Derde open brief

 Mister D,

Vorige week ben ik begonnen in The Chameleon Poet van John Bauldie. Ik lees iedere dag een hoofdstuk en ik ben onder de indruk. Bauldie schreef het eind jaren zeventig of begin jaren tachtig, het heeft zo'n veertig jaar op de plank gelegen. Het is een van de betere boeken over jouw songs. Lees je wel eens boeken over je werk?

Miles Davis ligt op de draaitafel, de volgende plaat staat al klaar: Time Out Of Mind. Ik heb een haat-liefde verhouding met die plaat. De dag dat dat album verscheen, was ik in de platenzaak en werd ik overdonderd. De eerste maanden kon ik het (bijna) nergens anders dan over de schoonheid van Time Out Of Mind hebben. Dat werd minder bij het horen van concertversies van de songs van dat album. Meer en meer begon de productie van Daniel Lanois me tegen te staan. Na lang niet of nauwelijks luisteren naar Time Out Of Mind heb ik het album weer gevonden (of het album mij, het is maar hoe je het bekijkt).

Ik zal niet vragen of je wel eens naar Time Out Of Mind luistert, (ik lees mijn eigen boeken ook niet) maar Miles Davis, zet je daar wel eens wat van op? Ik meen me te herinneren dat er een enkele keer wel jazz voorbij kwam in Theme Time Radio Hour, maar nooit veel. In Chronicles schrijf je nog iets over Thelonious Monk. Ik ken geen muzikant die zo tegendraads piano kan spelen als Monk. Goede muzikant.

Ik verlang terug naar de tijd waarin ik 's ochtends nog niet wist of er ergens in de loop van die dag een nieuw concert, een nieuwe tournee werd aangekondigd. De tijd waarin de eerste handeling in de ochtend het bekijken van de setlist van de avond ervoor was. Ik weet het, het is een open deur. Iedereen met een beetje passie voor muziek verlangt terug naar die tijd. Die tijd gaat ook wel weer terugkomen, maar ga jij dan ook weer de wereld over? Misschien een paar concerten in Nederland als onderdeel van een uitgebreide Europese tour?

Ik zal kaarten kopen.

Groet,

T.