Zoals altijd begon het concert om klokslag 20.00 uur met de wat rommelige intro, gevolgd door een swingend ‘Watching The River Flow’. Het viel gelijk op dat het geluid fantastisch was, alle instrumenten waren prachtig afgemixed hoewel naar mijn mening Bobs piano nét iets teveel naar voren was gezet (zijn pianospel is natuurlijk niet meer van topkwaliteit dus dat zouden ze misschien wat meer naar achteren kunnen plaatsen in de mix ☺). Bobs stem klonk kristalhelder en vast, elk woord was duidelijk verstaanbaar.
De setlist stond natuurlijk al vast, daar zit (begrijpelijkerwijs) geen verandering meer in. Maar de verschillende nummers worden telkens weer anders uitgevoerd in tempo, solo’s, etc., dus die verrassing is er elke keer wel.
Het was al snel duidelijk dat Bob er zin in had! Hij stond bijna het hele concert achter zijn piano en ging nauwelijks zitten, terwijl we uit verschillende recensies van de voorgaande concerten hadden begrepen dat hij heel regelmatig achter de piano ging zitten (vermoeidheid?) en dan nauwelijks zichtbaar is. Maar nu stond hij vrijwel het gehele concert rechtop achter de piano. Tweemaal liep hij tussen de verschillende nummers door naar de center microfoon (en meteen weer terug naar de piano), en op die momenten kon je duidelijk zien hoeveel moeite hij heeft met lopen. Tja, hij is 81………..
Tijdens het achtste nummer, ‘I’ll Be Your Baby Tonight’, pakte hij voor het eerst in deze ‘leg’ bij dit nummer de mondharmonica en speelde een prachtige solo. Het publiek reageerde direct razend enthousiast met applaus en geschreeuw.
Alle nummers klonken als een klok maar als hoogtepunten wil ik ‘Black Rider’, ‘Crossing The Rubicon’, ‘Key West’, ‘Gotta Serve Somebody’ en ‘Every Grain Of Sand’ (waarbij hij ook weer mondharmonica speelde) noemen. Vooral ‘Gotta Serve Somebody’ klonk geweldig, swingend en stomend, prachtig!
Na het laatste nummer, een wondermooi uitgevoerd ‘Every Grain Of Sand’, liepen Bob en zijn fantastische band naar het midden van het podium om een minutenlang ovationeel applaus in ontvangst te nemen (waarbij ik vanaf de afstand waar wij zaten meende op kunnen te maken dat Bob trots en tevreden de zaal in keek ☺) en werden de lampen gedoofd.
Concluderend kan ik zeggen dat we een fantastisch mooi concert hebben gezien en ik heb begrepen van mensen die de hele tour volgen dat dit het beste concert tot nu toe uit de ‘European leg’ zou zijn geweest. En dat zou best wel eens kunnen.
Voor ons volgt nu nog Brussel en Amsterdam en we kijken er naar uit!
En voor de liefhebbers die nog geen kaartje hebben gekocht zou ik zeggen: Ga dat zien! Het is vrijwel zeker de laatste kans om hem live te zien!
Groet, Hennie en Arjan
2 opmerkingen:
Mooi verslag, ik krijg er zin in! Ik ga ook naar Brussel en Amsterdam, zou mooi zijn om de ervaringen naast elkaar te leggen en te kijken hoe iedereen het heeft beleefd.
Ha Frans,
Je verslag is meer dan welkom. Dan wordt vergelijken mogelijk.
groet,
Tom
Een reactie posten