aantekening #8417

Vijf tracks - vier keer live & the Sheiks - die in de afgelopen week voorbij kwamen en die het verdienen om vandaag nogmaals beluisterd te worden, ergens deze ochtend tussen het tweede en derde kopje koffie.

1. Als ik aan 'Maggie's Farm' denk, hoor ik gelijk of de versie van Bringing It All Back Home, of Newport '65 ergens in de achterlanden van mijn hersenpan spelen. Die versies heb ik zo vaak gehoord dat het soms lijkt of er geen andere 'Maggie's Farm' kan zijn, of ik de song al van haver tot gort ken. De 'Maggie's Farm' zoals gespeeld tijdens het concert op 3 september 1965 in Los Angeles klinkt dan even als een nieuwe song en dat terwijl deze 'Maggie's Farm' niet eens zo heel lang na de BIABH & Newport-versies is opgenomen. De 'Maggie's Farm' van die derde september van '65 drijft op het orgelspel van Al Kooper en dat geeft deze versie de mogelijkheid om de oren weer te openen voor de oude song, om de song weer als nieuw te horen. De Los Angeles-versie van september '65 van 'Maggie's Farm' is vier jaar geleden door Sony uitgebracht op de dubbel-cd Live 1962 - 1966; Rare Performances From The Copyright Collections.

2. Iedere Dylanliefhebber, zo stel ik mij voor, heeft periodes uit The Never Ending Tour die favoriet zijn. De Europese tournee van najaar 2000 is voor mij zo'n favoriete periode. Toen ik afgelopen week de kans kreeg om weer eens naar het concert in Birmingham van 20 september 2000 te luisteren, greep ik die kans uiteraard met twee handen aan. 'I Am The Man Thomas', 'It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding)', 'Crash On The Levee' en 'Everything Is Broken', het komt allemaal voorbij. Maar het hoogtepunt van dit concert voor mij is toch wel 'Trying To Get To Heaven'. Na een wat wankel begin van Dylan en band, hoor je de zaal stilvallen. Ruim tweeëntwintig jaar later, thuis op de bank overkomt mij hetzelfde. Ik val stil. Na het eerste couplet is er een korte reactie van het publiek waardoor Dylan opgepept wordt om nog dieper in de song te kruipen. Later ontdekte ik dat uitgerekend deze versie van 'Tryin'' is geselecteerd voor het concert-deel van het over anderhalf week te verschijnen Fragments. Waar ik nu al naar kan luisteren is een field recording - een erg goede overigens - maar wat is er voor Fragments gebruikt. Dezelfde opname? Een soundboard? Nog weer een andere field recording?

3. Sommige opnamen gaan in het geheel van een album verloren, maar wanneer je ze geïsoleerd van het grote geheel beluisterd, valt pas op hoe goed, hoe strak ze zijn. Dat overkwam mij met 'Highway 61 Revisited' van Before The Flood, niet een album dat ik heel vaak beluister moet ik bekennen. Bert liet mij afgelopen week naar 'Highway 61 Revisited' van dit album luisteren en wat blijkt? Retestrak, scherp en bijzonder aangenaam. Moet ik dan toch maar vaker naar Before The Flood luisteren en me concentreren op individuele songs? Misschien wel. [met dank aan Bert]

4. Jack White heeft een platenlabel en dat label bracht in 2021 een deel van de songs van Dylans Springtime In New York op vinyl uit. Datzelfde label - Third Man Records - bracht eerder vijf platen met de muziek van the Mississippi Sheiks uit. De eerste van die vijf platen ligt hier naast me, 15 opnamen uit 1930. In de liner-notes van World Gone Wrong schrijft Bob Dylan: BLOOD IN MY EYES is one of two songs done by the Mississippi Sheiks, a little known de facto group whom in their former glory must've been something to behold. rebellion against routine seems to be their strong theme. all their songs are raw to the bone & are faultlessly made for these modern times (the New Dark Ages) nothing effete about the Mississippi Sheiks.

'Blood In My Eyes' vond Bob Dylan dus bij the Mississippi Sheiks, de tweede song van deze groep die hij opnam voor World Gone Wrong is de titelsong. 'Blood In My Eyes' staat niet op het Sheiks-album dat naast mij ligt. 'Sitting On Top Of The World' staat er wel op en deze song nam Dylan op voor Good As I Been To You, het album voor World Gone Wrong. Bij Good As I Been To You geen liner notes over de herkomst van de songs. Dat Bob Dylan bekend is met de door viool gedreven versie van 'Sitting On Top Of The World' van the Mississippi Sheiks twijfel ik geen moment aan. Een mens doet er goed aan zo nu en dan naar the Mississippi Sheiks te luisteren.

5. Ik ben nooit echt een liefhebber geweest van Empire Burlesque. Dat zit vooral in het synthersizersausje dat over de songs op dat album ligt. Daardoor zou je bijna vergeten dat Empire Burlesque een aantal uitstekende composities bevat. Die composities komen op dat album naar mijn smaak niet altijd volledig tot hun recht. Des te aangenamer is het dan om zo'n song in een live-versie te horen waardoor het lied boven zichzelf uittilt wordt, zoals 'When The Night Comes Falling From The Sky' opgenomen tijdens een concert in Morrison, Colorado op 26 juli 1986. Bijna zeven minuten waarvan de eerste twee ingetogen. In het tweede deel knalt de song de boxen uit. Briljant. Ineens is duidelijk wat een uitstekende songschrijver Bob Dylan is, en ook in de jaren tachtig was.

[Met dank aan Hans voor een correctie]