Mister D,
Ik werd vanochtend voor de kippen wakker met het voornemen in mijn hoofd om het niet bij die ene brief van gisteren te laten, maar iedere dag tot 24 mei een brief te schrijven. Ik ken mezelf, dit gaat mij niet lukken. Niet iedere dag. Maar het is een mooi streven.
Paul Kantner van Jefferson Airplane zei ooit dat als je je iets van de jaren zestig kan herinneren, dat je er niet echt bij geweest bent. Ik herinner me niks van de sixties. Nou is dat niet zo heel raar aangezien ik in 1973 geboren ben. In mijn tienerjaren compenseerde ik dat gebrek aan herinneringen met feiten. Rond mijn zeventiende was ik een wandelende sixties-encyclopedie. Dertig jaar later is daar weinig meer van over. Te vaak mijn hoofd tegen de muur gestoten, denk ik.
Er is iets kapot, zo lijkt het. Ik probeer al maanden het gedicht "Ontmoeting" van Gerrit Kouwenaar uit mijn hoofd te leren zodat ik het kan opdreunen op de momenten dat het mij uitkomt. Het lukt me niet. Alleen het begin zwerft als een mantra door mijn kop: "Soms is men zo oud dat men zijn bezit niet meer bezit".
Niet alleen het geheugen wordt minder, ook meningen worden minder scherp met de jaren. Als tiener is er een duidelijke scheiding tussen goed en fout en alles wat goed of fout is kan nog eens gerangschikt worden. Dat rangschikken wordt meesterlijk gedaan in High Fidelity.
groet,
T.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten