Allereerst de door Melody Green en David Hazard geschreven biografie over Keith Green - Nederlandse vertaling. Op Greens album So You Wanna Go Back To Egypt (1980) speelt Bob Dylan harmonica op de song 'Pledge My Head To Heaven'. Het originele album was, aldus de informatie op Searching For A Gem, nooit te koop, maar alleen te verkrijgen als cadeau na het doneren van ten minste $25,- aan Keith Greens christelijke missie.
Volgens Melody Green en David Hazard in Keith Green "No Compromise" was het plan van de Greens om de plaat weg te geven - er wordt niks geschreven over een donatie - en om de oplage van 25 duizend platen te kunnen bekostigen nemen de Greens een hypotheek op hun huis.
Melody Green en David Hazard over het contact met Dylan:
Op een avond zat ik in de studio, met [dochter] Bethany Grace in mijn armen. Het was een avond als alle andere - totdat Bob Dylan verscheen om mondharmonica te spelen in 'I Pledge My Head To Heaven'. Het was tegelijkertijd ongelooflijk en normaal. We hadden Bob bij verschillende gelegenheden gesproken, voordat wij naar Texas verhuisden.
Een oudste in de Vineyard had ons, kort na 'De Opwekking', aan Bob Dylan voorgesteld. Enige tijd later kwam Bob bij ons eten, en daarna hebben we eens een tijdje bij hem doorgebracht in zijn kantoor in Santa Monica. In die tijd was hij bezig de songs te schrijven voor zijn LP Slow Train Coming. Bob liet ons enkele teksten lezen. Hij wilde weten wat wij ervan vonden - en wij gaven onze mening. Ze waren schitterend. Keith en ik hadden elkaar aangekeken, met een blik van: 'Kun je werkelijk geloven dat een van de beste songwriters in de hele wereld om onze mening vraagt?' Misschien was het wel zijn kwetsbaarheid, die ons op een bijzondere wijze aan hem verbond.
[...]
Op een avond gingen we met Bob Dylan en Bill Maxwell naar Buck en Annie. We luisterden er naar een nieuwe plaat van Second Chapter en enkele voorlopige mixes van Bobs laatste plaat, Saved. Bob vertelde ons dat hij graag lifters meenam in zijn oude, haveloze auto om met hen over de Heer te spreken - zonder hun te laten weten wie hij was.
Searching For A Gem meldt dus dat Keith Greens So You Wanna Go Back To Egypt alleen verkregen kon worden naar het doen van een donatie van $25,- terwijl het boek van Melody Green en David Hazard meldt dat de plaat werd weggegeven. In dit boek is geen sprake van een noodzakelijke donatie.
Het bestelformulier voor So You Wanna Go Back To Egypt vertelt nog een (iets) ander verhaal [zie afbeelding]. Dit formulier meldt: Keith Green has just recorded a new album, and it will not be available for sale in bookstores or through any of the usual commercial outlets. Pretty Good Records [...] has been given the exclusive right by Keith Green to give the album away to anyone for whatever they can afford to give in return. [...] All orders are limited to only one album or cassette per household.
Op Searching For A Gem staat informatie over een in Australië gemaakte cassette van So You Wanna Go Back To Egypt, maar niks over een Amerikaanse cassette-editie van dit album. Dat roept de vraag op of de informatie op Searching For A Gem nog niet compleet is of dat er geen Amerikaanse cassette-editie is van dit album.
