Nu de storm wat gaat liggen, is het eerst even achterover leunen voor ik mezelf weer oppak. Ik gun mezelf vandaag, pak de box met 1966-concerten uit de kast, pak de vijfde cd, Dublin, 5 mei en laat "Visions Of Johanna" de kamer vullen. Alleen Dylan en ik zijn thuis. Hij zingt en speelt, ik hoef niks anders te doen dan te luisteren.
Oké, misschien zo nu en dan een kop koffie voor mezelf inschenken, maar daarmee houdt het ook op.
Is Dublin de mooiste "Visions"? Vast niet, maar het maakt niet uit. Het is de "Visions" die mijn dag vult, soms is dat het enige dat telt. Vandaag zeker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten