Terwijl deze derde, bijzonder aangename versie van Blood On The Tracks draait en ik ergens zweef tussen muziek en realiteit, drukt mijn zoon zijn mobieltje onder mijn neus. Op het scherm zie ik een foto van een schilderij boven een wat chaotische boekenkast. Rechts op het schilderij staat een portret van Bob Dylan, afgaande op de hoed op zijn hoofd gaat het om de Desire-tijd. In het midden van het schilderij zijn geluidsbanden en vellen met tekst afgebeeld, helemaal links staat een motorfiets. Zoonlief heeft de foto een paar dagen geleden gemaakt in een kringloopwinkel. Of het schilderij verkocht wordt, of alleen voor de sier in de winkel hangt, kon mijn zoon niet vertellen.
De derde versie van Blood On The Tracks is de enige versie met "Up To Me". Het album sluit er mee af. Meerdere versies van een album roept altijd weer die ene vraag op: welke is de beste versie? Het is een vraag die ik nooit hoop te beantwoorden want kiezen voor die ene is de oren doof maken voor de alternatieven. Laat mij maar breed luisteren, alle versies. Niet achter elkaar, maar de ene keer kiezen voor de ene versie, een volgende keer voor een andere, dat houdt de oren scherp.
[1] In 2019 verscheen in het kader van Record Store Day deze New York-versie op elpee in een beperkte oplage
4 opmerkingen:
Van Blood On The Tracks bestaan geen 3 versies, maar zeker 5 versies, en misschien wel 6, want de originele test persing uit 1974 is niet gelijk aan de 2019 Record Store Day release ervan, ook al staat op de hoes dat het een replica is. Wél kwa inhoud, maar de track lengtes op de oude en de nieuwe test persing wijken af van elkaar en op de 2019 versie van de test persing is flink gedokterd aan de EQ en is een scheut reverb toegevoegd aan de vocal track. Daardoor klinkt de 2019 versie "vetter".
Welke 5 versies het dan zijn?
- De 3 versies die jij al noemt; fijn dat je aandacht schenkt aan de 1-cd variant van More Blood, More Tracks, want dit is een op zichzelf staande release. Als je namelijk de tracks van de 1-cd selecteert van de 6-cd box in dezelfde volgorde en beide vergelijkt, dan is het resultaat niet 1 op 1.
- De acetate van 25 september 1974, de zgn. First Acetate, die vaak overgeslagen of vergeten wordt, maar wél op 2 songs (Tangled Up In Blue, en Simple Twist Of Fate) een andere gezongen tekst bevat die in het latere productie stadium gewijzigd is (en ook niet op More Blood, More Tracks voorkomt),en de ontbrekende orgel overdub op Idiot Wind.
- De acetates van 30 september en 8 oktober 1974 met door Dylan aangebrachte correcties op de genoemde 3 songs.
Het hele verhaal van die First Acetate en de latere twee acetates (en de testpersing) kun je lezen op Searching For A Gem.
Peter
Ha Peter,
Je hebt natuurlijk gelijk, ik had me anders moeten uitdrukken: de drie verschillende edities die ik binnen handbereik heb.
groet,
Tom
Heb een opname van de eerste versie van BOTT versie1 (acoustisch). Zonder de skip in idiot wind. Ging toen voor een hoop geld in andere handen tijdens een veiling, en eigenaar liet ene pbthal oid hem opnemen. Zelfde geldt ook voor de opname van de teruggetrokken Freewheelin' eerste persing.
Blijven de beste !
Interesse ?
dank voor het aanbod, Patrick. stuur me even een mail.
Tom
Een reactie posten