij kon beginnen met voorlezen, wilde hij van de presentator weten of het al ijsheiligen was geweest want pas na ijsheiligen wilde hij zijn potplanten buiten zetten, zo liet hij weten. Hij maakte zich oprecht zorgen over zijn planten, zeker toen bleek dat de presentator hem niet kon vertellen wanneer het ijsheiligen is. Tot ergernis van de presentator bleef Snijders lang doorpraten over zijn planten en ijsheiligen in plaats van zijn verhaal voor te lezen. 

Zoals Snijders toen geobsedeerd was door de vraag wanneer het ijsheiligen is, krijg ik vandaag de vraag wanneer Bob Dylan 'Sign On The Window' voor het album New Morning opnam maar niet uit mijn kop. Nou kun je zeggen dat het er niet zo veel toe doet wanneer deze song precies is opgenomen en ik geef toe, de wetenschap wanneer de opname heeft plaatsgevonden maakt de song niet beter of slechter, maar toch wil ik het weten.

Glen Dundas geeft in Tangled de datum 5 juni 1970. Volgens Michael Krogsgaard werd de song echter op 1 mei 1970 opgenomen, tijdens de sessie met George Harrison. Volgens Clinton Heylin in zijn opnamesessieboek was het 5 juni, zoals Dundas ook beweert. Om het af te maken: Olof Björner geeft op zijn sessiewebsite voor alle songs op New Morning een opnamedatum, behalve voor 'Sign On The Window'. Blijft de vraag: Wat is het nou?

Luisterend naar 'Sign on The Window' op New Morning heb ik de neiging om Krogsgaard aan de kant te schuiven. Dit klinkt niet als een opname van de sessie met George Harrison, of ben ik nou gek? De twijfel vreet en 'tuurlijk, de song wordt niet slechter door die twijfel.

Maar ik wil het toch weten.

~ * ~ * ~

Tijdens het North Sea Jazz Festival in 2008 in Rotterdam werden foto's van Dick Waterman tentoongesteld. Op een van die foto's staan Bob Dylan en Joan Baez. Dylan staat, hij speelt gitaar, sigaret in de mond. Schuin achter Dylan zit Baez op een stoel. Haar linkerhand rust op Dylans rug. Haar rechterarm hangt langs haar lijf, een tamboerijn in de hand. Benen over elkaar geslagen. Ze lijkt wat dromerig voor zich uit te staren.

Ik was niet op het North Sea Jazz Festival in 2008, ik kwam die foto tegen in een artikel over die tentoonstelling in Jazzism Magazine [zomerspecial 2008]. Het bijschrift onder de foto is van de fotograaf zelf, Dick Waterman: 'In 1964 was folkzangeres Joan Baez een grotere ster dan haar vriendje Bob Dylan. Deze foto is genomen in een club in Boston Commons in Club 47. Dylan werd gevraagd een paar songs te spelen. Na het tweede nummer kwam Joan zichtbaar verdrietig het podium op, ze hadden net ruzie gehad. Ik vind dit zo'n trieste en gevoelige foto. Hier ben ik trots op.'

Waterman publiceerde eerder het boek Between Midnight and Day: The Last Unpublished Blues Archive. Of de foto van Dylan en Baez in dit boek te vinden is, maakt het artikel in Jazzism Magazine niet duidelijk. Weer een onbeantwoorde vraag rijker.

~ * ~ * ~

In een gedicht van Paul Yori kom ik 'jimmy the drifter' tegen en ik denk gelijk aan Dylan, maar waarom? Ik kan het niet plaatsen en nee, het is niet 'Drifter's Escape' van John Wesley Harding waar mijn gedachten naar uitgaan.

In hetzelfde literaire tijdschrift waar het gedicht van Yori in te vinden is, staat een door Hans Dütting gemaakte vertaling van 'Who Be Kind To' van Allen Ginsberg. Van de regels

The saints come marching in, Twist & 

Shout, and Gates of Eden are named

in Albion again

maakt Dütting: 

De heiligen marcheren binnen, Twist & Shout, en Poorten van

Eden krijgen opnieuw naam in Jerusalem

Bij mijn weten is Albion niet Jerusalem, maar Groot Brittannië, maar dit terzijde. Waar het mij nu om gaat is dat Ginsberg in deze regels naar 3 songs verwijst: de traditional "When The Saints Go Marching In", het door The Beatles bekend gemaakte "Twist And Shout" en Dylans "Gates Of Eden", maar doordat Dütting twee van de drie songtitels vertaalt, gaat de verwijzing enigszins verloren.

In Howl, Kaddisj en andere gedichten staan vertalingen van Ginsberg-gedichten gemaakt door Simon Vinkenoog en Joep Bremmers. Daarin deze, naar mijn idee betere vertaling van diezelfde regels: 

The saints come marching in, Twist &

Shout, en Gates of Eden worden weer

genoemd in Albion

Is het belangrijk? 'Tuurlijk niet, maar het houd mij wel bezig.

Op zolder staan twee kasten stampvol boeken waarin Bob Dylan te vinden is. Romans, literaire tijdschriften, dicht- en essaybundels, enzovoort. In een van die twee kasten staat de dichtbundel een kort visioen van Hans Dütting. In deze bundel uit 1970 komen naast Allen Ginsberg en andere Beat-schrijvers ook deze regels voorbij: 

Wat ziet u, Bob Dylan?

Ik hoor het gehijg van verslaafden ik hoor

De echo's van bommen.

En enkele bladzijden verder:

luisterde met de grootste

                           verwondering naar het liedje

dat hij speelde man, its a-killin' me

dit waren de eerste dagen van zijn mistiek

waarbij het door Dütting gebruikte Engelse citaat afkomstig is uit Dylans 'Mixed-Up Confusion'. Gezien het feit dat Dütting naar Dylan verwijst in zijn poëzie, mag aangenomen worden dat hij bekend was met Dylans 'Gates Of Eden' toen hij Ginsbergs 'Who Be Kind To' vertaalde en publiceerde, slechts enkele maanden voor de bundel een kort visioen verscheen. Waarom dan toch in de vertaling 'Poorten van Eden' in plaats van 'Gates Of Eden' schrijven? Het is mij een raadsel.

~ * ~ * ~