Gisteren had hier een aantekening geplaatst moeten worden, beginnende met: 'Deze maandagochtend [getal] tracks die in de afgelopen week voorbij kwamen en die het verdienen om vandaag nogmaals beluisterd te worden, ergens deze ochtend tussen het tweede en derde kopje koffie', maar met een haperende versterker en nog zoveel te ontdekken aan Fragments, zat het er niet in. Een kattenbelletje in mijn agenda verraadt dat ik al wel twee tracks in gedachten had voor die aantekening: 'Hurricane' van de tweede cd van het Rolling Thunder Revue-boxje en een concertopname van 'Unbelievable' van 29 augustus 1992.
Maar goed, die aantekening is dus niet gemaakt, de momenten dat mijn versterker wel braaf doet wat 'ie moet doen, gebruik ik om naar Fragments te luisteren, ondertussen aantekeningen makend. Ben ik de enige die tijdens het luisteren van alles krabbelt in Lyrics in een handschrift dat achteraf bijna niet meer te ontcijferen is, of zijn er meer Dylanliefhebbers die met de pen in de aanslag naar de songs op Fragments luisteren? Het is 'mevrouw Tom' een gruwel, dat schrijven in een boek en ergens snap ik dat wel. Ik kan het ook alleen maar over mijn hart verkrijgen omdat er ook nog een ongeschonden exemplaar van Lyrics op de boekenplank staat.
De momenten dat de versterker het laat afweten, gebruik ik om wat van de enorme stapel ongelezen boeken weg te werken. Vanochtend bleven mijn ogen hangen aan een zinsnede in het dikke boek waar ik mij momenteel doorheen worstel - titel doet er niet toe, komt later wel: 'dogs barking, babies crying, women screaming.' In mijn achterhoofd begon het gelijk te zingen:
Maar goed, die aantekening is dus niet gemaakt, de momenten dat mijn versterker wel braaf doet wat 'ie moet doen, gebruik ik om naar Fragments te luisteren, ondertussen aantekeningen makend. Ben ik de enige die tijdens het luisteren van alles krabbelt in Lyrics in een handschrift dat achteraf bijna niet meer te ontcijferen is, of zijn er meer Dylanliefhebbers die met de pen in de aanslag naar de songs op Fragments luisteren? Het is 'mevrouw Tom' een gruwel, dat schrijven in een boek en ergens snap ik dat wel. Ik kan het ook alleen maar over mijn hart verkrijgen omdat er ook nog een ongeschonden exemplaar van Lyrics op de boekenplank staat.
De momenten dat de versterker het laat afweten, gebruik ik om wat van de enorme stapel ongelezen boeken weg te werken. Vanochtend bleven mijn ogen hangen aan een zinsnede in het dikke boek waar ik mij momenteel doorheen worstel - titel doet er niet toe, komt later wel: 'dogs barking, babies crying, women screaming.' In mijn achterhoofd begon het gelijk te zingen:
Dogs a-barkin’, cats a-meowin’
Women screamin’, fists a-flyin’, babies cryin’
Cops a-comin’, me a-runnin’
Maybe we just better call off the picnic
Zou de auteur van het vuistdikke boek bekend zijn met Bob Dylans 'Talkin' Bear Mountain Picnic Massacre Blues' waarin bovenstaande regels te vinden zijn? De auteur is zes jaar geleden overleden, ik kan het hem niet vragen en dus blijft de twijfel in de lucht hangen: kende de man Bob Dylan & zijn muziek?
Iedereen kent Bob Dylan, althans dat denk ik altijd. Het lijkt onmogelijk om nog nooit van de man gehoord te hebben. Hoe vaak kom je iemand tegen die nog nooit van Bob Dylan gehoord heeft, iemand die met een lege blik in de ogen 'Bob wie?' stamelt als je weer eens vertelt over de bard? De laatste keer dat het mij overkwam is lang geleden, ik schat in de jaren voor men alles op zijn / haar smartphone kon opzoeken, maar het kan ook eerder of later zijn geweest, mijn geheugen is net zo betrouwbaar als mijn versterker.
Wacht even, hij doet het weer. Terug naar Fragments, pen in de aanslag.
Tot later.
1 opmerking:
Nee, ik luister echt nooit naar muziek met een pen in de aanslag, soms krijg ik wel zin om een tekeningetje te maken.
En ja, mensen van onze leeftijd die nooit van Bob Dylan gehoord hebben, ze bestaan echt. Ik was ooit op een date met een vrouw die vroeg: is dat reggae?
Een reactie posten