Die 1, 2 seconden die misschien toch Dylan zijn...

Twaalf jaar geleden, in 2011, verscheen The Blackbird Diaries van Dave Stewart. Op dat album staat 'Worth The Waiting For',  een song door Dave Stewart samen met Bob Dylan geschreven, zo leerde ik ten tijde van het uitkomen van The Blackbird Diaries. Ik herinner mij dat ik rond die tijd op internet een filmpje (live, niet de studioversie) vond van Dave Stewart die 'Worth The Waiting For' zong, een weinig opmerkelijke song. Geen reden voor mij om direct naar de platenzaak te snellen en The Blackbird Diaries aan te schaffen.

Volgens een uitstekend stuk van Tony Attwood op Untold Dylan werd de song - of liever de basis van de song - ergens halverwege de jaren tachtig geschreven. In die tijd speelden Stewart en Dylan regelmatig samen, ' een beetje klooien'. Soms aan de keukentafel, soms in Stewarts studio The Church en dat geklooi werd door Stewart opgenomen op cassette. Tijdens de sessies voor The Blackbird Diaries dacht Stewart aan een van deze 'kitchen recordings' - een van vele schetsen voor songs op een cassette - luisterde er naar, schreef de song af en nam 'm onder de titel 'Worth The Waiting For' op tijdens de sessies voor The Blackbird Diaries. Dat is in het kort de ontstaansgeschiedenis, voor een veel uitgebreider verhaal, volg de hierboven gegeven link naar het stuk van Tony Attwood op Untold Dylan.

Fast forward. Ik kocht het Stewart-album niet. Ik bleef mezelf maar afvragen: hoe interessant is een door Dave Stewart afgemaakt Dylan-riff? Afgaande op het filmpje dat ik had gezien: niet.

Een maand of wat geleden stuitte ik als bij toeval op het album, ergens in een uitverkoopbak.  Kocht het, draaide het, luisterde met een half oor en raakte niet onder de indruk. De cd verdween in een stapel. Daar kwam ik het ding een paar dagen geleden weer tegen. Toch nog maar eens luisteren naar 'Worth The Waiting For'. Nou heb ik de song al een aantal malen gehoord, maar voor het eerst vallen die eerste 1, 2 seconden mij op. Voor de band inzet zegt een stem 'Say that it is number nine', althans, ik denk dat die stem dat zegt. De geluidskwaliteit is namelijk niet zo goed. Dit klinkt - en misschien hoor ik dingen die er niet zijn - als Dylans stem, opgenomen tijdens die keukensessies, zo stel ik me voor, door Stewart ontdekt tijdens het beluisteren van die oude cassette tijdens de sessies voor The Blackbird Diaries en, als knipoog naar zijn medecomponist, aan het begin 'Worth The Waiting For' geplakt. 

Hoe vaker ik luister, hoe meer ik er van overtuigd ben dat het Dylan is, die 1, 2 seconden aan het begin van 'Worth The Waiting For', maar definitief bewijs heb ik (nog) niet kunnen vinden.

De albumversie van 'Worth The Waiting For', met dat korte fragmentje aan het begin, is hier te beluisteren.