Elfde open brief

Mister D,

Maandagmiddag, met een kop koffie binnen handbereik luister ik naar de eerste cd van The Rolling Thunder Revue; the 1975 Live Recordings tot ik me plots realiseer dat het vandaag 12 april is en dus haal ik die 1975-cd uit de speler en vervang deze door een exemplaar met opnamen van het concert in Town Hall, New York, vandaag 58 jaar geleden. Hoewel ik in 1963 nog niet geboren was, herinner ik mij dat concert goed, zo vaak heb ik naar die opname geluisterd. Ik zie het nog voor me als ik mijn ogen sluit.

Vrijdag 12 april 1963, op dat moment lagen er slechts twee schijven met jouw muziek in de schappen van de winkels: het album Bob Dylan en de single "Mixed Up Confusion". Vandaag, 58 jaar later, starend naar de tracklist van dat concert, is die gedachte absurd. "Blowin' In The Wind", "A Hard Rain's A-Gonna Fall", "Ballad Of Hollis Brown", "Boots Of Spanish Leather", "Masters Of War", songs die nog op je tweede of derde album moesten verschijnen, ze kwamen allemaal voorbij.

12 april 1963, eenentwintig jaar oud en het applaus rolt je tegemoet, song na song. Heb je herinneringen aan dat concert?

Starend naar de citaten aan de rechterzijde van de poster van dat concert is er eentje die er voor mij uitspringt: "One of the most compelling blues singers recorded". Lof voor Dylan-de-zanger.

Laat alle cynici, alle zeurders die in de aanloop naar je 80ste verjaardag ongetwijfeld weer wat te zeiken hebben over je stem, over je zogenaamde religieuze periode, over je poëzie, over je noem het maar op, naar een opname van dit concert luisteren. Dat zal ze de mond snoeren.

Houd je haaks, ik heb nog wat luisterwerk te doen.

T.