~ * ~ * ~
Het tweede boek dat ik in de kringloopwinkel kocht is ook een biografie over een muzikant, het door Paul Trynka geschreven Iggy Pop; Open Up And Bleed. Dat Iggy Pop (echte naam: James Newell Osterberg jr.) in zijn jonge jaren Dylans Bringing It All Back Home grijs draaide is geen geheim. Wat de biografie interessant maakt, is dat Iggy Pop naar Bob Dylans concert op 24 oktober 1965 in de Cobo Hall in Detroit, Michigan ging. Voor dit concert werd Dylan door Allen Stone geïnterviewd. Een opname van dat interview is te vinden op de cd bij het boek The Bob Dylan Scrapbook: 1956-1966. Verder is - aldus Olof's Files - niks bekend over dit concert. Volgens Paul Trynka speelde Dylan tijdens dit concert 'Like A Rolling Stone' en 'Subterranean Homesick Blues'. Wat de bron voor Trynka's informatie is, maakt het boek niet duidelijk. Afgaande op de setlists van najaar 1965 is 'Like A Rolling Stone' waarschijnlijk correct, 'Subterranean Homesick Blues' twijfelachtig.
Op de bladzijde waar ik dit lees, staan iets verderop de volgende zinnen: Michael Erlewine was a confident, ambitious, self-styled intellectual - 'I was forceful, a bit of an asshole' - who had hit the road with Dylan in the mid-1960s, a beat scolar who had already experimented with marijuana and acid.
De naam Erlewine zegt mij zo niks. Een blik op de index in de Dylan-biografieën van Clinton Heylin en Robert Shelton leert dat in deze boeken de man niet te vinden is. Zoeken met google leert dat Erlewine heeft geschreven over zijn escapades met Bob Dylan, zie hier.
Hij schrijft onder andere: This was Monday April 23, 1962 and Dylan had played at set the night before in the Michigan Union Ballroom as part of the U-M Folk Festival that had featured the incredible Jesse Fuller (from San Francisco). They even spelled Dylan’s name wrong, that’s how new he was to publicity, calling him “Bob Dillon.” I have been told by others that I helped work on setting up that gig, but I don’t remember that.
Dit is wel interessant, vooral omdat Olof's Files niks meldt over een concert op 22 april 1962 in Michigan. Weer iets om uit te zoeken dus.
[Alle informatie is welkom.]
Aanvulling: 'U-M Folk Festival' zoals Erlewine schrijft moet wel haast, zo dacht ik, University of Michigan Folk Festival zijn en inderdaad levert die zoekopdracht wat op, op de Dylan-site Come Writers And Critics, zie hier.
~ * ~ * ~
Goed, reden onbekend, maar ik bekeek dus de tracklist van Akun Tehdas! en zag dat track 9 van 11 de titel 'Bob Dylan' heeft.
In de iets meer dan twee minuten durende en met een mondharmonicasolo beginnende song komt de naam Dylan veelvuldig voorbij, maar wat er over Dylan gezongen wordt in deze song, geen idee. De song is in het Fins.
Discogs leert dat Akun Tehdas! van Eppu Normaali voor het eerst in 1980 verscheen op lp en cassette. Zeven jaar later verscheen het album voor het eerst op cd. In 2007 werd het album in de serie Kultaiset Rock-Klassikot nogmaals op cd uitgebracht en dat is de versie die op mysterieuze wijze in Nederland bij de kringloopwinkel terecht kwam waar ik het vervolgens vond.
Voor wie nieuwsgierig is, de song kan hier beluisterd worden.
aanvulling 19 mrt:
Dirk stuurde mij onderstaande vertaling van de song:
Dylan is de Messias
Dylan is de Verlosser
Dylan redt ons
Laten we nu buigen voor Dylan
C'mon c'mon laten we buigen voor Dylan
C'mon laten we buigen voor Dylan
C'mon let's go dylan to bow (aarde)
Dylan is dichter
Dylan is een artiest
Dylan is schrijver
Dylan is ook zanger
C'mon c'mon laten we buigen voor Dylan
C'mon laten we buigen voor Dylan
C'mon laten we buigen voor Dylan
C'mon c'mon laten we buigen voor Dylan
C'mon laten we buigen voor Dylan
C'mon laten we buigen voor Dylan
[met dank aan Dirk]
~ * ~ * ~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten